Tussen al het vooruitblikken naar het nieuwe seizoen kijken we ook nog eens terug. Monique van de Ree (28) – partner van veldrijder Stan Godrie – reed een aardig jaar in het shirt van Lares-Waowdeals. De Nederlandse blondine reed een paar verrassende resultaten, al had ze het geregeld zelf beter willen doen. De aard van de topsporter.
Hoe kijk je terug op het 1e luik van het voorjaar 2016? Heeft het gebracht wat je ervan verwacht had?
Monique van de Ree: “In m’n eerste wedstrijd van het seizoen was ik erg goed begonnen en dat beloofde wat voor de rest van het voorjaar. Maar helaas bleven de goede uitslagen uit. Ik reed 7 keer in de top 15-20, maar korter kwam ik niet. Ik voelde me erg sterk, maar ik kwam in de finales op de favorieten tekort om in de grote klassiekers mee te doen voor de top 10. De uitschieters van het voorjaar waren Qatar en Le Samyn met een 3e, 7e en 14e plaats.”
De Ladies Tour of Qatar en de Energiewacht Tour waren je 1e rondes. Hoe evalueer je die?
Monique van de Ree: “In Qatar merkte ik dat mijn vorm al goed was, ik reed er vlotjes. Maar naast een goede vorm moet ook de rest allemaal nog goed gaan. De 1e etappe werd ik 7e, maar ik zat ingesloten en in de laatste meters had ik pas ruimte om echt te sprinten. In deze etappe had ik een betere notering kunnen halen. Gelukkig reed ik de laatste etappe naar een 3e plaats en kwam mijn goede gevoel ook echt tot een goede uitslag. Dat gaf me een supergoed gevoel om daar tussen alle toppers podium te rijden.”
“De Energiewacht Tour ging dan weer niet zo goed, ik voelde me niet helemaal 100%. Alleen de laatste etappe op het eiland Borkum reed ik in de sprint nog naar een 6e plaats. Maar voor de laatste bocht moest ik uitwijken voor een renster die de sprint had aangetrokken van Canyon-Sram. Ik moest flink in de remmen en opnieuw aangaan. De finish lag eigenlijk ook al in de laatste bocht, wie als 1e de laatste bocht door ging, zou winnen.”
In het 2e deel van het voorjaar schreef je wel verschillende top 10 plaatsen op je erelijst. Welke steken er voor jou bovenuit?
Monique van de Ree: “De 3e plaats in de Diamond Tour Nijlen. Na meerdere keren mee in de ontsnapping te zitten met alle favorieten werd het toch een massasprint. Het gaf me een goed gevoel om daarna ook nog in dat deelnemersveld naar het podium te sprinten. Ook de 6e plaats in de Omloop van de IJsseldelta steekt er voor mij bovenuit vanwege het koersverloop. Ik zat daar al vanaf vroeg in koers met onwijs veel wind in de kopgroep met alle favorieten en in de finale werd er veel aangevallen. Geen super uitslag, maar ik was blij met hoe ik mee had kunnen doen tot op de meet. Ook het Nederlands Kampioenschap heeft een speciaal gevoel voor mij. Ik was een paar dagen voor het NK hard gevallen en ik kon nog niet eens staand koken, zoveel pijn deed de wond aan mijn scheenbeen. Ik had richting het NK toegeleefd en dat leek in het water te vallen, maar ondanks de tegenslag kon ik toch naar een 6e plaats sprinten.”
Ook in de BeNe Ladies Tour en de Trophée d’Or Féminin was je zeer sterk.
Monique van de Ree: “In de BeNe Ladies Tour voelde ik me wel sterk maar ik eindigde daar 2 keer 4e en 6e. Dat zijn goede uitslagen, maar ik had daar een keer podium moeten/willen rijden. Op de Trophée dOr kijk ik met een heel goed gevoel terug! We hadden daar een super team aan de start met onder andere de Belgisch kampioene als gastrenster. Iedereen inclusief Kaat (Hannes, red) wilde voor elkaar door het vuur gaan. We hebben er mooie resultaten behaald als team. Zo kon ik naar een 2e en 3e plek sprinten, ik denk zelfs dat er een overwinning bij had kunnen zitten als ik niet enorm werd gehinderd in de slotmeters van de op 1 na laatste etappe. Een Française viel stil en gaf een enorme slinger en ik raakte bijna in de hekken. Helaas gebeuren die dingen ook. Alleen de laatste dag was niet super, ik had last van buikloop, en aan het einde van de etappe kon ik een renster niet ontwijken die voor mij viel. Ik kon wel weer snel terugkomen maar niet veel later moest ik voor mijn allereerste keer tijdens de koers stoppen voor te toiletteren. Tussen de auto’s kwam ik weer terug, maar al snel voelde ik me zo leeg dat ik de kop van de koers moest laten gaan in de laatste 5 km. Dat was wel zuur, maar ik ging met een tevreden gevoel naar huis.”
In de Lotto Belgium Tour gaf je op. Waarom?
Monique van de Ree: “De laatste etappe was best pittig en na overleg met mijn ploegleider vond hij het beter om af te stappen bij de eerste doorkomst, als ik niet meer bij de eerste 20 van voor zat om mee te doen voor de prijzen. Zo kon ik me sparen voor de koers van 2 dagen later, de Madrid Challenge. Normaal zou ik niet zomaar afstappen en ik vond het ook geen makkelijke beslissing, maar ik wilde het wel eens proberen. Ik had toch niks te verliezen.”
Was de 7e plaats in de Madrid Challenge by La Vuelta de kers op de taart van een mooi seizoen?
Monique van de Ree: “Met mijn 7e plaats in Madrid ben ik blij, maar ik had toch meer uit mijn eindsprint willen halen. Ik liet me vastzetten op een paar honderd meter voor de finish. Maar het was ook niet gemakkelijk met alle treintjes van Boels, Plantur, Wiggle,….”
Fotomateriaal: Paul Hinninck.