Tijdens de Ronde Van Normandië van 2015 reed belofte Maarten van Trijp op een geparkeerde auto in. De Nederlander viel zwaar op zijn knie en weg waren de ambities om prof te worden. Na een lange terugweg is de vriend van Mathieu van der Poel eindelijk weer op dreef. Dat bewees hij door onlangs de Ronde van Wallonië te winnen. “Ik heb mijn profambities nog niet opgeborgen”, stelt hij.
Proficiat met je overwinning in de Tour de Wallonië. Hoe is deze wedstrijd verlopen?
Maarten Van Trijp: “Mijn ploeg Metec – TKH Continental Cyclingteam p/b Mantel stond met een sterke selectie aan de start. Ik mocht mij heel de dag sparen en liet mij dan ook meedrijven in de buik van het peloton. In de plaatselijke rondes lag er telkens een klim van anderhalve kilometer. Bij de laatste beklimming kwam ik als laatste boven. Mijn ploegmaats brachten me weer naar voren en in de sprint maakte ik ons ploegwerk af.”
Je won op een parcours dat nochtans niet echt gemaakt is voor sprinters….
Maarten: “Het parcours was enorm heuvelachtig. Ik ben meer een klassieke renner en sprinter, dus ik wist dat het moeilijk ging worden. Ik stond zonder stress aan de start. Alles mocht en niets moest. Ik kon mijn ding doen en op het einde draaide het goed uit. Deze overwinning is vooral een ploegoverwinning. In de finale zaten er nog 80 renners in het peloton. Onze ploeg was voltallig mee en deze collectieve sterkte hebben we maximaal uitgespeeld.”
Enkele jaren geleden leek je op weg om prof te worden, maar een valpartij in de Ronde van Normandië in 2015 gaven deze ambities een serieuze knauw. Wat is er toen gebeurd?
Maarten: “In de 3e rit regende het enorm hard en lag het wegdek er glad bij. In een afdaling maakten enkele renners voor me een slipper. In de hectiek schoot ik van de weg af en reed ik vol in op een geparkeerde auto. Ik viel zwaar met mijn knie op de bumper van die auto. Heel mijn lichaam was gekneusd en mijn knie was zwaar geraakt. Heel het jaar ben ik dan op de sukkel geweest met die knie. Plots waren die profambities in 1 klap weg en had ik het moeilijk om gewone wielertoeristen te volgen.”
De weg terug was zeer lastig. Nooit gedacht aan stoppen?
Maarten: “Het was met momenten moeilijk, maar ik ben blijven doorzetten. Ze zeggen altijd dat je de periode dat je eruit bent geweest weer nodig hebt om terug te keren. 2015 was een jaar vol gesukkel en 2016 werd een seizoen vol ups en downs. Soms reed ik een goede wedstrijd, maar de dag erna werd ik weer los uit de wielen gereden. Er zat geen lijn in mijn prestaties.”
Nu lijk je eindelijk weer de goede conditie te pakken te hebben!
Maarten: “Inderdaad. Ik won al 4 wedstrijden, waaronder de Ronde van Wallonië en de Dorpenomloop in Rucphen. De 2 andere wedstrijden waren kermiskoersen, maar ook daar stonden veel goede renners aan de start. Ze waren een goede waardemeter voor mijn uitstekende conditie.”
Je bent ook een goede vriend van Mathieu van der Poel. Lukt het om hem op training pijn te doen?
Maarten: “Ik ken Mathieu al van voor dat ik begon met wielrennen. We trainen vaak samen en hij is een goede vriend van me. In de winter doen we vaak sprinttraining. Doordat ik de betere sprinter ben, drijf ik hem zo naar een hoger niveau. In de zomer laat hij mij als sprinter dan serieus afzien in zijn wiel als het bergop gaat.”
Bij de jeugd reed je samen met Jasper Stuyven en Danny van Poppel. Droom je er nog van om net zoals hen prof te worden?
Maarten: “Ondanks mijn pech blijf ik er nog steeds in geloven. In de volgende maanden rijd ik ook enkele profwedstrijden. Daar hoop ik mij te tonen. Wanneer de prestaties er zijn, zullen de contacten wel volgen. Wielrennen is mijn grote passie. Als jonge renner droomde ik ervan om prof te worden. Hopelijk lukt het na al die pech toch nog. Dan zal ik opgelucht ademhalen en mij 200% smijten.”
Fotomateriaal: Metec-TKH Continental Cyclingteam.