Meningen alom na het zoveelste motard-incident afgelopen week in de Baloise Belgium Tour. Renners, teams, entourage, iedereen zoekt antwoorden op vele vragen. Eén van de partijen die nog niet aan het woord kwamen, zijn de wielerouders. Ook zij zijn betrokken partij, en nog geen klein beetje. De redactie van WielerVerhaal ontving een open brief, van Gino, de vader van profrenner Victor Campenaerts (Team LottoNL-Jumbo). Een integrale publicatie.
Het ongeval in de Ronde Van België met Stig Broeckx heeft er bij mij stevig ingehakt. Dat dit deze lieve, intelligente, sterke coureur moet overkomen, stemt tot nadenken. Zeker de manier waarop. Weer een motard, nadat Stig in Kuurne-Brussel-Kuurne reeds schandelijk werd omvergereden en na het verschrikkelijke overlijden van Antoine Demoitié. Dit mocht niet meer gebeuren, er zouden maatregelen worden getroffen. 2 maanden later proberen 2 motards het peloton in te halen tijdens een afdaling langs het fietspad, knallen op elkaar en veroorzaken een ware ravage in het tot hun lot overgelaten peloton.
Weer wordt er gepraat over meer veiligheid. Minder motards, een meer gecontroleerde doorgang voor diezelfde motards. Een way-out wordt in Gullegem uitgevonden als het wondermiddel. Dit stuit weer tegen de borst. Van een koersdirecteur mag toch verwacht worden dat hij weet dat een way-out al jaren wordt toegepast waar mogelijk.
Tom Boonen spreekt
Dan spreekt Tom Boonen. “Meer motards in de koers!” Minder motors, meer motors, wat gaat het worden? Het gaat over de veiligheid van de renners. Kinderen van hun ouders, echtgenoten, vaders, jonge gasten in de fleur van hun leven, die hun droom werkelijkheid maken. Tom Boonen weet natuurlijk iets van koers en zijn standpunt houdt ergens steek. Met meer motards breng je meer rust bij de seingevers. Ze zullen minder gestresseerd weer hun plaats vooraan in het peloton trachten in te nemen.
Seingevers zitten altijd alleen op hun motor. Ze rijden voor het peloton uit en bij een obstakel of gevaarlijke verkeerssituatie stappen ze af en signaleren het peloton voor het opkomend gevaar. Nadat het peloton is gepasseerd, springen ze opnieuw op hun motor en gaan achter het peloton. Daarna trachten ze terug vooraan hun positie in te nemen zodat ze weer hun taak als beveiliger van de renners kunnen uitvoeren. Dat is zowat de werking van de seingevers. Niets mis mee, maar het probleem stelt zich bij het constant voorbijsteken van de renners.
50 procent veiliger
Als wielerouder zet dit me aan tot denken. Ik heb genoeg koersen live meegemaakt en ken de soms hallucinante verhalen vanuit het peloton, om hier zelf ook een mening over te hebben. Een mening is niet voldoende, een zinvol voorstel om tot meer veiligheid te komen, lijkt me waardevoller. Als de seingevers nu met 2 op een motor zouden plaatsnemen. Bij een obstakel stapt de duozit af en informeert de renners. De motard rijdt door, blijft voor het peloton en kan zijn taak uitvoeren bij een volgend probleem. Ondertussen is het peloton de 1e seingever gepasseerd. Die stapt in een wagen voor de bezemwagen. Wanneer een motard uiteindelijk achter het peloton komt kan die bij die wagen de duozitter weer oppikken. Als ze daarna met zijn 2’en de renners weer voorbij moeten, spreken we van een halvering van de inhaalbewegingen voorbij de renners. Als er dan ook nog een protocol is waarbij de veilige inhaalplekken worden gecommuniceerd, kunnen we spreken van een voorstel dat 50 procent veiliger is dan de huidige situaties.
Koers is mooi, maar de schrik zit erin. Voor Stig Broeckx en Antoine Demoitié!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.