Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: ik vond dit géén saaie Tour! En daar zet ik dan meteen deze kanttekening bij. Je moet dat een beetje begrijpen vanuit mijn standpunt vanop de motor uiteraard, want van de 21 ritten kon ik er 11 verslaan vanuit het hart van het peloton. En daar klopte dat hart hard!
Ik heb vooral vastgesteld dat de 198 deelnemers aan de Tour van 2016 allemaal 100 procent voorbereid waren. Om het op zijn Vlaams te zeggen: er rijden geen pannenkoeken meer mee in dit grootse spektakel. Naar de Ronde van Frankrijk komen om je zogezegd ‘in te rijden’; die tijd is voorbij. En ze zijn allemaal even goed hoor, want ik heb het meermaals meegemaakt hoe er in dat eerste koersuur gestreden werd om weg te geraken. Tot 50 km of zelfs meer werden er in een openingsuur afgelegd. Dat is achterop de motor genieten van een schitterend schouwspel. En niemand gaat eraf. Ze zitten allemaal in die slingerende slangbeweging over vaak golvende wegen, en maar gas geven.
Likkebaardend op de tuffer
Je vraagt je soms af of er tijd is om een beetje te drinken. Dus ook de frêle mannetjes van pakweg 65 tot 67 kg sjeezen mee aan die topsnelheden, om maar te zeggen dat Froome, Bardet, Quintana, Yates en andere Portes niet langs de kant staan toe te kijken en eraan beginnen als het echt bergop gaat. Neen, ook zij hebben meer dan 3.500 km afgehaspeld en maken het dan onder elkaar wel uit voor de eindstand in de cols. Ik heb er overigens een aantal nieuwe leren kennen, van die beklimmingen waarvan ik in oktober dacht: waar gaan ze ons nu weer over sturen? Wel, dat is formidabel meegevallen. Het hoeft dus zeker niet iedere keer weer over die bekende beklimmingen te gaan in ik-weet-niet-hoe-lange-ritten. De Spaanse kant van de Pyreneeën is wondermooi. In de Jura heb ik echt bewonderend gekeken naar die groene natuur. Langs 3 kanten zijn we de Grand Colombier opgereden, met steile haarspeldbochten. De laatste keer heb ik likkebaardend op die ‘tuffer’ gezeten, echt waar.
Sire, er zijn nog Belgen!
Omdat we gekozen hadden voor een pakket Pyreneeënritten (5) en een pakket Alpenritten (6) kon ik dus de Ventoux niet op met de brommer. Maar ik was wel aan Chalet Reynard en ik heb wel De Gendt en Pauwels gezien, Belgen die de Tour hebben gekruid. Van Avermaet in het geel mogen volgen over de Aspin, het jonge geweld van Stuyven, Theuns en Naesen van kortbij meegemaakt in die dolle 1e week, met telkens een landgenoot op het podium. Saaie Tour? Ik dacht het niet. Jürgen Van den Broeck was heel ok, geloof me vrij, tot zijn val. Debusschere deed meer dan zijn deel van het werk, tot hij jammer genoeg uitviel. Keisse zal rondvliegen in de 6-daagse na zijn eerste Tour. Roelandts was er voor Greipel. Wynants voor Groenewegen en Vanmarcke reed als een klassiek coureur een deftige Tour. Vermote heeft weer een stap vooruit gezet. En als Bakelants niet was gevallen, dan had die er ook meer bij geweest in enkele ontsnappingen. Sire, er zijn nog Belgen!
Froome: géén ingeving van het moment!
En het geel, ja dat was al vroeg voor Froome. Bij de Tourvoorstelling in oktober stel je als Team Sky vast dat de 1e bergrit eindigt met een afdaling. Wel, dan ga je daar op trainen en dan mag Froome blijven zeggen dat het een ingeving van het moment was. Hij wist verduiveld goed waar hij mee bezig was. De anderen hadden hem maar moeten aanvallen, hé. En hij was mee met Sagan in die dolle rit naar Montpellier. En hij wint de klimtijdrit. Wat zou dat nu geen verdiende Tourwinnaar zijn? En, o ja, ook ik ben een fan van Sagan! Wát een wereldkamioen! Dit zijn de mannen die de koers nodig heeft. Het was dus geen saaie Tour!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.