Het is bezonken, die wereldtitel, die fantastisch mooie hagelwitte regenboogtrui. Alles is gezegd en geschreven, maar vanwaar komt het succes voort? De basis moet gezocht worden in een stabiele omgeving, waardoor Cant zich altijd geruggensteund voelde. Die vertrouwde habitat werd mee gecreëerd door IKO, dat meer dan 5 jaar geleden in het project stapte en Sanne zag uitgroeien tot een topper. “Maar het zou hypocriet zijn om nu te stellen dat we wisten dat Sanne zó goed zou worden”, zegt CEO Dirk Theuns. “We hebben toen een serieus risico genomen.”
Sanne, je hebt altijd aangegeven op je 18e te stoppen met school om het vrouwenveldrijden in België op de kaart te zetten. Vanwaar kwam die passie zo vroeg?
Sanne: “Eigenlijk vind ik dat best een moeilijk vraag om een antwoord op te geven. Weet je, ik zit als sinds mijn 6 of 7 jaar op de fiets. Op 1 of andere manier kon ik dat niet loslaten, was ik daar constant mee bezig. Dat gevoel is mettertijd alleen maar versterkt en dat heeft me ook altijd geïnspireerd om daar mee voort te gaan. Ik voel me thuis in deze wereld, van dag 1 af. Dan stel je je daar verder weinig vragen bij.”
Hoeveel deugd doet het dan om dat op je 26e te bekronen met een wereldtitel?
Sanne: “Iedereen stelt zich wel een doel in het leven. Dat van mij is altijd geweest: wereldkampioene veldrijden worden. Tja… Als dat dan ooit lukt, is dat natuurlijk supermooi. Ik besef ook wel dat niet iedereen zijn dromen kan waar worden, daarom apprecieer ik dit des te meer. Het blijft iets onrealistisch hebben, die wereldtitel.”
Dirk: “En wij zaten op de 1e rij! We leefden heel hard mee maar moesten ook vaststellen dat Sanne op een gegeven moment toch 10 à 11 seconden achterop zat. Het mooie is dat ze ondanks die achterstand toch voor elke seconde bleef vechten. Ze kwam terug tot op ene seconde of 6 en dan was er de mechanische pech van Vos. Dat had Sanne ook kunnen overkomen – en ze hééft in het verleden ook al malchance gehad. Nu, de laatste anderhalve minuut van die wedstrijd, wanneer Sanne bij Vos komt en erover gaat, is 1 van de mooiste sportmomenten uit mijn leven. Dat sportieve gevecht was pure klasse.”
Dirk, jij bent 6 jaar geleden met IKO in het veldrijden gestapt. Vanwaar de interesse?
Dirk: “Er zit weinig wetenschap achter. Wij zijn een familiebedrijf met mer dan 4.000 medewerkers en hebben altijd een passie gehad voor de wielersport. We stapten er zonder veel echte knowhow in, stelden dan ook weinig verwachtingen en hadden geen specifieke doelen. Maar in die jaren heb ik enorm veel mensen leren kennen in de crosswereld, waardoor we nu bijvoorbeeld ook samenwerken met wedstrijdorganisatoren, zoals Hoogerheide. Dat zorgt voor een schitterend verhaal en dus veel visibiliteit. Hier geldt: 1+1=3. We denken op de lange termijn en dus willen we in de toekomst graag nog een tandje bijsteken.”
Op welke manier ben jij toen bij het team gekomen, Sanne? En hoe heb jij jezelf sindsdien zien evolueren?
Sanne: “De ploeg is met de broers Roodhooft in januari 2009 begonnen en 2 maanden later ben ik zelf ook ingestapt. Er is dan een jeugdploeg opgericht en ben toen mee overgestapt. Ik heb vooral de sport enorm zien evolueren. Maar als ik naar mezelf kijk, dan ben ik begonnen met 1 overwinning. Daarna ging het naar 3 overwinningen, daarna 9, vervolgens 15, het jaar erop 25 en daarna ben ik even teruggezakt naar 20. (lacht) Dit jaar kom ik op 18 zeges. De groei is er dus altijd wel geweest, vooral de laatste jaren. Op het vlak van training ben ik technisch vooral vooruitgegaan omdat ik met jongens trainde en dat dan wou nadoen. Langs de andere kant was ik wel al meer dan 10 jaar bezig toen ik in het project stapte, dus dan heb je het meeste van al geleerd op vlak van techniek. Maar op vlak van trainen heeft deze ploeg me gemaakt tot wie ik vandaag ben. Zo simpel is het.”
Wat zag jij destijds in Sanne, Dirk? En hoe heb jij haar zien groeien?
Dirk: “Sanne reed al wat resultaten bijeen op het moment dat wij in 2011 zijn ingestapt. We zagen direct dat ze talent had. Ze bewijst al jaren dat ze er heel solide staat, crosst elke wedstrijd en staat er ook altijd. Sanne is een veldrijdster pur sang. Op grote kampioenschappen zie je wel eens anderen aan de oppervlakte komen, zonder namen te noemen. Dat heeft haar al een paar titels gekost. En daarom vind ik het ook zo fantastisch dat ze die regenboogtrui nu toch heeft gepakt. En ze gaat er de komende jaren nog pakken, hoor. (knipoogt naar Sanne) Maar het zou hypocriet zijn om nu te stellen dat we wisten dat Sanne zó goed zou worden. We hebben toen een risico genomen om in het veldrijden te stappen, maar dat moet je soms durven in het leven.”
Hoe kijken jullie nu terug op het voorbije seizoen?
Sanne: “Ik denk niet dat het nog veel beter kon. Ik heb bijna alles gewonnen wat er te winnen viel, dus dit wordt ene seizoen dat moeilijk te evenaren zal zijn. Alleen het EK en het wereldbekerklassement waren niet voor mij, al kunnen mij die na het WK ook wel gestolen worden. De voorbije jaren kon ik al pronken met alle klassementen, maar als het WK ter sprake kwam….”
Dirk: “Dit is een boerenjaar voor Sanne – en ook voor de ploeg, want we hebben 50 zeges gepakt. Sanne heeft nu bewezen dat ze wereldkampioene kan worden en dat zal wel wat druk van haar schouders halen. De komende jaren kan ze heel ontspannen naar het WK toeleven. Ik teken alvast voor een gelijkaardig vervolgseizoen. (lacht)
Fotomateriaal: Davy De Blieck – IKO.