In de volgwagen tijdens de Koninginnenrit van de Ster ZLM Toer: “Rob, wat doe je nu!?”

Zaterdag stond de Koninginnenrit van de Ster ZLM Toer op het programma: 186,7 kilometer door de Belgische Ardennen. Met zes klimmetjes beloofde het een spektakelrijke dag te worden. WielerVerhaal mocht mee in de eerste volgwagen van het Belgische continentale Vastgoedservice – Golden Palace, het team van manager Timmy Simons, van renners als Rob Ruijgh en Rob Peeters ook. En of het de moeite was!

De etappe wordt vandaag pas op gang geschoten om 12h30, officieuze start. Tijd genoeg ‘s ochtends voor een verfrissende douche en uitgebreid ontbijt. Daarna zetten we dik anderhalf uur koers richting Verviers, waar straks twintig teams aan de voorlaatste rit beginnen. Aangekomen en geparkeerd zoeken we de rennersbussen op om een glimp op te vangen van de protagonisten.  Andre Greipel bijvoorbeeld, die al twee sprints won en het klassement aanvoert. Er kan dus een lach van af, een toffe begroeting ook. Greipel kent me nog van de reportage die ik vorige winter bij hem thuis ging maken. Onvergetelijke ervaring was dat. Kwam ik ginds toe, een bescheiden rijenhuis in een bescheiden wijk in Hürth, nabij Keulen. Alles op de kop, de huishoudster was aan de grote schoonmaak begonnen. Wij naar de kelder, interview gezellig op de grond, tussen een strijkplank en een half dozijn fietsen. Kan comfortabeler, maar het is wel historisch natuurlijk. Daarna een rondje gaan fietsen, tot in de Eifel. Een uitgebreide fotoshoot en een paar cappuccino’s later afscheid genomen. Veel respect gekregen die dag voor de mens Andre Greipel. Helemaal anders dan hij doorgaans wordt afgeschilderd in de media. Als je hem kent, is hij best spontaan. Niets te merken van die Oost-Duitse knorrigheid. Respect dus. Maar nu terug naar de koers.

We bezoeken ook wat andere teams en wonen een stukje van de rennersvoorstelling bij. Dan loopt het al snel tegen twaalven aan en is het tijd om te gaan kennismaken met onze chauffeur voor vandaag. Dat is ploegleider Stijn Van Hout, voormalig wielrenner en sinds anderhalf jaar aan de slag als ploegleider wielrennen bij Vastgoedservice – Golden Palace. Achterin krijgt ook verzorger Walter een plaatsje, met naast hem een stel wielen, zakjes bevoorrading en reservekledij voor de heren wielrenners. Met zijn zeven zijn ze nog in koers: Rob Ruijgh en Rob Peeters zijn de bekendste namen. Aan hun zijde krijgen ze steun van Tim Merlier, Joeri Adams, Sander Cordeel, Alphonse Vermote en Timothy Stevens. Voor hen moet de dag nog beginnen. De drie verzorgers van het team zijn dan al een uur of zes in de weer. “Wij staan om zes uur op en beginnen meteen met broodjes en bevoorradingstasjes te maken en nog 101 andere taken”, zegt er eentje. “Van de start zoeven we dan naar de bevoorradingszone en dan moeten we even later twintig kilometer voor de finish colablikjes aanreiken zodat de renners nog genoeg jus hebben om de finale in te gaan. Als de laatste gepasseerd is, haasten we ons naar de meet om de renners op te vangen en hen meteen hun favoriete recuperatiedrank aan te bieden. Die hebben we dan in tussentijd nog gefabriceerd. Eigenlijk hebben we de meest intensieve job van allemaal in het peloton.”

