Het gezegende wielerjaar 2016 dendert de laatste kilometers in. De rode vod hangt in de zandbak van Qatar, waar liters WK-champagne de namen van dé renners van het seizoen op het loeihete asfalt zullen kalken: Peter Sagan en Greg Van Avermaet. Zij kleurden een jaar lang het spektakel met onvergetelijke duels en onnavolgbare raids. En tussendoor… trapten, stampten, knokten en liepen ook Chris Froome, Fabian Cancellara en Tom Boonen zich in het rijtje van illustere wielerhelden van 2016.
27 februari 2016, Omloop Het Nieuwsblad: Gelukkige Greg
Op de Taaienberg rukken 4 beren zich los van het peloton. Een klassiek kwartet waarmee iedere organisator zijn koers wil opsmukken. Tiesj Benoot, de youngster. Luke Rowe, de nieuwe Sky-classicus. En Greg Van Avermaet en Peter Sagan, de 2 kemphanen die al meermaals hun oertalent teisterden om elkaar af te houden. Een nagelbijtende finale volgt. Van Avermaet zet op de hellende aankomststrook van ver aan, verrast Peterke en de rest en spreidt de borst in Gent. ‘Ik kan wel een klassieker winnen… en nog wel van de beste renner ter wereld. Ik, Greg!’ De prelude van een wondermooi jaar… Een dag later breekt een rastalent de ban voor zichzelf en zijn jonge benen. Jasper Stuyven vecht tegen de elementen en een jagend peloton, maar schrijft Kuurne op zijn naam. Wauw!
5 maart 2016, Strade Bianche: Cancellara klauwt
Een jonge koers met de allure van een oude klassieker. De Strade Bianche draagt de waardevolle eer gesteund door een korte maar indrukwekkende erelijst. Oude vos Fabian Cancellara staat er al 2 maal op en flikt het opnieuw, weergaloos. De jaren hebben geen vat op hem, maar wel op zijn sterke opponenten die 1 voor 1 in zijn wiel sterven: Sagan, Stybar en Brambilla. De witte stroken grind en de schilderachtige aankomst in Siena verheffen deze klassieker tot een ware kunst, met Cancellara als rasartiest. De Zwitser lijkt vertrokken voor een knoert van een afscheidsjaar maar moet door pech en een dalende vormpiek in april zijn meerdere erkennen in andere toppers. Zijn biologische klok lijkt in zijn nadeel te tikken, maar met een inwoner uit het land van de tijd ben je nooit klaar, zo zal later blijken.
10 april 2016, Parijs-Roubaix: De mooiste ooit
De mooiste Parijs-Roubaix ooit? Wellicht… ook al trokken het duel Tchmil-Museeuw en de sprint Planckaert-Bauer diepe sporen in het geheugen. Maar dit jaar… Onwijs. 4 grootheden en – met veel respect – knecht Mathew Hayman strompelen naar de piste, na een fantastisch schouwspel. Tom Boonen is zijn oude zelf en wil een 5e kassei binnenhalen. Sep Vanmarcke wil de misser tegen Cancellara van 2 jaar eerder van de tabellen rijden. Ian Stannard legde al eens 3 Quick-Steppers op zijn boterham en heeft weer grote honger. Edvald Boasson Hagen heeft een begenadigde dag en toont nog eens zijn talent. En Mathew Hayman dus, 39 jaar en per ongeluk overlever van de lange vlucht. Demarrages slag om slinger. Bijten, buigen, bijna breken … maar weer bijkomen en niet barsten. Niemand. Ki-lo-me-ters aan een stuk. Het puntje van het zadel ziet af. Het puntje van de zetels thuis ook. Een sprint met 5… en Hayman klopt zowaar de verzamelde kopmannen. Fenomenaal. Kippenvel!
12 mei 2016, Giro, etappe 6: De Lage Landen leiden
Tim Wellens, al glorieus winnaar van de laatste rit in Parijs-Nice, beukt de deur naar de top helemaal open met een spraakmakende putsch richting Aremogna. Een lefgozer, die Wellens… zonder franjes, zonder excuses. Is het slecht, dan zegt hij het ook. Is hij goed, dan voelt de concurrentie het. Wel, hij was goed. Neen, hij was fantastisch. In het spoor van ploegmaat en brommer Lighthart terugkomen op een kopgroep, tactisch ‘spartelen’ op een eindje van Didier om dan het commando snoeihard over te nemen en naar de mooiste zege uit zijn carrière te soleren. Een parel uit de lage landen, in een Giro gedomineerd door renners uit de lage landen. Eerst Dumoulin in het roze, daarna Kruijswijk een tijd… Tot een valpartij in het sneeuw van de Agnello de leiderstrui toch rond de schouders van Nibali doet waaien. Wat als…
6 juli 2016: Tour, etappe 5: Gele Greg
Greg Van Avermaet koppelt lef en kracht, wil en macht. Hij smijt zich met Belgen Serge Pauwels, Thomas De Gendt en nog enkele trawanten in de dagontsnapping die levensvatbaar blijkt. Van Avermaet heeft een zware bijl en hakt de tegenstand 1 voor 1 in mootjes. Laatste overlever is Thomas De Gendt, die achteraf met een kwinkslag laat optekenen dat hij op meer clementie van Greg had gerekend. Hij krijgt al op 17 kilometer van de meet een nekslag van de ontketende BMC’er die de lekkere geur van ‘de grote pot’ ruikt: rit en geel. Grijnzend, glunderend, genietend, gelukzalig glimlachend. Les fleurs zijn voor zijn dochtertje… Fleur, die amper 2 weken later het mooiste cadeau van dit boerenjaar 2016 wordt. Nog eens 2 weken later volgt de opperste wielerglorie…
13 juli 2016: Tour, etappe 11: Geel-groene waaierstunt
Du jamais vu, deel 1… Dat een sprintetappe een waaieretappe wordt, dat kennen we ondertussen. Dat een waaieretappe klassementsgevolgen heeft, daar zijn we ook aan gewend. Maar dat een waaieretappe wordt gedomineerd door de gele Froome en groene Sagan in een geïmproviseerde alles-of-niksaanval, dat is ongewoon. Een knikje van verstandhouding, een hendeltje van gas geven … hakke hakke tuut tuut, weg zijn wij. Machinist Sagan ment de trein, ploegmaat Bodnar mag mee, Froome bijt zijn kader in 2 om te volgen en Geraint Thomas gelooft zijn ogen niet. De sprint is een koud kunstje voor Sagan, maar deze mens kan zo belachelijk goed fietsen dat hij de tegenstand degradeert. Er is maar 1 mens die in een goede dag zijn voet naast hem zet: Van Avermaet.
