Bij de olympische zomerspelen heb ik me nooit de vraag gesteld of de discipline in kwestie beter bij een man past, dan wel bij een vrouw. Is het hoogspringen iets typisch mannelijk, of eerder vrouwelijk? Er is vandaag niemand die daar bij stilstaat. In de wielersport is het echter anders. Bij het veldrijden wordt stap voor stap geschaafd aan internationalisering, imago en showgehalte. De bijhorende groei van het vrouwenwielrennen is interessant om volgen, maar het is belangrijk om van het huidige positieve momentum gebruik te maken om de kloof zoveel mogelijk te dichten met hun mannelijke collega’s.
Vandaag zijn er live crossen voor vrouwen op TV, hun prijzengeld gaat omhoog, en het gebrachte spektakel tijdens een wedstrijd is interessant om zien. De vrouwencross moet nu van dit moment gebruik maken om iets te creëren dat blijvend is voor de toekomst. Het zou voor de cross in het algemeen een goede zaak zijn, mocht ook de vrouwelijke variant nog beter worden uitgebouwd. Velerlei mensen in en rond de cross beseffen dat vrouwenveldrijden meer dan de moeite waard is om voor te vechten en te laten ontbolsteren.
Parcours
Vandaag echter is de cross voor vrouwen te vaak een prelude voor de mannen. Vrouwen draaien mee in een systeem dat gemaakt is door mannen, voor mannen. In de week voor het WK kom ik zeker te weten waar de mannen exact het verschil kunnen maken op het parcours, detail per detail. Ik vraag me af in hoeverre architecten van een parcours bezig zijn met het feit dat het parcours het beste compromis zou kunnen of moeten zijn tussen een spannende vrouwencross en een spannende mannencross. Het lijkt erop dat er wordt gemikt op de spannende mannencross. Is het logisch dat de mannen hetzelfde parcours rijden als de vrouwen? Kan een compleet ander parcours voor vrouwen soms geen mooiere wedstrijd opleveren? Zijn er geen omlopen te verzinnen waar hindernissen in zitten die vrouwen beter liggen dan mannen? Misschien. Het is paradoxaal, want het wijkt af van atletiek, zwemmen en andere sporten waar de te overwinnen afstand en/of hindernissen gelijk zijn voor beide geslachten. Maar is dat erg, als de sport er mooier van wordt?
Momentum
Deze positieve trend zien we niet overal in het vrouwenwielrennen. Ik was deze zomer ontgoocheld toen ik op zoek ging naar de erelijst van de Ronde van Frankrijk voor vrouwen. La Course is vandaag 1 enkele koers en bestaat alleen omdat mannen er later die dag aankomen voor de grote Ronde. Het is onmogelijk om in te beelden dat de traditie van de Ronde van Frankrijk bij de mannen zou verloren gaan. Het toont aan hoe belangrijk de strijd vandaag is voor de vrouwen, ook in het cyclocross. Het is allerminst gemakkelijk om fulltime te werken en op zondag Sanne Cant te volgen als ze de gashendel opendraait. Daarom verdienen ze allen ons respect, de Ellen Van Loys en Loes Selsen van deze wereld – om er maar 2 te noemen. Hopelijk krijgen nog meer vrouwen een hoger loon, zodat ze op zondag die paar procentjes extra kunnen geven om hun ‘vrouwtje’ te staan.
2042
Het zou schitterend zijn als mijn achterkleinkinderen op de Olympische Winterspelen van 2042 op dezelfde manier naar cyclocross kunnen kijken als ikzelf naar atletieknummers op de Zomerspelen.