De vrouwen krijgen dit jaar hun 1e editie van Luik-Bastenaken-Luik voor de voeten geschoven. La Doyenne is de oudste der klassieke wielermonumenten, de rensters mogen dus wel wat gaan verwachten. WielerVerhaal trok op parcoursverkenning met de ladies van Sport Vlaanderen-GuillD’or.
De klok tikt 9 uur aan wanneer we met de verzamelde meute naar ons vertrekpunt in Bastenaken rijden. Ploegwagen 1: ploegleider Davy Wijnant en mecanicien Pascal Nerinckx met op de achterbank rensters Kelly Van den Steen, Fien Delbaere en ondergetekende. Ploegwagen 2: Chauffeur Jens Van Slycke, zoon van big chief Christel Herremans, en kinesitherapeute Saar Nevejans met achteraan rensters Celine Van Severen en Lenny Druyts. Aan het Centre Sportif zal ook Jessy Druyts ons nog vervoegen. 5 sterke madammen maken zich er op voor de volledige verkenning van 135km. Met de nodige obstakels zal ons dat 5 en een half uur later in aankomstplaats Ans brengen.
Het is even kijken of we nu rechts of links moeten opdraaien, maar eens de keuze gemaakt zijn we vertrokken voor de ‘opwarming’. Dat zijn 82 km vlak, volgens het roadbook. Al snel wordt duidelijk dat het constant op en af zal gaan. Intussen legt Davy uit hoe de ploeg er zal uitzien voor LBL. “Valerie Demey – op stage in Duitsland – en Demmy Druyts – richting stage in Spanje – komen nog bij de wedstrijdselectie, zij zullen ook nog individueel komen verkennen. Normaliter is Fien Delbaere reserve. Een tactiek zullen we niet maken, dat zal deze zware koers snel zelf uitmaken. Want ik zeg u: er zijn meisjes die gaan verschieten, zelfs vandaag al. Zelfs die lange zogenaamde aanloopstrook naar de hellingen zal al veel meisjes op hun plaats zetten. Ik vrees dat er heel wat zullen zijn in het peloton die die eerste berg (de Côte de la Vecquée, red) bij wijze van spreken niet zullen zien. Daarom acht ik deze complete verkenning ook als een noodzaak.”
We keuvelen over de toegenomen status van het vrouwenwielrennen. “De laatste jaren is er veel veranderd”, geeft Davy aan. Er zijn een aantal transfers geweest die de beste rensters over verschillende ploegen hebben verdeeld. Enkele knechten van weleer hebben bij een ander team het kopvrouwschap kunnen opeisen. Dat is 1 van de redenen waarom de top nu breder is. En het niveau stijgt aanzienlijk. Studeren kan nog, mits een goede spreiding. Maar werken en koersen is niet meer van deze tijd op dit niveau. Wat natuurlijk wel een goede zaak is.”
De “intensieve duurtraining” loopt lekker en na een technisch mankement te hebben opgelost bij Celine van Severen (zie filmpje) krijgt Kelly Van Den Steen wat eieren onder de poep gelegd. “We gaan ze in deze LBL met de ploeg goed omringen, zeker dit 1e deel van 80 km. Nadien zal het peloton sowieso scheuren. Kelly kan hier ondanks haar jeugdige leeftijd – ze is pas 21 – heel ver geraken. Als ze voorin mee kan schuiven op de hellingen, kan ze een mooie uitslag rijden”, denkt de ploegleider. “Ze heeft deze winter een serieuze stap voorwaarts gezet, heeft wat meer body gekregen. Dat gaat haar van pas komen. Eigenlijk hebben we een zeer beloftevol team, maar onze meisjes zijn nog jong, gemiddeld 22 jaar. Als je dat vergelijkt met de top 50 van de wereld, die zijn gemiddeld 28. Dan weet je het wel.”
In Stoumont speelt de staff snel een broodje naar binnen, alvorens het echte werk kan beginnen voor de rensters. De Côte de la Vecquée, de 1e van 4 klimmetjes – officieel althans, kriebelt aan de benen van Celine, die er al snel vanonder muist. Kort voor de top trekt ook Kelly eens stevig door. Het is een pittig laatste stukje. “Hier gaat er al een bosje sneuvelen”, voorspelt Davy. Als ze doorkoersen, zullen ze met een man of 30 à 40 naar La Redoute rijden. Eventueel kunnen er daarna nog een 10-tal terugkeren mocht het stilvallen. Voor de rest is het dan al over en uit. Enfin, schrijf maar op dat het een chique koers wordt.”
Na de hergroepering van ons 5-tal maken we op ons op voor de prachtige La Redoute, 15 km verderop. We rijden met de ploegwagen langs de smalle baantjes in 1 ruk naar boven. Het zonnetje schijnt en we hebben een schitterend uitzicht over het dal. Jessy komt als 1e boven, met in haar zog Celine. “Jessy is goed, hoor”, weet Davy. “Van Céline weet ik dat ze dit best kan, remember het BK vorig jaar. En heb je Kelly gezien? Dat was op het gemakje. Want als die de gashendel hier opendraait… Olalala….” In de afdaling richting La Roche-aux-Faucons is positionering doorgaans wel een goede tip, maar we krijgen nu wel meteen wat duiding. “Hier zal er bij de vrouwen niet veel positionering meer nodig zijn”, haakt Pascal in. “Het zal overleven worden voor de meesten die het tot hier hebben uitgezongen.”
Richting Saint-Nicolas, het is dan al richting 4 uur in de namiddag, merkt Lenny Druyts plots dat ze met een 25 rijdt in plaats van een 28, zoals haar ploeggenotes. “Dat betekent dat de anderen 3 trappen kleiner kunnen schakelen om omhoog te rijden”, lacht Davy. De jongste van het gezelschap heeft het gevoeld. Maar is dit geen werk van de mecanicien? Pascal steigert lichtjes – om te spelen. “Ela, dat is haar trainingsfiets, hé. Ik heb die er inderdaad opgelegd, aja, ze woont in Antwerpen! Ze had die maar zelf moeten vervangen”, knipoogt hij.
Intussen is de beklimming van de Saint-Nicolas lichtjes de mist ingegaan, maar geen nood. “Er is goed gewerkt”, besluit Davy. “Je hebt gezien hoe belangrijk zo’n parcoursverkenning is, hé. Onze meisjes zullen goed slapen vannacht.” In de plaatselijke Lunch Garden volgen nog snel wat koolhydraten voor de rensters, alvorens die hun recuperatie kunnen inzetten.
Afspraak zondag 23 april om 10 uur in Bastenaken voor de veelbelovende 1e uitgave van Luik-Bastenaken-Luik voor vrouwen. Team SPVLA is er alvast klaar voor!