“Not any track is turning, but the race is in my head.
I’m attacking the illusion, but the stopping drives me mad”
Op deze Olympische Spelen hebben zich al heel wat soaps voltrokken: de zeilrace die dan weer wel en dan weer niet werd uitgesteld. De startvlag ging zo vaak op en neer dat het wel een jojo leek! Het oeverloze wachten op de score van de laatste turnster bij het onderdeel balk omdat er een protest was ingediend, terwijl de gouden plak voor Sanne Wevers al evident was. Ferry Weertman die aanvankelijk op het scorebord bij het open water zwemmen dezelfde score kreeg als de nummer 2, en na een kwartier hoorde dat hij volgens de fotofinish toch goud had! Nu kunnen we het bizarre zilver van Matthijs Büchli op de keirin aan dit rijtje eigenaardigheden toevoegen. Wel met een goed gevoel overigens!
“Ik moest ze echt even uitdoen voordat we de 3e keer van start gingen”
“Ik had mijn voeten zo strak gedaan in mijn schoenen… Op een gegeven moment kwam er geen bloed meer in, voelde ik mijn voeten niet en kon ik mijn tenen niet meer bewegen”, aldus Büchli na afloop van de race aan de NOS. “Dus ik moest ze echt even uitdoen voordat we de 3e keer van start gingen.” Tja, van die dingen krijg je als het 3 keer over moet! Heb je echt wel kromme tenen van het wachten en de gang van zaken, terwijl je gewoon wil knallen!
Wat ging er eigenlijk mis, en wat ging er nu goed? De derny werd tot 2 maal toe te vroeg bijgehaald. Eerst door Kenny en Azizulhasni Awang, later door de Duitser Joachim Eilers. Terwijl je er dan normaal gesproken uit gehaald wordt, mocht nu iedereen doorrijden. Geen diskwalificaties dus, Büchli noemde het bizar. Slapstick was het. Tot 2 keer toe besloot de jury na ampele overwegingen en bestudering van de beelden alle finalisten een nieuwe kans te geven.
“Of ik ga vol op mijn bek of ik haal een medaille”
Wat moet het frustrerend zijn om steeds opnieuw te moeten starten als je al stijf staat van de adrenaline!
“Are you ever gonna push me? Let me run and let me do.
I need it, and I’m ready, and I haven’t got a clue”
Maar 3 maal was scheepsrecht. Büchli lag behoorlijk wat achter maar versnelde in het laatste rondje. Hij wrong zich in de laatste meters door een aantal hachelijke situaties naar de zilveren plak. “Ik gooide alles op die laatste bocht. Ik ging er als een kamikazepiloot in, vol onderlangs. Er was weinig ruimte, maar ik dacht: het maakt niet uit. Of ik ga vol op mijn bek of ik haal een medaille.” Aldus de zilveren medailleheld.
Een medaille waar hij meer dan tevreden mee is. Volgens hem was de gouden medaille winnaar Jason Kenny nu eenmaal de torenhoge favoriet. 2e worden achter hem staat dus gelijk aan winnen. Büchli is niet de 1e Nederlandse man die een medaille binnenhaalt op dit onderdeel. 4 jaar geleden in London won Teun Mulder brons. Ook toen verliep niet alles volgens het boekje: na nadere bestudering van de fotofinish moest hij zijn 3e plaats delen met Nieuw-Zeelander. Wat is dat toch met het woord ‘derde’?
Enfin, na de 3e keer starten zat de spirit er gisteravond blijkbaar nog goed in bij Büchli. Wat moet er door hem heen gegaan zijn…?
“This is the race! Fire away!”
Fotomateriaal: rtvhn.nl, nos.