Vorig jaar brachten we hier het verhaal van Elodie Kuijper (lees hier). De toen 16-jarige renster was aangereden geweest door een auto en tijdens het herstel liep alles fout wat fout kon lopen. Maar elk nadeel heeft ook zijn voordeel. Zo kwam er een spontane reactie van een jonge kerel die Elodie een hart onder de riem wilde duwen. En zo heeft de Tilburgse de liefde van haar leven gevonden. Een monoloog.
Elodie Kuijper: “Vorig jaar was een donkere periode in mijn wielercarrière. Ik had op 5 december 2015 namelijk mijn been gebroken en mijn revalidatie ging niet zonder slag of stoot. WielerVerhaal gaf mij echter een stem door een artikel te publiceren waarin ik vertelde over deze zware maanden van vallen, opstaan en weer vallen. Toen het artikel online ging, kreeg ik 10 minuten later op mijn Facebook Messenger een verrassend berichtje van een jongen die door het artikel een aanleiding zag mij te contacteren.”
“Gedurende een paar maanden spraken we vrij veel met elkaar. Maar dat we samen een koppel zouden gaan vormen, dat was nooit in me opgeomen. Ik dacht dat hij een grapje met mij aan het uithalen was. Tot hij voorstelde naar een wedstrijd van mij te komen kijken. Ik zei dat hij best zou mogen komen kijken; alleen dacht ik nog steeds dat hij het zou afzeggen en uiteindelijk niet zou komen opdagen. Tot ik hem dan echt zag lopen op de cross en ik gelijk achter de auto wegdook. Hier was ik niet op voorbereid….”
Toen ik dan al mijn moed bij elkaar had geraapt, reed ik op mijn fiets op hem af. Ik reed hem eerst 3 keer voorbij zonder te stoppen, omdat ik bang was om iets te zeggen. De 4e keer werd ik door iemand aangehouden voor een gesprek, precies op de plaats waar hij stond…. Toen moest ik wel iets zeggen. Vanaf dan ging eigenlijk alles vanzelf. Het klikte gelijk vanaf dat moment en hij komt niet meer van mij af. De liefde die hij mij geeft en hoe hij mij accepteert voor de persoon wie ik ben, heeft mij op vele vlakken erg geholpen Hij geeft mij zoveel vertrouwen in mezelf dat ik zelf automatisch ook meer vertrouwen krijg in mezelf.”
“Als ik terugkijk, denk ik dat ik zonder hem nu niet zou staan waar ik nu sta. Ik denk dat ik het nooit zonder hem zal redden. Massimo is mijn een grootste steun. Aan het einde van de dag kreeg ik niet alleen hem erbij in mijn leven, maar ook een hele familie die mij steunt. Persoonlijk ben ik iemand die het moeilijk vind emoties te tonen. Maar door Massimo gaat dit nu allemaal veel vlotter. Het lukt niet altijd even goed, maar ik blijf werken aan mijn spontaniteit. Dankjewel voor al het moois dat je me geeft, ik hou met heel mijn hart van jou, Massimo.”
Fotomateriaal: Elodie Kuijper.