Victoria House, Bloomsbury Area. In dit bijzonder fraai en statig pand organiseert het toonaangevende Britse wielerblad Rouleur een 3-daags exclusief wielerevent. Een resem internationale topmerken exposeren er hun beste waren, terwijl een select clubje toppers van vroeger en nu hun opwachting maakt in verschillende praatsessies. Maar aan al dit fraais hangt een serieus prijskaartje: het toegangsgeld voor de openingsavond loopt al snel op tot meer dan 130 pond. Op verzoek van Rouleur droeg Wielermuseum Roeselare zijn steentje bij en kreeg in ruil free entrance voor 2 dagen.
Dat de Britten een wielergek volkje zijn, is een open deur intrappen. Op het startscherm van menig Britse smartphone ontwaren wij al 5 minuten na onze entree foto’s van Flemish cobblestones of roemruchte hellingen uit de Ronde. Niet verwonderlijk dat de organisatoren dus willen uitpakken met Vlaanderen als hét wielerland. Cycling in Flanders, de tak binnen toerisme Vlaanderen die net tot doel heeft Vlaanderen als wielerregio in de wereld te gaan bekendmaken, krijgt een mooie ruimte ter beschikking om haar troeven op tafel te gooien.
Een 5-tal Wielermuseum-fietsen van onder andere Stijn Devolder, Briek Schotte, Freddy Maertens en Johan Museeuw, een collectie wielertruien en memorabilia uit de Ronde van Vlaanderen en Gent-Wevelgem (In Flanders Fields!) moeten de Britse bezoekers overtuigen tot een reisje over het kanaal. Liefst in het wielerseizoen, gecombineerd met een meerdaags bezoek aan wielerhotspots in Vlaanderen. Speciaal voor dit event liet Cycling in Flanders een prachtige overzichtskaart ontwerpen, met daarop per regio plekken die iedere rechtgeaarde wielerfan zeker eenmaal in zijn leven moet aandoen in combinatie met een aantal portretten van volkshelden. In het zuiden van West-Vlaanderen spelen Jempi Monseré, het Wielermuseum, de Kemmelberg, Dwars door Vlaanderen en Gent-Wevelgem een hoofdrol.
Rouleur Classic Theatre
Een hoofdrol in Gent-Wevelgem anno 2005 is weggelegd voor de Spanjaard Juan Antonio Flecha. In de laatste 100’en meters ontglipt hem alsnog een zekere zege als ene Nico Mattan als een duiveltje uit een doos komt opduiken en de Spanjaard bijna letterlijk overvleugelt. Op ontdekkingstocht in de Flanders Area ontwaart de minzame Flecha plots de erelijst van Gent-Wevelgem, vraagt quasi onbewogen een stift, doorkruist de naam van Mattan op de erelijst en schrijft zijn naam in de plaats. Geschiedt hiermee gerechtigheid, meer dan 10 jaar na datum? Flecha kan er wel mee lachen. De Spanjaard is ook 1 van de sprekers in het Rouleur Classic Theatre, terug te vinden op de benedenverdieping van het gebouw. Op de (praat)gastenlijst pronken namen als Jonathan Vaughters, Fabian Cancellara, Johan Museeuw, Alberto Contador en vele anderen.
Met zijn bevlogen stijl weet de flamboyante en praatvaardige Vaugthers – ploegmanager bij Cannondale – moeiteloos het publiek in te pakken. Cancellara heeft daar een kwartiertje later in 1e instantie iets meer moeite mee, tot hij plots een bekentenis doet. Nee, geen toestanden met motortjes op de Muur, wel iets met elektrische fietsen. In eigen land is de Zwitser namelijk vurig promotor van de e-bike. Omwille van het duurzaam en groen karakter. Fun is het wel om de nog maar pas afgezwaaide wielerkampioen een vurig pleidooi te houden voor het gebruik van een elektrische fiets. Als Johan Museeuw het Theatre binnenkomt, gaat het publiek dan weer net niet spontaan en grande masse rechtstaan. Het ontzag voor de Leeuw is voelbaar, ook al is Museeuw toch al ettelijke jaren op pensioen. Eenzelfde eerbetoon valt wielermanager Patrick Lefevere te beurt als hij terugblikt op de vele successen van zijn QuickStep.
Lodged in the monkey
Het is best wel aangenaam toeven in het Victoria House. We ontdekken er vederlichte frames, magnifiek mooie wielerkledij en vooral heel wat enthousiaste wielerfanaten. Dé uitgelezen plek dus om het Wielermuseum Roeselare te promoten. Verscholen in de massa duikt plots ene Bradley Wiggins op. Zichtbaar aangekomen, zichtbaar ook nog niet helemaal losgekomen van die hem typerende ietwat arrogante, onverschillige houding. Maar de Britten laten het niet aan hun hart komen. Als mijn metgezel hem aanspreekt en hem wijst op de vele troeven van het Wielermuseum, reageert Sir Bradley enkele seconden lichtelijk enthousiast, om dan subtiel mede te delen dat hij de grootste collectie wielertruien van Eddy Merckx in privébezit heeft. 0-1 voor de renner.
Maar de Olympiër bleek niet helemaal onbekend met de expo ‘Koers is Religie’. Waarmede de bordjes alsnog in evenwicht komen te hangen. Van evenwicht is dan weer weinig sprake in ons tijdelijk verblijf. Gezien we in de buurt van prijsparadijzen als Soho een overnachting moesten zoeken, gingen wij (in casu mijn metgezel) op zoek naar een stijlvol, maar ietwat low budget hotel. Op de foto leek alles prima – al passeerden toch een aantal beelden van mijn Leuvense kot de revue in mijn hoofd – tot we ons effectief gingen aanmelden. De kamer beschikte over 2 bedden (positief), een wastafel (positief, toch?) en… ja, en wat nog eigenlijk?
Een ontstellend gebrek aan ruimte – 2 keer knalde ik met mijn hoofd tegen de onderkant van het stapelbed boven mij, 3 keer liep ik net geen kramp in mijn nek op omwille van het te schuin houden van m’n hoofd om toch maar te kunnen schrijven vanop mijn bed op mijn geïmproviseerd bureau, het ontbreken van frisse lucht zowel binnenskamers als op de gang; als is ‘gang’ wel een erg optimistische omschrijving voor 2 vierkante meter, en een gebrek aan enige luxe als daar zijn een kapstok, spiegel en kast. Maar bon, klagen doen we niet, al voelden we ons toch een beetje ‘lodged in the monkey’. We onthouden vooral dat we de kans kregen om deel uit te maken van een uniek event en dat we ons verder bekend maakten als wielerhotspot in Vlaanderen. To be continued!
Een bijdrage van Dries De Zaeytijd, wetenschappelijk medewerker van Wielermuseum Roeselare.