Het onverantwoorde parcours van de openingstijdrit van de 70ste Ronde van Spanje lokte vanuit het peloton heel wat negatieve reacties uit. Ook in andere wedstrijden eerder dit seizoen moesten de organisatoren het vaak ontgelden. Het parcours of een discutabele beslissing van de wedstrijdleiding waren vaak onderwerp van discussie.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=YpqaBOJNejI&w=560&h=315]Met zoevende renners langs bruingebakken zonnebaders op de prachtige playa’s van Marbella moest de korte ploegentijdrit een schitterende opener worden van de Vuelta a España 2015. Prachtige beelden verzekerd en de uitgelezen kans om de zo al drukbezochte Costa del Sol nog meer in de kijker zetten. Drang naar spektakel en wielrennen: het verleden heeft al bewezen dat het geen goed huwelijk is. Ook niet onder de stralende, Spaanse zon. Na een eerste verkenningsrit op het parcours van de tijdrit deed het Vueltapeloton al zijn beklag. Het parcours van 7,4 kilometer lag vol met gevaarlijke passages. Van smalle doorgangen met zelfs een houten brug en stroken waar de renners bandensporen konden trekken in het zand tot zelfs rubberen matten op het strand. Alles voor spektakel en beautyshots. Onverantwoord volgens de renners en dus besliste de wedstrijdleiding wijselijk om de rit te neutraliseren. Tijdverschillen werden zo niet aangerekend, maar met de rode leiderstrui als inzet moesten de ploegen toch verleid worden om voluit voor winst te gaan. Helaas, Chris Froome nam met zijn Sky-ploeg geen risico’s, Cannondale-Garmin evenmin en Team Europcar hield een rustig trainingsritje. Wereldkampioen ploegentijdrijden BMC won en Peter Velits kreeg de eerste rode trui om zijn schouders.
Extreme weersomstandigheden
Toch is het niet de eerste keer dat renners en ploegen de wedstrijdorganisatie stevig onder vuur nemen. In de Ronde van Oman kwam het tot een ongeziene clash tussen het peloton en koersdirecteur Eddy Merckx. Aanleiding waren de extreme weersomstandigheden waarin de renners de vijfde rit moesten betwisten. Door een hevige zandstorm was de start al verlegd, maar toen het pak zich weer op gang moest trekken bij temperaturen van meer dan veertig graden Celsius beraamden de patrons binnen het peloton een actie. In de rol van orkestmeesters lieten Fabian Cancellara en Tom Boonen iedereen stoppen in de schaduw van een brug. Daar ventileerden ze hun ongenoegen over de loden hitte die zorgde voor defecte remmen en ploffende banden. Om de gemoederen te bedaren werd de rit uiteindelijk afgelast. Tot grote ontgoocheling van ex-wielerkampioen Merckx.
Tegengestelde omstandigheden kregen we dan weer te zien in de vijfde rit van de Tirreno-Adriatico. Een heuse sneeuwstorm tijdens de beklimming van de Monte Terminillo leverde gemengde reacties op in het peloton. Voor sommigen kon de aankomst nog net door de beugel, terwijl anderen vonden dat de Italiaanse organisatie in de drang naar sensatie ver over de schreef was gegaan. Een veelzeggende opmerking van Marc Sergeant, ploegleider bij Lotto-Soudal, na afloop: “Wie half maart een aankomst plant op meer dan 1.600 meter vraagt gewoon om problemen.” Dat Naïro Quintana uiteindelijk de beste bleek, was niet meer dan een klein nieuwsitem.
Levensgevaarlijk
Een nieuwe controverse liet niet lang op zich wachten. Begin april ontsierde een massale valpartij de openingsrit van de Ronde van het Baskenland. De grote boosdoeners bleken vier stalen paaltjes die een meter op de weg stonden in de laatste rechte lijn. De organisatie liet het na om ze weg te halen en dacht dat door er oranje kegels op te plaatsen het grootste gevaar wel geweken zou zijn. Een blunder, want de averij was immens. De Amerikaan Peter Stetina brak een knieschijf en vier ribben, de Brit Adam Yates zijn vinger en de Spanjaard Sergio Pardilla hield een hersenschudding en een polsbreuk over aan de botsing. Yvon Ledanois, ploegleider van Stetina bij BMC, uitte zijn frustraties met een niet mis te verstane boodschap: “Waarop wachten de organisatoren? De eerste doden?” De dag nadien weigerden de renners om op het geplande vertrekuur van start te gaan uit protest tegen de levensgevaarlijke toestanden. Na vijf minuten zette de meute zich toch in gang.
Vriendendienst
Na de tiende rit in de Ronde van Italië was hét gespreksonderwerp tijdens het diner ongetwijfeld de veelbesproken wielwissel tussen Richie Porte en zijn landgenoot Simon Clarke. In volle finale reed de Sky-kopman lek en kreeg een wiel van zijn bevriende Orica-renner. Door deze sportieve geste kon Porte aan de finish de schade beperken tot 47 seconden. De Giro-organisatie kon de Australische vriendendienst van Clarke echter minder smaken en gaf in navolging van de UCI-regels beide Aussies een tijdstraf van twee minuten. Een ramp voor favoriet Richie Porte, die zijn kansen op de eindzege plots zag verdwijnen als sneeuw voor de zon. Het gebrek aan gevoel voor fairplay zorgde voor veel onbegrip binnen de Giro-karavaan. Later zou Porte nog twee keer tegen de vlakte gaan en na de vijftiende etappe compleet gedemoraliseerd opgeven.
BMX-parcours
Ook de organisatoren van de Ronde van Zwitserland kregen af te rekenen met felle kritiek. Reden: de onveilige finale van de zesde rit en vooral de twee haakse bochten in de laatste kilometer. Daarbij maakte hevige regenval de Zwitserse wegen ook nog spekglad. De valpartijen waren onvermijdelijk. Onder meer Julien Vermote en Zdenek Stybar kwakten zonder veel erg tegen het asfalt. Op sociale media toonde de renners hun ontevredenheid. Zelfs ritwinnaar Peter Sagan reageerde achteraf kritisch: “De finale leek wel op een BMX-parcours.”
Neutralisatie
In de Vuelta bood neutralisatie een oplossing, maar in de afgelopen Ronde van Frankrijk kreeg de Tour-organisatie na dezelfde beslissing bakken kritiek over zich heen. Door een massale valpartij in de derde etappe richting Muur van Hoei besliste de wedstrijdleiding om de koers voor enkele minuten stil te leggen. Als uitleg gaf Tourbaas Christian Prud’homme dat er te weinig ambulances in wedstrijd waren en ze niet het risico wilden lopen om bij een volgende crash geen medische bijstand te kunnen verlenen. Een loos argument volgens Patrick Lefevere. Vooral de Etixx-Quick-Stepbaas reageerde not amused en viseerde UCI-commissaris Guy Dobbelaere. Naderhand bleek Dobbelaere’s beslissing nochtans de enige correcte.
Een bijdrage van Jeffrey Fierens.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.