Hectiek

Vijf voor half één, de renners zoeven voorbij, we schieten de karavaan in. Met nummer 19 zitten we vrij aardig achterin van alle volgwagens, maar uiteindelijk zouden we nog heel wat van de koers te zien krijgen. Terwijl de officieuze start ingaat, vertelt Van Hout ons welke plannen er gesmeed werden tijdens de teambespreking. Op zijn stuur plakt trouwens een briefje met alle renners van de ploeg die in koers zijn en hun rugnummer. Handig, want de wedstrijdradio geeft vaak alleen rugnummers door, zullen we later merken. Op het dashboard kleeft een papiertje met de kilometerpalen van de zes hellingen, de tussensprint en de ‘lunch’ (lees: bevoorradingszone). “Het doel is om mee te gaan in de vlucht van de dag. Wellicht zal Lotto-Soudal een zestal renners laten rijden en vervolgens de koers controleren zodat ze de leiderstrui van Greipel kunnen veiligstellen. Het kan een goede koersdag worden voor ons team. De voorbije dagen koersten we in Nederland en door de smalle wegen daar was het steeds een nerveuze bedoening. In de Ardennen kunnen we normaliter meer ons ding doen.” Van Hout krijgt al snel gelijk. Rob Ruijgh gaat mee in de eerste demarrage en heeft zeven metgezellen mee. Meer dan tien seconden krijgen ze niet, waardoor dat liedje snel is uitgezongen. Intussen is Nicolas Dougall van MTN Qhubeka lek gereden en heeft Dennis Bakker van Parkhotel Valkenburg de rol moeten lossen op het eerste heuveltje, dat niet eens als beklimming is opgenomen in het wedstrijdprogramma. Ook Barry Markus van LottoNL-Jumbo krijgt het al gauw lastig. Terwijl Van Hout nog snel de wedstrijdlicenties van zijn poulains op orde steekt, vraagt de wedstrijdradio assistentie voor Nicolas Vereecken van 3M. De goudgele ploegleiderswagen schiet als gek naar voren. Alsof er een serieuze valpartij was. Niet dus. Die hectiek blijkt eigen aan de ploegleiderskaravaan, merken we al snel.

Vlucht van de dag

De koers kan beginnen wanneer we na 18 kilometer Baronheid in Stavelot voorbij moeten. Gianni Meersman blijft na dit klimmetje leider in het bergklassement, zo stellen we vast, terwijl onze volgwagen Piotr Havik van het Rabobank Development Team opraapt. Vervolgens vertrekt – wat later blijkt – de vlucht van de dag: met Rob Peeters (!). De cyclocrosser krijgt onder meer Frederik Veuchelen van Wanty – Groupe Gobert en Thomas Degand van IAM Cycling mee. Met zijn vijven zouden ze maximaal zeven minuten krijgen. Stijn – “Rob, wat doe je nu!?” – Van Hout is niet zeker dat Peeters een goede zet heeft gedaan door in deze vlucht mee te gaan. “Hij is geen klimmer, hé, en het gaat hier een hele dag op en af. Dat wordt afzien voor hem.” Nadat we een achteraan bengelende Belgisch kampioen Jens Debusschere spotten en een onderonsje houden met Tom Steels en Yvan Vanmol van Etixx – Quick-Step – wagen naast wagen – is het tijd voor een massale plaspauze. Iets wat je nooit ziet op televisie, toch nog één ethische code die mooi gerespecteerd blijft. Het is fris buiten en verschillende renners vragen om extra lichaamsstukken. Mouwtjes voor Merlier, een body voor Stevens,…. We rijden richting de top van de Baraque Michel en houden zelf ook een plaspitstop.

