Koersen in extreme weersomstandigheden, het is van alle tijden. Ieder jaar weer wordt het peloton geteisterd door felle sneeuwbuien, harde windstoten, snijdende kou of breed openstaande hemelsluizen. En iedere keer weer laait de discussie over de veiligheid van de coureurs hoog op. Het was anno 2016 al ene paar keer raak, zowel in Parijs-Nice als in Tirreno-Adriatico. Het leek wel een flashback, want de voorbije jaren moesten de renners veelvuldig afrekenen met Moeder Natuur. WielerVerhaal dook in de recente historie en vond 10 koersen die de voorbije 3 jaar in heroïsche omstandigheden werden verreden.
Milaan-Sanremo 2013
Verkleumde gezichten. Bevroren vingers. Bevroren tenen. Huilende renners. Pure ellende, dat was het. Milaan-Sanremo 2013 werd in onmenselijke omstandigheden verreden. Een neutralisatie, een verplaatsing per auto, een herstart bijna 50 kilometer verderop. Hoe onverantwoord ook, het grootste deel van het peloton stapte ‘gewoon’ weer op de fiets. Alsof er niets aan de hand was. De koers ging door, er moest en zou een winnaar komen. In de straten van Sanremo draaide het uren later uit op een sprint. Peter Sagan zat weer eens veel te vroeg op kop. Gerald Ciolek profiteerde dankbaar en greep totaal verrassend de zege.
Ronde van Italië 2013, 20e etappe
Tre Cime di Lavaredo. Een col waar helden zijn geboren, waar mythes zijn ontstaan. Eddy Merckx, Felice Gimondi en Lucho Herrera ontbonden er ooit hun duivels op weg naar eeuwige roem. Vincenzo Nibali deed op een steenkoude voorjaarsdag in 2013 hetzelfde. In zijn roze leiderstrui danste hij tussen de sneeuwbuien door naar de top. Zijn concurrenten degradeerde hij tot figuranten. Met dit huzarenstukje onderstreepte Nibali de suprematie waarmee hij zijn tegenstrevers in de Giro van 2013 verpletterde.
Ronde van Italië 2014, 16e etappe
Het was een beestachtig zware etappe, waarin het peloton de Gavia, Stelvio en Val Martello moest bedwingen. Alsof het nog niet heftig genoeg was, sneeuwde het onophoudelijk. Het op- en afrijden van de Gavia ging nog net, het afdalen van de Stelvio daarentegen zou te gevaarlijk zijn. Via de koersradio werd melding gemaakt van neutralisatie, maar die informatie bleek foutief. Verwarring alom op de top van de Stelvio. Nairo Quintana maakte dankbaar gebruik van deze consternatie en nam de benen. De rest van de toppers, leider Rigoberto Uren voorop, had zich laten foppen. Quintana won de rit en nam een riante voorschot op de eindoverwinning van de Giro.
Ronde van Frankrijk 2014, 5e etappe
De spanning was voelbaar, die ochtend in Ieper, startplaats van de 5e etappe. Het peloton stond een helse rit over de kasseien van Noord-Frankrijk te wachten. Een dag die nog helser werd door de straffe regenbuien die elkaar in rap tempo opvolgden. Het leverde dan ook een immens slagveld op. Tourfavoriet Chris Froome kwam ten val en gaf gedesillusioneerd op. Vincenzo Nibali toonde zich de beste klassementsrenner op de kasseien en won veel tijd op zijn rivalen. Ex-veldrijder Lars Boom voelde zich in zijn sas, won overtuigend en schonk Nederland, na een droogte van 9 jaar, eindelijk weer eens dagsucces in de Ronde van Frankrijk.
