Timothy Stevens (28) staat gekend voor zijn paar snelle benen. In een groepssprint is hij altijd een te duchten kandidaat, maar hij is meer dan een sprinter. Na een ziekteperiode reed hij deze week in Lommel de laatste ziektekiemen uit zijn lijf en won hij na een ontsnapping van 45 km. Volgende week start hij in de Baloise Belgium Tour, waar hij zich wil tonen. “Vooral de slotrit in Tongeren, die door mijn regio gaat, staat met stip aangekruist.”
Je sukkelde deze maand met je gezondheid. Hoe gaat het nu met jou?
Timothy Stevens: “Een tijdje geleden had ik last van een verkoudheid. Ik moest antibiotica nemen en ben daardoor bewust ook enkele dagen van mijn fiets gebleven. Tijdens de Trofee Maarten Wynants maakte ik na een korte afwezigheid mijn wederoptreden in het peloton. Daar merkte ik onmiddellijk de impact van deze antibioticakuur. Mijn conditie was plots veel minder, maar momenteel gaat het weer de goede richting uit.”
Lommel
Dat de conditie weer in orde is, bewees je door dinsdag te winnen in Lommel. Een opsteker?
Timothy Stevens: “Een teken dat ik weer naar mijn beste conditie toegroei. Het weekend ervoor werd ik al 3e in de GP Wase Polders in Verrebroek. In Lommel was ik erop gebrand om beter te doen. Vanaf de start werden mijn ploeg Pauwels Sauzen-Vastgoedservice en ik geviseerd door de rest van het beperkte peloton. We trokken ons hier niets van aan en namen de wedstrijd in handen. We maakten de koers hard en controleerden alle ontsnappingen. Op 7 ronden van het einde ging ik samen met Sven Noels in de aanval. We reden stelselmatig verder weg. Al vlug wist ik dat we voor de zege zouden strijden. In de laatste kilometer had ik nog wat over en viel ik aan. Zo kwam ik na een ontsnapping van 45 kilometer zegevierend over de meet.”
Is er een verschil qua beleving tussen winnen in de sprint of alleen aankomen?
Timothy Stevens: “Alleen aankomen geeft je een speciaal gevoel. Je kan meer genieten van je zege en je kan van alles rondom jou genieten. In een sprint zit je in zo een rush naar de meet. Wanneer je dan zegevierend over de meet komt, moet al die adrenaline eruit. Beide belevingen zijn verschillend, maar winnen blijft winnen. Het gevoel de beste te zijn, blijft zo goed.”
Je durft het als sprinter aan om vol mee te koersen en zo het risico te nemen om te verliezen.
Timothy Stevens: “Ik spaar mij inderdaad nooit tijdens de wedstrijd. Winnen na een dag in de aanval geeft veel meer voldoening dan het gewoon af te maken in een sprint. Mijn vader was vroeger ook actief als wielrenner. Hij had net zoals mij een paar snelle benen, maar hij kleurde ook de wedstrijd met zijn aanvalslust. Het ligt dus mijn genen om zo te rijden.”
Ben je tevreden met je seizoen tot nu toe?
Timothy Stevens: “Voor het seizoen had ik de doelstelling om de lijn van eind vorig jaar door te trekken. Ik won ondertussen al 4 wedstrijden waaronder de Driebergenprijs en de Arno Wallaard Memorial. Dus ik kan tevreden zijn van mijn seizoen tot nu toe. Toch zijn er nog genoeg mooie wedstrijden waar ik goed wil presteren.”
Om te beginnen met de Baloise Belgium Tour van volgende week. Met welke ambities sta je aan de start?
Timothy Stevens: “De Baloise Belgium Tour is een belangrijke wedstrijd voor een Belgische ploeg als de onze. Als ploeg hebben we het doel om ons in de kijker te rijden. Iedereen zal zijn kans mogen gaan. De laatste etappe komt aan in Tongeren. De kans is groot dat het daar een massasprint wordt. Ik zou mij daar dan ook graag mengen in het sprintgewoel en hopelijk een mooi resultaat rijden. Tongeren ligt niet ver van mijn woonplaats Bovelingen-Heers. Als renner van de regio is het dan een extra motivatie om daar te presteren.”
Naar welke wedstrijden werk je nog toe dit jaar?
Timothy Stevens: “Binnenkort heb je de ZLM Tour en in de zomer is er een opeenvolging van mooie wedstrijden. Op het einde van het seizoen heb je dan nog wedstrijden zoals Koolskamp Koerse en de Eurométropole Tour. Deze wedstrijden liggen me en dus moet ik mijn kansen grijpen.”
Fotomateriaal: Kristel Van Gilst.