Freddy Maertens is onlangs 65 jaar geworden, een mooie leeftijd om eens terug te blikken om het leven van één van Belgiës grootste wielerkampioenen. Een leven vol hoogtepunten, talrijke overwinningen, sappige randverhalen, maar ook evenveel tegenslagen… op sportief én op persoonlijk, emotioneel vlak. Allemaal aangrijpend neergeschreven door Filip Osselaer, auteur van het eerdere boek ‘Lucien! Hoe ik als laatste Belg de Tour won’.
Waarom is het boek een aanrader? Wel, het leest erg vlot en het is meer dan zomaar een biografie over het leven van Freddy Maertens. Het is geen simpele opsomming van zijn grootste overwinningen, geen beschrijving van zijn grootste triomfen, geen uitgebreid carrière-overzicht… Daarvoor zouden 250 pagina’s waarschijnlijk niet volstaan.
Freddy neemt ons mee naar zijn kindertijd, hoe hij ervan droomde om prof te worden, hoe zijn vader hem begeleidde, welke opofferingen hij toen al moest maken voor zijn carrière en hoe zijn droom uiteindelijk in vervulling ging. “Eigenlijk was het eenvoudig: mijn vader hield niet van het halve werk. ‘Ofwel word je coureur, ofwel word je het niet’, zei hij. ‘Maar als je het doet Freddy, dan gaan we er ook hard aan werken.’ Hij nam de touwtjes in handen, ik deed wat hij zei. Ik vond zijn manier van doen vaak erg onaangenaam. Ik heb veel zitten vloeken op mijn fiets: ‘Miljaarde, Pitten, wat doe je me aan?'”
Natuurlijk komen ook zijn grootste successen aan bod, kan ook niet anders met zo’n palmares. Én zo’n grote zegehonger. “Ik wist dat dat gevaarlijk was, maar toch deed ik het altijd weer: armen hoog in de lucht, en dan uitbollen. Ik was zo blij omdat ik dan telkens dacht aan de vele uren training. ‘Je hebt er hard voor gewerkt, Freddy. Je hebt zoveel kilometers gedaan, al die tijd. Je mag gelukkig zijn’, schoot het altijd weer door mijn hoofd. Winnen is schoon, hé?”
Maar ook de randverhalen rond de koers komen op een vrij open manier aan bod. We komen te weten hoe bepaalde zeges verkocht werden, hoe het er soms aan toe ging voor en na de koers, wat er in zijn beruchte drinkbus zat, hoe zijn vriendschap met Michel Pollentier en Marc Demeyer ontstond, de liefde voor ‘zijn’ Carine,… Maar ook hoe Freddy dacht over doping en hoe hij op zijn eigen ‘vernieuwende’ manier zijn lichaam verzorgde. “Doping maakt geen betere renner van je. Er zijn veel belangrijke zaken die dat wél doen: doorgedreven training, gepaste voeding, goede verzorging in de juiste omstandigheden. Je weet dat ik een trainingsmaniak was. Ik deed dingen die nu als revolutionair of nieuw worden beschouwd. Ik lach daarmee, ze zijn niet nieuw. IJskoeling? Uitrijden op de rollen? Ik kende dat al.”
Kinderlijke onschuld
Daarnaast staat Freddy ook stil bij de moeilijke momenten in zijn leven: de dood van zijn goede vriend Jean-Pierre ‘Jempi’ Monséré, zijn sportieve dieptepunten, hoe hij vaak te braaf was en zich te veel liet leiden door anderen… én hoe hij hierdoor in geldproblemen terecht kwam. “De klad kwam er na een tijd helemaal in, de ranch raakte verwaarloosd. Ik wist toen nog niet dat Pol Claeys later opnieuw bij Carine en mij zou aankloppen. ‘Geef nog ne keer wat geld en plus!’ Dat hebben we gedaan, alweer in al onze bijna kinderlijke onschuld. Het gedoe met de ranch werd een financieel, menselijk en emotioneel fiasco. Ons geld bracht niets op. We hadden het gewoon ingebracht, zonder enige vorm van return. Meer nog: vele jaren laten bleek dat we het geld allemaal kwijt waren.”
Kortom: een boek over Freddy Maertens. En waarom het liep zoals het gelopen is. Met aandacht voor de renner en de mensen erachter. Een boeiend leven, neergeschreven op een vloeiende manier. Ideaal om eens te ontspannen op een koersvrije namiddag!
Tragische Monseré
Tot slot nog een anekdote om het boek te schetsen. “Carine was de nicht van Annie, die met Jean-Pierre Monseré trouwde. We kenden elkaar dus goed. Jempi nam me geregeld mee op zijn trainingstochten in de vroege morgen, bij zonsopgang. Hij was een feestvarken en pleziermaker, maar ook een trainingsbeest. Hij won als neoprof de Ronde van Lombardije en werd dat jaar ook wereldkampioen in Leicester. De wereld lag aan zijn voeten. De week voor Milaan-Sanremo reed hij nog een koers in Retie, ik zat zelf in de loodzware Ronde van Algerije. Plots werd ik door bondscoach Lucien Acou van de kamer geroepen. Hij had telefoon gekregen van mijn vrouw, Jempi was verongelukt… Een mokerslag. Toen zijn zoontje Giovanni later zijn communie deed, hebben we een een fietsje gekocht met een koersstuur, een echte Campagnolo en alle materiaal dat hij nodig had om te fietsen, inclusief wereldkampioenentruitje. Alles op maat van een 6-jarige. Het was de laatste keer dat ik hem levend gezien heb. Een paar jaar later zat ik in koers toen hij in de wijk bij hem thuis door een auto van de baan werd gemaaid….”
WINWINWIN!
Uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts stelt 3 exemplaren ter beschikking van de trouwe WielerVerhaal-lezers. Wilt u dit prachtige wielerboek ook winnen? Stuur dan het antwoord op de prijsvraag met uw naam en volledig adres vóór 10 maart 2017 naar [email protected]. Prijsvraag: Bij welke ploeg boekte Freddy Maertens zijn grootste successen? Het antwoord was Flandria. Deze actie is afgelopen! De winnaars werden persoonlijk verwittigd! We willen hierbij iedereen bedanken voor zijn/haar deelname!