De Slowaakse broers Peter en Martin Velits leken na 2007 samen het nieuwe toonaangevende broederpaar van het peloton te worden. Peter werd wel 2e in de Vuelta van 2010, maar kon de hoge verwachtingen nooit waarmaken. Vorig jaar besliste hij dan ook om er na te veel blessureleed een streep onder te trekken. Op het einde van dit seizoen vervoegt zijn broer Martin hem. In een brief op de website van QuickStep Floors kondigt hij zijn pensioen aan.
Ik heb beslist om mijn professionele carrière te beëindigen. In 2007 werd ik prof. Dit jaar was mijn 11e seizoen en al die jaren kon ik doen wat ik het liefste deed: met de fiets rijden. Als wielerprof kan er veel gebeuren en weet je nooit hoeveel goede jaren je nog hebt. Ik prijs me dan ook gelukkig dat ik zo’n lange carrière heb gehad, iets waar vele collega’s maar van kunnen dromen. Toch besliste ik dat het na dit seizoen genoeg is geweest. Ik sluit dit hoofdstuk af en start een nieuw parcours in mijn professionele leven.
Peter
Ik wil mijn pensioen niet uitstellen tot het moment dat ik het fietsen beu ben. Ik wil stoppen wanneer ik nog steeds plezier heb in mijn sport, maar daarnaast wil ik ook andere zaken proberen. Bij het maken van mijn beslissing zette ik alles even goed op een rijtje. Toch twijfelde ik niet. Het is beter om wat vroeger te stoppen dan je carrière te rekken tot je een degout krijgt van de sport. Nu is het juiste moment aangekomen om te stoppen.
Een andere factor die belangrijk was voor mijn beslissing is het feit dat mijn tweelingbroer Peter vorig jaar al stopte met wielrennen. Hij raakte ernstig geblesseerd en kon nooit meer zijn oude niveau behalen. Daardoor besliste hij om er na 2016 mee op te houden. We trainden altijd samen en reden zelfs samen bij QuickStep Floors. Wanneer we beiden thuis waren, gingen we er altijd samen op uit. Toen hij stopte, viel dit plots weg. Ik begon eenzaam te worden zonder zijn gezelschap. Het was niet onmogelijk om zonder hem te trainen, maar na al die jaren samen getraind te hebben, werd het bij momenten moeilijk om me te motiveren.
QuickStep Floors
Ik zal ook mijn huidige ploeg hard missen. Na al die jaren bij Quick-Step Floors werd iedereen hier een 2e familie voor me. In 2012 vervoegde ik de ploeg en al snel vond ik mijn plaats. Ik denk dat de ploeg ook wist wat ze aan me had. Ik was blij met de rol die ik kon vervullen en kreeg ook veel appreciatie voor het werk dat ik deed. Iedereen in de ploeg werkte samen om onze doelen te behalen.. Daardoor kon ik ook voor 6 opeenvolgende jaar bij de ploeg blijven.
Ik zal de mensen waarmee ik de voorbije jaren gewerkt hebt hard missen. 6 jaar bij eenzelfde ploeg blijven, is een lange periode. De voorbije jaren zag ik veel renners komen en vertrekken, maar de omkadering bleef quasi onveranderlijk. Daardoor hoor je mensen vaak zeggen dat we 1 grote familie zijn. Iedereen kent elkaar zo goed. Dat is iets dat ik zal missen nu ik stop. De wedstrijden, de vele reisuren, de druk om te presteren en het vele trainen om zo in topvorm te zijn zal ik daarentegen niet missen.
Wolfpack
Ik zal daardoor ook altijd deel zijn van ‘The Wolfpack’, zoals we onszelf graag noemen. Ik wil niet te clichématig overkomen, maar ik kan me geen betere ploeg inbeelden om mijn carrière te beëindigen. Ik ben dan ook dankbaar voor al de mensen die ik heb ontmoet en waarmee ik de voorbije jaren kon samenwerken. Ik blijf de prestaties van ‘The Wolfpack’ opvolgen. Ik blijf een QuickStep-jongen in hart en ziel.
Er rest er mij met de Tour of Guangxi nog 1 wedstrijd als prof. Daarin krijg ik volgende week nog een laatste kans om met deze fantastische mensen samen te rijden. In mijn 1e jaar als prof reed ik al wedstrijden in China. Dat waren ook mijn eerste wedstrijden buiten Europa. Het is dan ook leuk dat ik daar mijn carrière kan beëindigen met QuickStep Floors!
Fotomateriaal: QuickStep Floors/ Tim De Waele.