Toen we onlangs op visite waren bij Chantal Hoffmann in Luxemburg, zette zij een boompje op over de mogelijke ontwikkelingen binnen het vrouwenwielrennen. Interessant leek ons dat, want in heel die discussie hebben we de rensters zelf nog niet gehoord. Daarom deze interessante uiteenzetting.
Chantal Hoffmann: “Als het vrouwenwielrennen populairder wil worden, moet het meer live gecoverd worden. Het is een vicieuze cirkel. Meer media-aandacht voor het vrouwenwielrennen betekent meer interesse van grote sponsors. Het is namelijk niet interessant of aantrekkelijk om geld te investeren in een sport waar geen (financieel) voordeel uit te halen valt. Als er meer sponsors op afkomen, kan er ook meer geïnvesteerd worden in de renners en de ploegen en kan de sport in het algemeen groeien in professionalisme. De laatste jaren hebben we al enkele forse stappen gezet. De UCI en heel wat meisjes uit het peloton slaagden erin om meer erkenning te krijgen. Toch blijven het kleine stapjes en ligt er nog altijd een hoop werk op de plank.”
“Toch blijven het kleine stapjes en ligt er nog altijd een hoop werk op de plank”
“Als renster heb ik geen notie van de organisatie van wedstrijden, maar het uitzenden van wedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen, de Waalse Pijl en alle andere WorldTour-wedstrijden zou enorm helpen om het vrouwenwielrennen te promoten, zoals dat bij de mannen gebeurt – ook al zou het bijvoorbeeld slechts de laatste 40 kilometer zijn.”
“Vrouwenraces zitten in de lift. Ze zijn enorm interessant geworden en zijn bovendien tactisch en onvoorspelbaar. Er zijn uiteraard ook minder interessante wedstrijden, maar zo zijn er ook spannende en saaie voetbalwedstrijden. Het hangt allemaal af van de strategie en de koersomstandigheden, dat is nu eenmaal sport. Bovendien hebben niet alle rensters de mogelijkheid om te leven als professionals, opnieuw omdat er te weinig geld voorhanden is. Heel wat meisjes moeten een job doen naast het wielrennen om hun droom na te streven, wat uiteraard niet altijd gemakkelijk is.”
“Voor buitenstaanders lijk ik een fulltime prof te zijn omdat ik wedstrijden kan rijden en kan trainen, maar de realiteit is dat ik ook nog een andere halftijdse baan heb om rond te komen. Begrijp me niet verkeerd, ik doe mijn job graag, maar soms is het zwaar om thuis te komen van een rittenwedstrijd en de volgende dagen te gaan werken. Een van mijn teamgenoten – Lieselot Decroix – werkt voltijds aan de VUB als wetenschapper. Respect, want dat is helemaal niet gemakkelijk.”
“Begrijp me niet verkeerd, ik doe mijn job graag, maar soms is het zwaar om thuis te komen van een rittenwedstrijd en de volgende dagen te gaan werken”
“Om meer respect af te dwingen van de buitenwereld hebben we meer zendtijd nodig op tv. Wij, rensters, zullen ervoor moeten vechten en onze sport vooral zelf moeten promoten. Heel wat mensen moeten betrokken worden in dit gemeenschappelijke doel en ik ben er me van bewust dat we stap voor stap en niet overhaast moeten werken. Eén ding is zeker: vrouwenwielrennen is niet saai om naar te kijken. De wedstrijden die recent werden uitgezonden toonden dat aan. De WK’s in Ponferrada en Richmond waren spannend tot op de meet en dat zijn nog maar 2 voorbeelden.”
“Nog dit. Ashleigh Moolman schreef enkele weken geleden een interessant artikel in Cycling News, het lezen waard! (dat artikel vind je hier, red) Laat ons het beste hopen!”
Fotomateriaal: WielerVerhaal.