De carrière van de 19-jarige Karlijn Swinkels uit Handel, Noord-Brabant, loopt als een TGV op kruissnelheid. Goed een jaar geleden werd ze in Doha nog onverwacht wereldkampioene tijdrijden bij de juniores, waardoor haar wereld er plots veel hectischer ging uitzien. Ze koos voor een voorzichtige stap in eigen land en kan nu na een geslaagd leerseizoen de overstap maken naar de absolute wereldtop. Het is geen transfer die voor de hand ligt. “Maar dit is op dit moment de juiste keuze”, zegt Swinkels gedecideerd over haar nieuwe uitdaging bij het Italiaanse Alé Cipollini. Een monoloog.
Karlijn Swinkels: “Na mijn WK heb ik een 1-jarig contract getekend bij Parkhotel Valkenburg-Destil, een relatief jong team met een aantal ervaren rensters. Ik ben heel blij met de keuze die ik toen heb gemaakt, want de opleiding is er van een behoorlijk hoog niveau. Zeker komend jaar zal de ploeg op gebied van professionaliteit nog een stap zetten. Ze hebben veel geïnvesteerd om zo de jonge rensters nog beter te begeleiden. Dat plan was er vorig jaar ook al toen ik mijn eigen contract tekende, maar door omstandigheden is dat in 2017 niet volledig uitgevoerd. Mijn toekomst bij Parkhotel Valkenburg- Destil werd onzeker en net op dat moment begonnen een aantal interesse te tonen in mijn diensten. Ik ben de ploeg erg dankbaar voor het vertrouwen en de ondersteuning, maar ik moet verder.
“Natalie van Gogh was een beetje mijn moeder in de ploeg. Ze heeft mij veel dingen bijgeleerd over onder meer parcoursen en andere rensters, maar ze was er ook altijd voor iedereen als het even wat minder ging. Onze ploegleiders Raymond en Vin zijn beiden goud waard. Ze hebben afgelopen jaar veel energie in het team gestopt, samen met onze verzorger Teun en mecanicien Martijn, waar ik in ieder geval enorm dankbaar voor ben. Ik heb een goed seizoen gedraaid, in 3 van de 4 meerdaagsen waar ik aan de start kwam, heb ik de jongerentrui weten te bemachtigen. Ik kon mijn ploeggenoten geholpen in de sprints en in de koers zelf. Het hoogtepunt was toch wel de jongerentrui in de Holland Ladies Tour op WorldTour-niveau. Er waren ook wat tegenslagen, maar daar wist ik elke keer weer bovenop te komen.”
Groot UCI-team
Karlijn Swinkels: “Mijn WK-trui heb ik dit jaar niet mogen dragen. Ik heb hem wel een aantal keer aangehad tijdens openingen en evenementen en ben wel veel aangesproken op mijn titel. Veel mensen kijken er toch een beetje naar op. Het is een apart gevoel dat 1 titel mensen zo anders naar je laat kijken. Ik denk wel dat ik dankzij die titel verschillende stappen zet die ik anders misschien niet had kunnen verwezenlijken, onder meer de overstap naar een groot UCI-team als Alé Cipollini. Na de Holland Ladies Tour, waar ik de jongeren trui pakte in de tijdrit, kwam ik nog meer in beeld bij verschillende teams. Ik heb dan ook diverse gesprekken gevoerd.”
“Alé Cipollini was op zoek naar een jonge renster met talent op gebied van tijdrijden. Ze willen zo op een langer termijn een talent de kans geven om rustig door te groeien. Ik ben heel blij dat ik deze kans heb gekregen, ook al gaat het vooralsnog maar om ene 1-jarige verbintenis. Het is toch een beetje op save spelen omdat ik niet weet hoe het precies zal lopen in een Italiaanse ploeg. Andersom weten ze na een jaar ook wat ze aan mij hebben. In het gesprek is besproken dat het de bedoeling is om uiteindelijk een langere samenwerking aan te gaan als het aan beide kanten klikt. Tot nu toe verloopt alles perfect vlekkeloos, dus dat is hoopvol naar de toekomst toe.”
Eigen keuze
Karlijn Swinkels: “Ik heb dus voor Alé Cipollini gekozen omdat ze mij een goede opleiding kunnen bieden. Ze besparen me een overvol programma, zodat ik ook de mogelijkheid krijg om tussendoor te trainen. Waar veel mensen bang voor zijn, is dat ik te snel wil gaan en dat een buitenlandse ploeg lastig communiceren is, en zo voort. Mensen die mij goed kennen weten dat ik de uitdagingen aanga en dat dit voor mij nu het juiste moment is. Ik ben toe aan deze nieuwe stap. Als een ploeg het vertrouwen in jou uitspreekt, een duidelijke visie heeft, professionaliteit toont en een mooi programma biedt, waarom zou je de uitdaging dan niet aangaan? Iedereen is hier anders in en de tijd zal uitwijzen of het een goede beslissing is of niet, maar juist omdat ik ík ben, denk ik dat het goed is voor zowel mijn persoonlijke, mentale en fysieke ontwikkeling.”
“Ik vertrek op 2 december met de ploeg op trainingskamp naar Spanje. Begin januari zal ik naar Australië afreizen om gedurende een dikke maand 3 meerdaagsen te rijden: de Santos Tour Down Under, de Cadel Evans Great Ocean Road Race en de Herald Sun Tour. Daarna gaan we weer op trainingskamp, waar ik aansluitend de Semana Valenciana Tour zal rijden. Op 3 maart sta ik ook aan de start van de Strade Bianche. De rest van de maand zal ik minder te zien zijn, om zo nog even aan mijn basisconditie te werken. De koersen die ik nu ga rijden heb ik afgelopen seizoen nog niet gereden. Ik ben dan ook erg blij dat ik deze ervaring kan opdoen. Ook het 2e jaar zal weer een heel leerproces zijn. Ik heb er enorm veel zin in en hoop dat ik kan laten zien wat ik kan om zo de kopvrouwen zo veel mogelijk te ondersteunen!”
Fotomateriaal: Karlijn Swinkels en Roger Vandenbosch.