Team Dimension Data krijgt komend seizoen met Julien Vermote nog een 2e Belg in dienst, naast Serge Pauwels. De West-Vlaamse knecht wilde na 7 jaar QuickStep eindelijk eens voor eigen rekening gaan rijden in de Vlaamse klassiekers en krijgt in Zuid-Afrikaanse loondienst voluit die kans. De 1e teamstage stond afgelopen week op het programma en viel in de smaak bij Vermote, al mag hij van geluk spreken dat hij heelhuids terug thuis is geraakt. Bij een plotse noodlanding brak het zweet hem toch even uit.
Op stage in het zonnige Kaapstad maakte Julien Vermote kennis met zijn nieuwe team. “Supergoeie stage gehad”, aldus een enthousiaste Vermote. “De sfeer was echt heel aangenaam, het klikte goed tussen iedereen en ik voelde me er meteen op mijn gemak. Ik was wel onder de indruk. Dat ik veel vertrouwen krijg van de ploeg doet natuurlijk ook wel iets.” Na 7 jaar QuickStep was het wel wat aanpassen voor Vermote. “Het gaf inderdaad wel een beetje een vreemd gevoel”, lacht hij. “Nieuwe omgeving en nieuwe omstandigheden. Maar het is niet dat alles nieuw was, want ik ken natuurlijk al veel van die jongens, van samen te rijden in de ploeg of gewoon van in het peloton.”
Fietsen uitdelen
“Binnen de ploeg heerst wel een heel andere cultuur dan ik gewend was bij QuickStep”, vervolgt de hardrijder. “Dat komt ook door hun liefdadigheidsfilosofie, Dimension Data for Qhubeka. We hebben ginder fietsen uitgedeeld. Dat was wel een unieke belevenis. Veel van die jongeren daar moeten echt zot ver lopen om op school te geraken. Het jongetje aan wie ik een fiets cadeau mocht doen was 16 jaar en had nog nooit een eigen fiets gehad. Hij moest elke dag 7 km lopen naar school en 7 km terug. 2 uur op en 2 uur af. Dat zijn dagen van makkelijk 12 uur, dan weet je het wel. Die kinderen hebben dus heel veel aan zo’n fiets.”
Sportief gezien kondigt 2018 zich voor Vermote als boeiend aan. “Ik start in Dubai en zal in het Vlaamse voorjaar een beschermde rol krijgen, dus dat is veelbelovend. De bedoeling is dat ik mij mag sparen en voluit mee de finales mag rijden. Er zijn natuurlijk nog andere jongens die mee het mooie weer kunnen maken op het einde van een grote koers, denk maar aan Boasson Hagen, Scott Thwaites en Bernie Eisel. Je kan de koers vooraf niet inschatten, maar ik zal me sowieso wel altijd lang sparen. Benieuwd waar ik zal uitkomen.”
Noodlanding
Hoe voortvarend alles tot dusver verlopen is op stage, de terugreis was minder vredelievend. “Ze hadden net ons ontbijt geserveerd toen het vliegtuig plots een serieuze draaiing begon te maken”, trilt Vermote nog een beetje na. “Maar het was daar niet bepaald het moment voor. Ze kwamen ook alles snel weer afruimen, waardoor er toch wel wat nervositeit ontstond op het vliegtuig. Toen ze omriepen dat er een rooksignaal was gedetecteerd in de bagageruimte, werd dat er natuurlijk niet beter op. Omdat rook wijst op brand, waren we verplicht om een dringende noodlanding te maken. We gingen plots met 1.500 meter per minuut naar beneden, dat was toch even slikken.”
“Uiteindelijk zullen we als passagier nooit weten wat er zich echt heeft afgespeeld achter de schermen, maar een noodlanding doen ze natuurlijk niet zomaar. Ik denk dat we op een kwartiertje beneden stonden, zo snel ging het. Iedereen was in die korte tijdsperiode wel onzeker, maar het is natuurlijk beter dat ze het zekere voor het onzekere nemen. Uiteindelijk kan je niet veel doen, hé. Het is niet dat heel mijn leven voorbij is geflitst, maar ik was toch content dat ik met mijn voeten op de grond stond. Het was toch wel efkes ambetant.”
Zonder bagage landden Vermote en zijn copain Serge Pauwels veilig in Nice en na 5 uurtjes wachten ging het richting Amsterdam. Met hetzelfde vliegtuig nota bene. Afspraak straks in het voorjaar!