Over anderhalve week strijden de beste renners ter wereld voor de wereldtitel in Richmond. Het is de tweede titelstrijd op Amerikaanse bodem in de geschiedenis van de professionele wielersport. De primus was voor Colorado Springs in 1986, met onder meer Marc Sergeant in ene Belgisch tricot. Hij onthoudt leuke herinneringen aan zijn trip naar de andere kant van de oceaan.
Negentwintig jaar is het ondertussen al geleden, maar Marc Sergeant moet niet lang nadenken als we hem vragen waar het eerste WK op Amerikaanse bodem plaatsvond. “Colorado Springs”, zegt de 56-jarige Oost-Vlaming vrijwel meteen. “Ik maakte toen deel uit van de Belgische selectie. Bovendien de eerste keer dat ik in de Verenigde Staten een wedstrijd betwistte. En meteen voor de regenboogtrui, dat kon tellen.”
Geen goesting
De primeur van het eerste WK buiten Europa had Colorado bijna dertig jaar geleden echter niet. Die eer was weggelegd voor het Canadese Montreal in 1974, waar Eddy Merckx zijn derde wereldtitel pakte en wereldwijde bekendheid vergaarde. Drie jaar later veroverde de Italiaan Francesco Moser zijn tweede regenboogtrui in het Colombiaanse San Cristóbal. In 1986 stak het wielerpeloton dus voor de derde keer de Atlantische Oceaan over. “Eigenlijk had ik daar aanvankelijk niet veel goesting voor”, bekent Sergeant. “Ik had al een zwaar seizoen achter de rug waarin ik me tot Belgisch kampioen kroonde, de Tour uitreed en in veel criteriums mijn nationale driekleur financieel probeerde te verzilveren. Meteen erna moesten we al vertrekken richting de VS. Liefst drie weken voor de wedstrijd was dat. Zo konden we ons aanpassen aan de hoogte. Colorado ligt immers tweeduizend meter boven zeeniveau. Zonder rustperiode heb ik dan beslist om toch mijn koffers te pakken, want het blijft toch nog altijd een WK. Ik moet toegeven dat het daar uiteindelijk wel tof was met de Belgische ploeg. Zeker en vast een leuke ervaring.”
Colorado is met amper twaalf inwoners per vierkante kilometer een van de meest dunbevolkte gebieden van de Verenigde Staten. Ter vergelijking: de bevolkingsdichtheid in heel België bedraagt 355 inwoners per vierkante kilometer. En dan is de Amerikaanse staat nog negen keer groter dan ons land. Om maar te zeggen: het is zowat the middle of nowhere. Bovendien is het ook een van de weinige plaatsen in Amerika waar de authentieke cowboycultuur nog bestaat. Dat heeft ook Marc Sergeant in ’86 tijdens een trainingstocht ondervonden. “Iedere dag stonden er korte, rustige trainingen op het programma”, zegt de huidige ploegleider van Lotto Soudal. “Maximaal zeventig à tachtig kilometer, zodat we ons optimaal konden aanpassen aan de hoogte. Tijdens zo’n rit reden we op een bepaald moment het stadje Cripple Creek binnen en plots wisten we niet meer waar heen. Ik keek toen in het rond en zag allemaal huisjes met van die klapdeurtjes, net als in de strips van Lucky Luke. Een echt cowboystadje. ‘Verdomme, we kunnen hier niet meer weg’, zeiden we tegen elkaar. Plots hoorden we zulke deurtjes openklappen. We keken om en zagen een Amerikaanse collega-coureur uit de saloon komen. Hij riep: ‘Hey mannen, je moet hier zijn om te eten.’ (lacht) We zijn binnengegaan, hebben een goede steak gegeten en zijn nadien terug naar het hotel gereden. Op het einde van de dag stonden er geen zeventig, maar honderdveertig kilometer op de teller.”
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=elfDIDNaxO8&w=420&h=315]Zestiende
Ondanks een drieweekse voorbereiding op de Amerikaanse wegen werd het wereldkampioenschap geen succes voor onze landgenoten. “We waren allemaal goed, maar net niet goed genoeg om kans te maken op de regenboogtrui”, verklaart Sergeant. “Nochtans hadden we nog extra hard getraind, maar in de finale kwamen we net iets te kort.”
De Belgen speelden inderdaad maar een obscure rol in het wedstrijdverhaal. Op een heuvelachtig parcours waren het vooral de Fransen en de Italianen die de koers al snel naar hun hand zetten. In de laatste ronde sprong Moreno Argentin weg. De Fransman Charly Mottet glipte mee, maar in de sprint-à-deux maakte de Italiaan zijn favorietenrol waar. De enige wereldtitel voor de viervoudige winnaar van Luik-Bastenaken-Luik. Ludo Peeters werd beste Belg op een negende plaats. Marc Sergeant bolde in de buik van de achtervolgende groep als zestiende over de streep.
Er verscheen recent nog een stukje over het nakende WK in Richmond. Check het hier.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.