Spanje is al jaren ‘the place to be’ voor veel wielrenners. Zeker om het nieuwe wielerseizoen in optimale omstandigheden te kunnen voorbereiden. Je vindt er een ideaal trainingsparcours met voldoende hoogtemeters, aangename temperaturen en ook de accommodatie is er top. Terwijl het in België waait, vriest en regent, wemelt het op de Spaanse wegen van de Belgische wielrenners. En ook de beloften hebben de Spaanse zon ontdekt. Stan Dewulf en Jonas Castrique zijn al jaren boezemvrienden en staan aan de start van hun 2e seizoen bij Lotto Soudal U23. Omdat goede resultaten niet vanzelf komen, trokken ze samen naar Calpe om te trainen… Excuseer, hard te trainen.
Dag 1: korte nacht
Stan Dewulf: “Omdat we allebei nog studeren, is er in januari maar weinig tijd om echt goed door te kunnen trainen. Daarom besloten we om er nog eens stevig de pees op te leggen en alvast een goede basis te kweken voor het volgende seizoen. Op die manier kunnen we ons in januari beperken tot kortere trainingsritjes. En Spanje is natuurlijk het uitgelezen terrein om deze lange duurtrainingen te kunnen afwerken. De 1e dag was al meteen vrij druk. Na de ploegentraining lagen we pas om 2u30 in ons bed. En om 9u hadden we al onze vlucht richting Calpe, een kort nachtje dus. 6 uur later kwamen we eindelijk aan in ons hotel, waarna we nog 2 uurtjes hebben losgereden. Na ons avondeten hebben we nog even gestudeerd. Maar het duurde niet lang voor we besloten om te gaan slapen, zodat we goed uitgerust aan onze stage konden beginnen.”
Dag 2: verdwaald
Jonas Castrique: “Nu we goed en wel toegekomen waren in ons hotel was het tijd voor het echte werk. Onze wekker stond al om 7u30, maar blijkbaar was dat toch iets te vroeg voor mijn kamergenoot. Pas om 8u20 stonden we aan de ontbijttafel, waar we Zico Waeytens tegen het lijf liepen. We spraken af om samen te gaan trainen om 9u30. Ook Frederik Veuchelen en Roy Jans sloten aan bij de groep. Stan en ik vertrokken voor een training van 4 uur, tussen de profs dus. In het begin was het nog frisjes, maar na het 1e klimmetje waren we meteen opgewarmd. We deden telkens kopbeurten van 15 à 20 minuten. Na 2 uur sloegen we linksaf en verlieten onze bende, zij deden een nog langere rit. Na 3u30 gaf de gps nog 15 km aan tot in Calpe: perfecte timing dus. Maar die laatste 15 km bleven maar duren… Een uur later was de rots van Calpe nog altijd niet in zicht: verdwaald dus. En dat op onze eerste echte trainingsdag. Na het raadplegen van Google Maps vonden we de juiste weg, het was dan nog steeds 30 km tot aan het hotel. Zonder eten of drinken zonk de moed ons toch even in de schoenen. Maar we moesten sowieso nog verder rijden, stilstaan was geen optie. Na 5 uur en 35 minuten, en een tussenstop aan de supermarkt, kwamen we eindelijk aan bij het hotel. Om dan te ontdekken dat het buffet al gesloten was!”
Dag 3: in het wiel van Tom Boonen
Stan Dewulf: “Na een stevig ontbijt waren we klaar voor een nieuwe training. Iets korter dan gisteren: een ritje van 3u30 deze keer. En ook deze keer in mooi gezelschap: we vertrokken samen met Frederik Veuchelen, Roy Jans, Tom Boonen, Dries Devenyns en Kenny Molly. Het was echt super om met deze profs te kunnen trainen. Hopelijk rijden we binnen enkele jaren ook wedstrijden met hen, want daar doen we het toch voor. Na 1u45 draaiden we af, omdat deze mannen voor een ritje van 5 uur gingen. Na ons middagmaal waren we klaar om nog een hele namiddag te studeren, want met de examens voor de deur mogen we dit niet uit het oog verliezen. Dit verliep wel minder vlot dan gehoopt. Door de zware trainingsarbeid was de concentratie een heel pak minder. We voelden ons dan ook genoodzaakt om een korte koffiepauze in te lassen.”