14 juli 2016: Tour, etappe 12: Stelvio en Ventoux op 1 erelijst
Du jamais vu, deel twee… Een historische etappe, om zoveel redenen. De Mont Ventoux doemt op. De rit wordt al enkele dagen voorafgegaan door zijn eigen loodzware imago. Het peloton siddert en beeft. Niet van de beklimming, de ijle lucht en het stijgingspercentage. Wel van de wind – vent tout, u weet wel – die de renners van hun vehikel zal katapulteren. De Tourdirectie grijpt in en verlegt de aankomst naar Chalet Reynard. Geen probleem, spektakel genoeg op de plank. Een duel tussen twee Belgen bijvoorbeeld. Thomas De Gendt en Serge Pauwels hebben deze keer Van Avermaet niet bij en bedwingen de flanken van de Ventoux. Voor de eerste plaats nog wel. Ongezien: twee Belgen die op de Ventoux gaan uitmaken wie wint. Dat we het nog meemaken is al een wonder! De Gendt heeft al meer ervaring op de teller met zijn zege op de Stelvio in de Giro. Hij springt, sprint, wint en glimt. ‘Ik? op de Ventoux? Ongelooflijk?’ … Ver achter hem zingt Chris Froome zijn versie van Run to the hills. Zijn fiets zit rond een motorfiets gekronkeld en hij loopt van de adrenaline de Ventoux op. Hij krijgt een kinderfietsje aangereikt als hulpmiddel, maar dat brengt weinig soelaas. Een tweede wissel dringt zich op en Froome sukkelt binnen. Zijn tijdverlies wordt op de groene tafel gedecimeerd. Is dit klasse van de Tour, of eerder een klasse-Tour?
6 augustus 2016: Olympische wegrit: Gouden Greg
Kan het wielerjaar nog mooier? Neen, onmogelijk dachten we… maar toch slaagt één man in dat onmogelijke. Gelukkige Greg in Gent, Gele Greg in de Tour … en Gouden Greg in Rio! Van uiterste outsider met kansen zo nihil als een ventiel, tot winnaar van de opperste roem. Het was een klimparcours, nog erger dan Luik-Bastenaken-Luik, nog meer klimkilometers dan een pak bergritten in de grote rondes, te zwaar voor klassieke renners, enkel voor ronderenners. Nibali begreep het, maar nam te veel risico. Greg bleef deze keer gespaard van pech, klom en daalde behoedzaam en gebruikte Fuglsang als springplank naar eeuwige glorie. Yes! Wie misgunt hem dit? Niemand… Mocht er een medaille uitgereikt worden voor beroepsernst, stielkennis en talentontwikkeling, was Van Avermaet al lang Olympisch kampioen!
6 augustus 2016, Olympische tijdrit: Een Zwitserse klok faalt niet!
Weggedeemsterd na de Strade Bianchi maar fonkelend onder de Olympische vlam: Fabian Cancellara. Het tijdritkanon van weleer had al een tijdje zijn klokvaste tred verlaten en kon met moeite nog een temporace winnen. Hij werd ingehaald en voorbijgestoken, eerst door Wiggins en Martin, later ook door Dumoulin en Dennis. Maar een man die rechtgetrokken is uit Zwitserse hardheid en Vlaamse klei, klauwt langdurig na en haalt ongemeen hard uit. Der Fabian verpulverde de tegenstand en kreeg waar een renner van zijn niveau recht op heeft: een orgelpunt in een unieke carrière. Hij had dat orgelpunt willen zetten in Vlaanderen of in Roubaix, maar Rio is zoveel mooier, zoveel specialer. De meest veelzijdige en tegelijk ook de meest eenvoudige renner van zijn generatie. Een Heer, met hoofdletter H!
9 en 12 september 2016, Canada: Over Peter en Greg!
Van Avermaet en Sagan pushen elkaar vooruit naar uiterste krachtexplosies. Zij belichamen ‘het nieuwe wielerduel’ . We kregen jaren Museeuw tegen Tchmil, Boonen tegen Cancellara, en nu dus… Potig Peterke tegen Gouden Greg. In Québec steekt Sagan zijn wiel voor Van Avermaet, in Montreal drie dagen later geeft Greg hem lik op stuk. Wat een renners, wat een kanjers! Sagan, het natuurtalent tegen Van Avermaet, de werkmier. We houden van hun talent, van hun onverdroten zegedrang, van hun gevechten met open vizier, van hun onberekenbare stijl, van hun verlies dat hen weer mens maakt, maar vooral … van hun klasse die ze in lijf en leden uitstralen. We kijken uit naar een nieuw duel… in Qatar!
Fotomateriaal: VTM Nieuws.