Ronde van Polen 2014, 1e etappe
Met een lauw zonnetje in de rug begon het peloton op 3 augustus 2014 aan de 71e editie van de Ronde van Polen. De eerste etappe leek redelijk overzichtelijk. Een vlak ritje van zo’n 226 kilometer; niets om je zorgen over te maken. Maar dat liep even helemaal anders. Halverwege de middag brak, totaal onverwacht, een verschrikkelijk noodweer los. Het gevolg: spiegelgladde wegen die bezaaid lagen met afgewaaide takken en omgevallen bomen. De ene glibberpartij volgde de andere op. Het aantal botbreuken was amper te tellen. Na afloop spraken de renners hun onvrede uit over het niet-ingrijpen van de wedstrijdorganisatie. Dat de Wit-Rus Yauheni Hutarovich als 1e over de eindstreep rolde, was slechts een kleine voetnoot.
Ronde van Oman 2015, 5e etappe
Zandstormen. Verschroeiende hitte. Defecte remmen. Ontplofte tubes. Zelfs de koersen in het Midden-Oosten ontsnappen niet aan extreme weersomstandigheden. Zo ondervond het peloton vorig jaar in de Ronde van Oman. De 5e etappe werd geteisterd door zware windstoten en uitzonderlijk hoge temperaturen. Ondanks dat de rit werd ingekort, grepen de renners keihard in. Ze weigerden verder te rijden; het was te onverantwoord. De wedstrijdleiding, legende Eddy Merckx voorop, was witheet. Desalniettemin kregen de coureurs hun zin: de koers werd geneutraliseerd.
Lees ook: 5 redenen waarom ’s werelds beste renners per se tussen de kamelen willen koersen
Tirreno-Adriatico 2015, 5e etappe
De koninginnenetappe van Tirreno-Adriatico 2015 voer naar de top van de gevreesde Terminillo, die zuchtte onder een dikke laag sneeuw. Hoe hoger het peloton klom, des te groter de sneeuwvlokken werden. Weer toonde Nairo Quintana dat hij uitstekend kan omspringen met barre weersomstandigheden; de Colombiaanse klimgeit sprong soepel weg bij zijn naaste belagers. Bauke Mollema kwam nog enigszins in de buurt en legde beslag op de 2e plek.
Gent-Wevelgem 2015
De misschien wel meest bizarre koers van het voorbije decennium. Gent-Wevelgem 2015 in een paar regeltjes samenvatten is volstrekt ondoenbaar. De waterkoude temperaturen en Vlaamse orkaanwinden veroorzaakten nooit eerder geziene taferelen. Renners die van de fiets geblazen werden en langs de kant van de weg belandden. Renners die letterlijk de sloot inwaaiden. Renners die uit pure woede (en ontreddering) hun tweewieler tegen het asfalt smeten. Opa Luca Paolini trok zich echter nergens iets van aan. Hij sloop mee in de beslissende ontspanning en draaide iedereen een loer. Op zijn oude dag won de Italiaanse veteraan de voor eens en altijd legendarische Gent-Wevelgem van 2015.
Ronde van Frankrijk 2015, 2e etappe
Bij vertrek uit het kolkende Utrecht scheen een lekker zomerzonnetje. Nog geen uur later hadden de felle zonnestralen plaatsgemaakt voor asgrauwe donderwolken. Terwijl het peloton koers zette richting Zeeland, zwol de wind aan en kwam de regen met bakken uit de hemel gedonderd. Het peloton versnipperde, mede door talloze valpartijen, in diverse waaiers. Verspreid over kleine groepjes reden de renners richting finishplaats Neeltje Jans, waar André Greipel iedereen te snel af was.
GP Le Samyn 2016
Dat een semiklassieker een perfect toneel voor een zeer spectaculaire koers kan zijn, zagen we in de meest recente editie van Le Samyn. De regen, de wind, de ijskoude temperaturen en de slecht berijdbare wegen maakten van deze koers een heroïsch schouwspel. Ruim voordat de finale begon, was het peloton al sterk gedecimeerd. Tientallen renners zaten al uren in de warme bus toen Niki Terpstra op 15 kilometer van de streep zijn beslissende versnelling plaatste en onbedreigd naar de zege reed.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.