“Zondag 24 september, Peter Sagan heeft zich vandaag voor de 3e keer op rij tot wereldkampioen gekroond. De Belgen reden een ijzersterke wedstrijd. Julien Vermote haalde in zijn 1’tje de vroege vlucht met een Argentijn, Israëliër en Zimbabwaan terug. Daarna ging Naesen als waakhond mee met een gevaarlijke vlucht en in de finale trokken ze de kaart van Van Avermaet. Die werd in de sprint op zijn waarde geklopt door de Slovaak.” Laat dit alstublieft niet het verhaal van het WK in Bergen zijn, maar ik vrees ervoor.
Een wereldkampioenschap wielrennen is altijd een tactisch steekspel. Renners die een heel jaar lang samen rijden, worden plots concurrenten en bovendien zijn favorieten afhankelijk van hun landgenoten. Van hotelkamers tot de toog van wielercafés, overal zullen de komende dagen wel 1.000 verschillende scenario’s besproken worden. Ik hoop maar 1 ding: dat Kevin De Weert op zondag 24 september op meerdere paarden wedt en Peter Sagan niet in een zetel naar een hattrick voert.
Feiten
Terwijl Greg Van Avermaet in Rio de perfecte wedstrijd reed, liep het vorig jaar in de finale van het WK in Qatar toch minstens een klein beetje mis. Nadat de Belgen numeriek in de meerderheid waren, deden ze Sagan – en Cavendish, Matthews en al de rest – op de lokale ronden nauwelijks pijn. Door een verrassingsaanval van Tom Leezer werd de trein van Tom Boonen ontregeld en uiteindelijk moest Tornado Tom iets te vroeg gaan zitten in de sprint. “Dankjewel”, zei Sagan en hij trok zijn 2e regenboogtrui op rij aan.
Laat 1 ding duidelijk zijn: in Noorwegen krijgt Peter Sagan opnieuw 5 sterren achter zijn naam. Van Avermaet krijgt er – samen met Boasson Hagen – 4. De laatste zege van de Olympische kampioen dateert van het eindklassement in de Ronde van Luxemburg begin juni. Sagan won intussen 7 keer. De 2 zijn gedoemd om ook in Bergen hun koers weer op elkaar af te stellen, en ook Matthews deelt dat vervelende lot. De laatste keer dat Van Avermaet in een sprint om de overwinning Sagan of Matthews kon kloppen, was in de Omloop Het Nieuwsblad. Dat zijn de feiten. Er is altijd de kans dat hij het in Bergen van zijn 2 concurrenten haalt, maar de kans is groter dat hij het niet haalt.
Squadra Azzurra
Als Canada ons iets heeft geleerd, dan is het wel dat wedden op verschillende paarden de sleutel tot succes kan zijn. De toppers keken even naar elkaar en zagen Ulissi en co nooit meer terug. In 2008 werd Alessandro Ballan zo wereldkampioen. Boonen, Valverde en Bettini loerden naar elkaar, het slot ging erop en daar zaten ze met hun goede benen. Met lepe renners als Trentin en Colbrelli gaat de Squadra Azzurra ongetwijfeld opnieuw voor een soortgelijk scenario.
Het grote geluk van België is dat het een selectie heeft om meerdere troefkaarten uit te spelen. In dat opzicht is het jammer dat Vanmarcke zijn vormpeil niet mag verzilveren. Nochtans waren zijn resultaten in het najaar toch juist dat tikje beter dan onze sympathieke nationale kampioen, met wie hij volgens insiders in balans lag voor de rol van schaduwkopman. Wie de GP van Wallonië heeft gezien, weet echter dat Tim Wellens in topvorm verkeert, het zou zonde zijn om daar geen gebruik van te maken. Jasper Stuyven, Jens Keukeleire en Tiesj Benoot kan je ook uitspelen, al zijn dat niet bepaald winnaarstypes. Gilbert kan het van ver proberen, terwijl Dylan Teuns stilaan een naam is waar de toppers rotnerveus van worden.
Dus stel ik voor: doe Sagan vanaf 100 kilometer van de aankomst pijn. “Overal een mannetje mee, nergens rijden” past niet meer bij het hedendaagse wielrennen, maar het principe om proactief te koersen en constant te anticiperen doet dat wel. Naesen en Gilbert weten wat het is om kampioen te worden en als Wellens 1 keer vertrokken is, dan zou ik niet in de plaats van zijn achtervolgers willen zijn. Wat telt is dat er straks een Belg op het hoogste podium staat, toch?