Rosier

Er wordt duchtig gefietst. Na twee uur koers hebben we al tachtig kilometer achter de kiezen. Voor Van Hout geen probleem, hij werkt intussen gezellig een broodje tonijn naar binnen. Met Annette et Lubin moet de lastigste klim nog komen, maar de eerste opgave wordt reeds gemeld: Maurits Lammertink van Roompot gooit de handdoek. We zijn aan La Gileppe toe, korte maar krachtige klim. Normaal langs deze kant niet toegankelijk voor fietsers, maar voor deze koers worden de hekkens aan de voet geopend. In de afdaling zien we op de linkerkant het prachtige meer blinken in de zon. Van plaatselijke weersveranderingen gesproken. Omdat Peeters de eerste twee beklimmingen als eerste bovenkomt, komt hij op zes punten van leider Meersman in het bergklassement. Hij beseft dat het nu of nooit is om voor die bergtrui te rijden. Een kilometer voor de top flashte hij al solo naar boven. Wanneer we Merlier en Cordeel passeren in het peloton, geeft Van Hout hen advies om Meersman straks af te stoppen, als die bergpunten wil sprokkelen. Intussen zien we ook Walter Planckaert in de berm staan. U raadt al waarom. Even verderop wordt het nog erger. Een renner moet dringend een grote boodschap doen en heeft niks beter te bedenken dan zich gewoon gebukt naast de kant van de weg te placeren. (Uit respect geven we geen ploegn of renner) Twee ploegmaats staan hem een meter verderop op te wachten. Een minuut of twee later snelt dat trio weer voorbij. Life goes on. Na Eupen en Francorchamps rijden we recht naar de Col du Rosier, volgens onze chauffeur de mooiste beklimming die dit Belgenlandje rijk is. Een kuitenbijtertje. Dominique Rollin van Cofidis is al snel choco. Omdat Rob Peeters ook hier als eerste bovenkomt, wordt hij virtueel leider in het bergklassement. Euforie in de ploegwagen. “Dit moeten we houden tot aan Annette et Lubin. Dan moet de winst er in zitten, want in de laatste etappe zijn er geen beklimmingen meer.”

Bergprijs

Het leven in de karavaan is soms rustig, maar meestal eerder hectisch, zoals vandaag. Er is geen moment verveling. Marcel Kittel van Giant-Alpecin zwenkt voorbij, duidelijk minder in vorm dan toen ondergetekende hem vorig jaar volgde tijdens een training in zijn thuisbasis Erfurt. Hij lijkt zelfs even te worstelen met dat bevoorradingszakje dat hij net aannam. Andre Greipel gaat dat even verderop makkelijker af. Intussen belt Van Hout om de haverklap met Roger, zijn collega in de tweede volgwagen die vooruit is gestuurd in het zog van Peeters. Er is intussen gepolst naar de vorm van de Vastgoedrenners. Cordeel en Merlier lijken nog power genoeg in zich te hebben om Peeters in die bergtrui te helpen houden. De Kempenaar overleeft. De wedstrijdradio meldt meteen dat Peeters zich straks mag melden op het podium. Van Hout sakkert. “Ik ben de sponsorstickers vergeten om op dat bergshirt te kleven.” Zijn collega heeft het kleinood wel mee. Geruststelling. Ondertussen volgen de eerste felicitaties. Van de MTN-ploegleider. “Jullie hebben meer dan wij.” Simpel maar correct, dat Zuid-Afrikaans.

Zakcent

De laatste honderd kilometer komen er aan. Peeters wordt intussen opgeslokt door het hijgende peloton, vernemen we wanneer Van Hout aan 120 kilometer per uur raast op een smal wegje. De enige keer vandaag dat we ons lijf even opspannen. Voorin ment LottoNL-Jumbo het peloton. “Ons doel is nu om zolang mogelijk mee voorin te blijven en Rob Ruijgh zo ver mogelijk in de finale af te zetten.” Van Hout droomt al: “De bergprijs met Rob Peeters en de dagzege met Rob Ruijgh, dat zou wat zijn.” Hij krijgt nog bijna gelijk, want in de laatste kilometers ontsnapt Ruijgh met Nikolas Maes van Etix – Quick-Step. Een goede metgezel, maar het mag niet zijn. Het is uiteindelijk Moreno Hofland die het werk van zijn LottoNL-Jumbo ploegmakkers met verve afrondt. Maar de dag heeft toch iets opgebracht voor Vastgoedservice – Golden Palace, niet? “Exact 320 euro”, zucht Van Hout. “Daar moet de BTW nog af en dan moeten ze dat nog delen door zeven. Een zakcent dus.” Walter, nog steeds ijverig bezig achterin, zucht. “We zullen er eens een pint mee gaan drinken. Een grote, hé!”

DEEL & WIN een wielerbidon met de originele handtekening van Rob Peeters (voor de Belgen onder jullie) of Rob Ruijgh (voor de Nederlanders onder jullie). Het enige wat je hoeft te doen is dit wielerverhaal te delen via de Facebook/Twitter-button hieronder. Maandag 29 juni 2015 verloten we de drinkbussen. Een onschuldige kinderhand zal de winnaar bepalen. Die wordt persoonlijk verwittigd.