Dag 4: studeren in de zon
Jonas Castrique: “Vandaag stond een rustdag op het programma. Na de afgelopen dagen was deze al welgekomen. Omdat we maar 1 uur moesten losrijden, konden we wat langer blijven slapen. Om 10 uur begonnen we dan aan ons koffieritje. Jammer genoeg was mijn favoriete tussenstop gesloten, waarop we verder reden naar het centrum van Moraire. Daar konden we genieten van onze koffie met een prachtig uitzicht op de Costa Blanca. De namiddag was minder leuk, want dan moesten we terug in onze cursussen duiken. Gelukkig was het mooi weer en konden we studeren op ons balkon onder een stralend zonnetje.”
Dag 5: speciale Roemeen
Stan Dewulf: “Een speciale dag toch wel. Het was Kerstmis, maar echt vieren zat er niet in. Zonder familie is het toch niet hetzelfde. Maar dit was wel een bewuste keuze, want ook vandaag stond er 4 uur op het programma en in Spanje is dat leuker dan in België. We werden deze keer vergezeld door Kenny Molly en Gianni Meersman. Het was wel even schrikken om te vernemen dat Gianni moet stoppen, want op stage leek hij er nog 100% voor te gaan.
Het werd een leuk tochtje: hoofdzakelijk vlak, maar onderweg wel de Petit Poggio en Val de Bo, een klim van 8 km die ook in de Vuelta wordt beklommen. Op de terugweg kon Meersman nog net een wezel ontwijken die voor zijn wielen liep. Toch iets dat ik zal blijven herinneren van hem. Het studeren ging weer moeizaam. Op deze stage zijn we alleszins niet veel slimmer geworden, maar onze conditie is er wel ferm op vooruit gegaan. ‘s Avonds sloten we aan bij het kerstdinner, omdat het restaurant al gesloten was. Daar leerden we Eduard Grosu kennen, een 25-jarige Roemeen die voor Nippo-Vini Fantini rijdt. Een speciale kerel, maar echt een supergast om mee op te trekken. We praatten met elkaar in het Engels en besloten om nog een playbackshow op te voeren voor de ambiance. Op die manier kreeg onze Kerst toch nog wat kleur.”
Dag 6: met een Belgisch kampioen
Jonas Castrique: “Tijd voor onze laatste pittige training in Calpe: 5 uur met enkele krachtblokken tussendoor. We kregen gezelschap van huidig Belgisch kampioen bij de junioren, en komend seizoen onze ploegmaat, Sander De Pestel. We vertrokken richting de klim van Aitana, bijna 2 uur klimmen vanuit Calpe. En dit met enkele krachtblokken. We kwamen boven met ongeveer 270 Watt gemiddeld, op een hoogte van 1.026 meter. Ook deze keer stopten we bij een supermarkt om drinkbussen bij te vullen en een cola te drinken. Na 4u30 bereikten we Calpe. Nog niet genoeg, dus reden we door naar de klim van Benissa voor nog wat VO2Max-training. Stan voerde zijn trainingsschema nog tot op de letter uit, terwijl ik koos om het toch iets anders aan te pakken. Ondertussen was Sander al doorgereden naar zijn verblijfplaats. We hebben in ieder goed gewerkt deze week. Nu nog een stage met de ploeg in februari en het seizoen mag beginnen!”
Dag 7: 20 graden kouder
Stan Dewulf: “Onze laatste dag. Het was een schitterende trainingsweek. Meer dan 20 uur op de fiets en dat in schitterend weer…. Onze lange broek konden we even goed hebben thuisgelaten. Calpe was zeker een meevaller en waarschijnlijk zullen we hier nog wel eens terugkeren. Om 7 uur vertrokken we al naar de luchten, waar we nog 5 uur moesten wachten op onze vlucht. Op het vliegtuig konden we nog studeren. Om 14 uur zijn we geland op de luchthaven van Antwerpen, de kleinste luchthaven die ik tot nu toe heb gezien. Een temperatuursdaling van 20° maakte ons meteen duidelijk dat we terug in België waren.”
Fotomateriaal: Davy De Blieck – Stan Dewulf & Jonas Castrique.