Woensdag klokslag 17 uur in de Koning Albertstraat in Diest. Nummer 11, foodbar La Bas. Daar spreken we na wat sms-verkeer uiteindelijk af met Dylan Teuns voor ons eindejaarsinterview. Niet dé topfiguur van het jaar, maar zeker wel de man die het meeste verbaasd heeft. De carrière van de 25-jarige Limburger is nu echt wel gelanceerd. Een boeiend gesprek, met koffie en een stuk chocoladecake van het huis. We mochten na sluitingstijd zelfs blijven zitten!
Dylan, wat een jaar!
Dylan Teuns: “Zeker! ‘Doorbraak’ is natuurlijk het grote woord, maar langs de andere kant probeer je natuurlijk ergens naartoe te werken. Ik had ambitie, maar dat dit uit de bus zou komen, had ik niet verwacht. De doelstelling was top 10 rijden in 1 van de Ardennenklassiekers, maar podium in de Waalse Pijl was boven de verwachting. Die dag viel alles in zijn plooi.”
Hoe analyseer je verder dat 4-luik in het voorjaar?
Dylan Teuns: “In de Brabantse Pijl draaide de situatie niet in mijn voordeel uit. Ik wilde er resultaat rijden, want er tekende toch een sterk deelnemersveld present. Het was mooi geweest om daar resultaat te rijden, maar ik had de goeie ontsnapping gemist en had een ploegmaat voorin. Dan zit je natuurlijk gevangen en moet je tevreden zijn met wat je nog uit de brand hebt kunnen slepen. Er was misschien iets meer mogelijk geweest dan 33e, maar in de laatste ronde deed ik tevergeefs nog 2 inspanningen om de kopgroep terug te pakken. In de Amstel moest ik werken voor Van Avermaet, maar we hadden ons daar mispakt aan het koersverloop. De Amstel is nu trouwens minder op mijn lijf geschreven dan vroeger en het ziet er niet naar uit dat ze het parcours de komende jaren weer gaan veranderen. In Luik-Bastenaken-Luik, de zondag na de Waalse Pijl, was ik ook supergoed. Van Avermaet wilde daar meespelen voor de winst en ik wilde eigenlijk ook graag top 15 rijden. Ik was vooraf wel tevreden dat ik niet diende te werken vóór de finale, maar uiteindelijk heb ik me in de finale weggecijferd voor Van Avermaet. Dat is uiteindelijk toch wat jammer, want hij had niet de benen om mee te gaan met Valverde. Had ik me kunnen sparen, had ik er misschien een 10e plaats kunnen rijden. Nu moest ik zonder resultaat naar huis (24e, red) en dat deed toch wat pijn.”
In welke mate valt enerzijds werken voor Van Avermaet en anderzijds zelf een resultaat rijden te vereenzelvigen?
Dylan Teuns: “In 2014 werkte ik op eenzelfde type parcours tot diep in de finale voor Greg en werd ik zelf ook nog 6e. Ok, dat was natuurlijk maar de Grote Prijs van Wallonië, maar het toont in zekere zin aan dat het wel kan. Hoe dan ook wil ik volgend jaar minstens top 15 rijden in Luik, wat de omstandigheden ook zullen zijn. Van Avermaet heeft laten verstaan dat hij in 2018 geen Waalse Pijl en Luik gaat rijden, dus dat speelt in min voordeel. Ik ga ook wel focussen op alle 4 de Ardennenklassiekers, maar de nadruk ligt voor mij sowieso op de laatste 2.”
Was 2017 het logische vervolg van je jaarlijkse progressie na 4 jaar bij de elite? Of was het méér dan dat?
Dylan Teuns: “Het was méér dan dat. Ik had heel mooie resultaten neergezet in mijn laatste jaar bij de beloften. Als je een rit kunt winnen in de Ronde van Bretagne, de Aosta en de Ronde van de Toekomst, dan mag je spreken van een zeer succesvolle beloftencampagne. Ik heb altijd geduld getoond om te wachten op de resultaten die me het voorbije jaar te beurt zijn gevallen. Ik ben niet iemand die er staat van vandaag op morgen, ik heb tijd nodig om te groeien en op te bouwen. De jaren nadien is alles mooi gegroeid en dit jaar is het er uitgekomen. De Ronde van Wallonië winnen, tot daar aan toe, maar ook nog de Arctic Race in Noorwegen en de Ronde van Polen én de manier waarop, dat was echt buiten verwachting.”
Jouw persoonlijke trainer David Bailey was niet zó verwonderd. Of blufte hij toen hij dat zei? (check!)
Dylan Teuns: “Bailey gelooft ook in mij, hé. Hij staat volledig achter mij en daarom is hij ook mijn manager. Mijn prestaties van dit seizoen zaten er aan te komen, alleen wist niemand dat het er op zo’n manier ging uitkomen. Dat heeft zeker in de buitenwereld veel mensen verrast.”
Jullie teammanager Jim Ochowicz noemde jou een renner met onbeperkte mogelijkheden. Wat vind je daar zelf van?
Dylan Teuns: “Ik vind zo’n uitspraken soms wat overroepen. Ik heb natuurlijk mijn kwaliteiten en daar probeer ik me ook zo goed mogelijk in te specialiseren. Maar ik heb nog nooit iets bewezen in een tijdrit. En zolang dat niet het geval is moet ik ook nog niet gaan nadenken over een resultaat in een grote ronde. Een tijdrit speelt altijd een bepalende rol in een grote ronde, en dat is toch mijn mikpunt. Al moet ik toegeven dat daar vooralsnog niet mijn ambities liggen. De klassiekers zijn prioritair, maar de periode is tekort om enkel daar op te focussen. In aanloop naar de klassiekers rijden we een aantal rondes met een tijdrit in, en ik zal me er wel wat op toeleggen, maar niet in die mate dat ik er echt veel progressie in ga boeken. De focus blijft het punchwerk.”
