Iedere koers, waar dan ook ter wereld, heeft een cruciale passage. Zo’n stuk asfalt of kassei waar zich altijd beslissende wendingen voltrekken. Een lange finishstraat, een steile kuitenbijter of een loodzware ‘muur’. WielerVerhaal analyseerde 10 topkoersen en lichtte telkens een bijzondere passage eruit.
Omloop het Nieuwsblad: Taaienberg
In bijna iedere Vlaamse koers vormt de Taaienberg een cruciaal ijkpunt. Zo ook in de Omloop het Nieuwsblad, die traditiegetrouw het klassieke wielerjaar opent. Wanneer het peloton in de Omloop naar de voet van de Taaienberg trekt, gaat de snelheid omhoog en beginnen de kuiten te kriebelen. Deze pittige kasseienklim was voor Tom Boonen vaak hét moment om de koers open te breken. Even een speldenprikje uitdelen om vrijwel onmiddellijk de benen stil te houden of zonder aarzelen naar de overwinning te rijden. Ook anno 2016 was het prijs op de Taaienberg. Met een verschroeiende demarrage trok Greg van Avermaet het peloton uit elkaar. Enkel Peter Sagan, Tiesj Benoot en Luke Rowe konden zijn wiel houden. Het vervolg is bekend.
Milaan-Sanremo: Poggio
De Poggio op zich is allesbehalve een zware klim. 4 kilometer aan 3,7 procent; eigenlijk stelt het niets voor. Maar na 300 kilometer koersen met het mes tussen de tanden is de Poggio een scherprechter van formaat. Ieder jaar weer wordt Milaan-Sanremo op de Poggio in een beslissende plooi gelegd. Of er gebeurt niets en de Italiaanse klassieker draait uit op een massasprint. Of er springt een klein groepje weg, zoals in 2012. Toen demarreerden Vincenzo Nibali, Fabian Cancellara en Simon Gerrans op de Poggio, om in de straten van Sanremo voor de winst te spurten. Gerrans won.
Ronde van Vlaanderen: Paterberg
Heb je het over befaamde hellingen in de Ronde van Vlaanderen, dan denk je al snel aan de heilig verklaarde Muur van Geraardsbergen. Maar goed, het verhaal is bekend. De Muur van Geraardsbergen, das war einmal. Toen het parcours in 2012 op de schop ging, werd de aandacht naar de Paterberg verlegd. Deze steile kasseienklim werd gepromoveerd tot de finalehelling van de vernieuwde Ronde van Vlaanderen, gelegen op 14 kilometer van de aankomst in Oudenaarde. Legendarisch was de editie van 2013, toen Fabian Cancellara op de Paterberg Peter Sagan overboord gooide en onbedreigd naar de overwinning reed.
Amstel Gold Race: Cauberg
De Cauberg is met afstand de bekendste heuvel van Nederland. Iedere, maar dan ook echt iedere topwielrenner is ooit deze beklimming op gefietst. De Cauberg, beginnend vanuit wielerstad Valkenburg, is meermaals het decor geweest van heroïsche wielergevechten. Wereldkampioenschappen, Tour de France-aankomsten en natuurlijk de Amstel Gold Race, die jarenlang finishte bovenop de ‘Cau’. Vanaf 2013 wordt de eindstreep een steenworp verderop getrokken, op een provinciale weg in Vilt. Vandaag de dag linken we de Cauberg vooral aan Philippe Gilbert, die 3 keer de Amstel Gold Race wist te winnen en in 2012 wereldkampioen werd in Valkenburg.
Waalse Pijl: Muur van Hoei
Geen koers zo voorspelbaar als de Waalse Pijl. Vluchtpogingen zijn gedoemd te mislukken, aanvallen is per definitie zinloos. Wat er onderweg ook gebeurt, de Waalse Pijl wordt pas beslist op de Muur van Hoei, een verschroeiend steile kuitenbijter met duizelingwekkende stijgingspercentages. Een ideale heuvel dus voor de vederlichte klimgeiten als Joaquim Rodriguez, Dani Moreno en Alejandro Valverde; een trio dat de voorbije jaren dan ook veelvuldig succesvol op de Muur van Hoei is geweest.
Luik-Bastenaken-Luik: La Redoute
Bij La Redoute denken we natuurlijk meteen aan het onvergetelijke spierballengevecht tussen Frank Vandenbroucke en Michele Bartoli in de Luik-Bastenaken-Luik van 1999. In die jaren was La Redoute zonder twijfel dé scherprechter van La Doyenne. Dat is vandaag de dag niet meer het geval. Tegenwoordig is L-B-L verworden tot een nerveuze stoelendans richting de lastige slotkilometer. Desalniettemin is La Redoute nog steeds mateloos populair. Rijen dik staat het publiek hun helden aan te moedigen. Met name de naam van local hero Philippe Gilbert schalt uit duizenden kelen. Gilbert is een kind van de streek, zijn geboortewieg staat praktisch aan de voet van La Redoute.
Ronde van Lombardije: Muur van Sormano
De bekendste helling is hij misschien niet, de zwaarste wellicht wel. De Muur van Sormano is 2 kilometer lang en heeft stijgingspercentages die richting de 30% kruipen. In 1960 werd deze monsterklim voor het eerst opgenomen in de Ronde van Lombardije. De renners vonden deze Muro echter veel te steil, dus besloot de organisatie hem een aantal jaar later uit het parcours te halen. Bijna een halve eeuw later maakte het beest van Sormano zijn rentree in Il Lombardia. In 2012 om precies te zijn. Romain Bardet kwam, gehuld in dichte mist, als eerste boven. Winnen deed de Fransman niet. Vanaf de top van de Muur van Sormano was het nog 80 kilometer tot de eindstreep in Lecco.
Parijs-Roubaix: Carrefour de l’Arbre
Iedere kasseistrook van Parijs-Roubaix heeft zijn charme, maar de meest mythische is toch wel het Carrefour de l’Arbre. Sporza-orakel Michel Wuyts beschreef deze passage ooit als “de plek waar de duvel z’n moortgat opentrekt”. Op het Carrefour, dat ieder jaar bevolkt wordt door uitgelaten Vlaamse supporters, hebben zich vele opzienbarende taferelen afgespeeld. In Parijs-Roubaix van 2009 bijvoorbeeld, toen op Carrefour de l’Arbre onder meer Juan Antonio Flecha, Leif Hoste en Thor Hushovd de kasseien kusten, Tom Boonen plots alleen op kop kwam te zitten en zonder omkijken naar de finish in Roubaix fietste.
Parijs-Tours: Avenue de Grammont
Wanneer het peloton van Parijs-Tours op een late zondagmiddag in oktober de Avenue de Grammont opdraait, weet je dat het seizoen er bijna opzit. Op deze lange, kaarsrechte laan zijn vele prachtige wielerverhalen geschreven. Neem de ongeëvenaarde supersolo van Erik Dekker in 2004. Of de verrassende spurt tussen Tom Boonen en Philippe Gilbert in 2009. Of de razende massasprint van Oscar Freire een jaar later. Of de onverwachte overwinningen van renners als Marco Marcato (2012) en Jelle Wallays (2014). Parijs-Tours zonder Avenue de Grammont, het is onmogelijk voor te stellen.