Erik De Vlaeminck (°23 maart 1945) overleed op 4 december 2015, precies een jaar geleden. De geboren Eeklonaar leed al enkele jaren aan de ziektes van Alzheimer en Parkinson en verloor de strijd. We willen hem graag een eerbetoon geven door zijn 7 wereldtitels nog eens van onder het stof te halen. Rust zacht, Erik!
Wereldtitel 1 – 1966 in Beasain (Spa)
Het tijdperk van de Fransman André Dufraisse als wereldkampioen veldrijden is al even achter de rug, maar nu komt ook het einde van de hegemonie van de Duitser Rolf Wolfshohl en de Italiaan Renato Longo in zicht. Tijd voor de Belgen dus. Het is Erik De Vlaeminck die anno 1966 de eerste Belgische wereldkampioen cyclocross wordt. De wedstrijd in het Spaanse Beasain begint met een snelle start van Wolfshohl en Longo, maar De Vlaeminck remonteert hen op het typisch Baskische parcours, waarlangs zelfs in die tijd al 20.000 fans samentroepen. Uiteindelijk moet De Vlaeminck nog afrekenen met de Zwitser Gretener – die hij op de langste van de drie hellingen afschudt, maar in de laatste ronde is zijn zege al binnen. Hij rijdt al vierend over de meet. Zijn thuishaven Eeklo staat op zijn kop. De winst levert hem ook de Nationale Trofee voor Sportverdienste op.
Wereldtitel 2 – 1968 in Luxemburg
In ’67 had Longo nog een 5e wereldtitel aan zijn palmares toegevoegd, maar een jaar later in het Groothertogdom Luxemburg is het weer Erik De Vlaeminck die de plak zwaait. Door de koude treffen de tenoren een snel parcours op de Kirchberg. Ondanks een snelle start heeft De Vlaeminck het niet onder de markt met alweer een sterke Wolfshohl, die door pech twee keer moet achtervolgen en zo te veel energie verspeelt. De Vlaeminck raast in ronde 4 definitief naar zijn 2e wereldtitel. Het wordt dubbel feest, want broer Roger won eerder op de dag al het WK bij de amateurs.
Wereldtitel 3 – 1969 in Magstadt (Dui)
Het WK in Magstadt, bij Stuttgart, wordt er opnieuw eentje naar de hand van Erik De Vlaeminck. Op een snelle omloop, die uiteindelijk toch niet zo snel zou worden door de plakkerige slijk, toont Erik zich heer en meester van het cyclocross. Het wordt De Vlaemincks makkelijkste WK-zege tot dan toe. Hij rijdt aan een moordend tempo iedereen los uit het wiel en kan al halfweg aan zijn triomftocht beginnen.
Wereldtitel 4 – 1970 in Zolder (Bel)
Voor eigen volk stelt Erik De Vlaeminck zichzelf niet op als de te kloppen man. Een knieblessure speelde hem parten in de voorbereiding en dat zou wellicht gevolgen hebben in de wedstrijd. Toch is hij mee met een groepje van vier, waarin ook zijn broer Roger, Albert Van Damme en de Duitser Wolfshohl zitten. Roger trekt in ronde 5 een demarrage maar bekoopt zich dat meteen en moet de rol lossen. In de slotronde wordt het pleit beslecht. Erik De Vlaeminck knalt tegen een gedubbelde renner aan en sleurt Van Damme en Wolfshohl mee in zijn val. Uiteindelijk sprinten de twee Belgen om de zege. Erik toont zich 10 meter voor de eindstreep zegezeker, maar het is op de meet wel een millimeterspel geworden.
Wereldtitel 5 – 1971 in Apeldoorn (Ned)
De Vlaeminck is wel topfit voor de eerste WK-editie op Nederlands territorium. Het wordt snel een tweestrijd tussen hem en Van Damme, want de Zwitser Peter Frischknecht moet in Apeldoorn al voor ronde 3 afhaken. De Vlaeminck schudt Van Damme snel van zich af, maar omdat hij de risico’s op het gladde wegdek telkens schuwt, wint hij uiteindelijk slechts met 10 seconden voorsprong op zijn landgenoot.
Wereldtitel 6 – 1972 in Praag (Tsj)
Erik De Vlaeminck kan in het Praagse Riegerpark het record verpulveren van de Fransman André Dufraisse en de Italiaan Renato Longo. Met succes, want in ronde 2 gaat hij al meteen solo en zorgt zo nog eens voor een onemanshow. Op de steilste helling van allemaal is De Vlaeminck de enige die op de fiets blijft, wat veel enthousiasme uitlokt bij het publiek.
Wereldtitel 7 – 1973 in Londen (Eng)
Het WK van 1973 is het eerste over zee. Erik De Vlaeminck is op zijn retour, kan naar verluidt niet langer leven voor zijn sport en wordt op basis van zijn eerdere verdiensten geselecteerd voor de omloop in Crystal Park, Londen. Albert Van Damme is favoriet en neemt het heft meteen in handen. In een wisselend wedstrijdverloop gooit De Vlaeminck in ronde 6 Van Damme overboord, maar Wolfshohl en de Fransman Wilhem pakken hem terug. De Vlaeminck maakt in de laatste bocht het verschil door de rechterkant te pakken en pijlsnel uit het wiel van zijn belagers te knallen.
[Wie meer wil weten over de wereldkampioenschappen veldrijden, zal zeer aan zijn trekken komen in het prachtige boek ‘Het veld van eer’, waarvan WielerVerhaal bovendien twee gratis exemplaren mag weggeven. Klik hier.]
Fotomateriaal: YouTube.