Op de mediadag van BMC in Denia verklaarde je dat je straks top 10 wil rijden in Waalse Pijl én Luik-Bastenaken-Luik. In Hoei werd je dit jaar al 3e, is een top 10-plaats dan niet wat bescheiden?
Dylan Teuns: “Ik droom ervan om in 5 dagen 2 keer top 10 te rijden, ja. Te bescheiden? Goh, elk jaar is anders. Luik is ook een heel zware koers van 260 km. Als ik daar top 10 kan rijden, zal het echt goed zijn. Het is moeilijk om te kiezen tussen enerzijds 2 keer top 10 en anderzijds een podium in Waalse Pijl gecombineerd met een minder resultaat in Luik. Maar geef dan toch maar dat laatste.”
Een vergelijking met Alejandro Valverde lijkt op dit moment nogal van de pot gerukt, maar hoe dicht leun je bij hem aan qua profiel?
Dylan Teuns: “Qua palmares is een vergelijking inderdaad niet mogelijk, hij won 5 keer Waalse Pijl en 4 keer Luik. Als ik zelf zo’n klassieker 1 keer kan winnen, zal ik al tevreden zijn. Qua stijl vind ik het wel een mooie vergelijking. Maar Valverde heeft ook gepresteerd in tijdritten en klassementen gereden in kleine en grote rondes. Dat is toch nog een groot verschil. Ik heb nog niets bewezen in een grote ronde. We zullen zien hoever ik ooit geraak.”
Hoe is jouw relatie met de Amstel? Je reed er in 2016 top 20, maar de andere jaren was het veel minder….
Dylan Teuns: “Dit jaar heb ik mijn kas leeg gereden voor Van Avermaet, om die achtervolgende groep terug te pakken. Vorig jaar had Greg zijn sleutelbeen gebroken in de Ronde en Gilbert was niet in goeie doen, waardoor ik een volledig vrije rol kreeg. Dat was natuurlijk ideaal, zeker met de Cauberg op het laatst. Daar kan ik mee als er aangevallen wordt. De ploeg kreeg daar wel in de mot dat die Dylan Teuns ook iets kan. Maar op dat moment was het nog te vroeg om zelf iets af te dwingen. Loïc Vliegen reed er toen 9e, dus dat was nog beter. Natuurlijk moet je ook wel de voorgeschiedenis kennen. In de winter vooraf was ik een maand uit competitie geweest met zware bronchitis: 2 weken antibioticakuur en anderhalve week om te herstellen. Ik was constant moe en nam zelfs een extra week platte rust. Op een cruciaal moment in het jaar is dat nefast. Pas op 25 januari ben ik weer beginnen trainen, en nauwelijks 2 maand later reed ik op mijn 23e top 20 in de Amstel én in Luik. Voor de buitenwereld viel dat niet echt op, maar voor mij persoonlijk was dat een topprestatie.”
In welke mate heeft het vertrek van Gilbert een rol gespeeld voor jou?
Dylan Teuns: “De impact was toch groot. Dit jaar was Sánchez niet in goeie doen omdat hij zwaar gevallen was in Baskenland. Greg deed niet mee en Phil was weg, dus werd ik 2e kopman. Dan verandert er toch veel. Mooi meegenomen.”
Je woont op pakweg 60 km van de Muur van Hoei. Doe je dat traject soms, met op het keerpunt een paar toetjes?
Dylan Teuns: “Dat gebeurt zelden. Vroeger bij de jeugd wel iets meer, maar nu niet meer. Ik rijd de Muur graag omhoog, ook wel omdat ik het goed kan natuurlijk. Maar om te trainen ga ik er niet naartoe. De Muur is te lastig om echt goed te kunnen trainen.”
Met de Giro in de benen trap je naar eigen zeggen 40 Watt meer….
Dylan Teuns: “Ja, effectief. Bergop. Op korte afstanden natuurlijk, 2 minuten. Maar er speelden ook andere factoren mee, zoals die hoogtestage. Dat was in de 3e etappe in de GP van Wallonië, die 40 Watt meer. De 3e etappe in Polen bijvoorbeeld was iets minder. Je hebt de opeenvolging van wedstrijden, de vermoeidheid die toeneemt…. Er zijn veel variabelen die een rol spelen.”
Had je na de Vuelta van 2016, toen jouw 1e grote ronde, een ander effect?
Dylan Teuns: “De Vuelta heeft me beter gemaakt. Zonder grote ronde in de benen was ik geen 3e geworden in de Waalse Pijl, daar ben ik van overtuigd. Ik ben sterker geworden, meer coureur.”
Ben je door het succes in de rondewedstrijden meer geneigd om daarop te gaan focussen? Of blijven de Ardennen jouw échte speelterrein?
Dylan Teuns: “Als je die rondes bekijkt die ik gewonnen heb dit jaar, leunen ze qua wedstrijdprofiel dicht aan bij mijn kwaliteiten. De Ardennen blijven sowieso mijn speelterrein. Dat idee blijft.”
Fotomateriaal: BMC Racing Team/ Stefano Sirotti.