In zijn regenboogtrui zullen we Michal Kwiatkowski is de komende twaalf maanden zeker niet meer zien, maar we blikken nog graag even terug op zijn magische jaar 2014, waarin de Pool definitief doorbrak in het internationale wielerpeloton. Het gezegende jaar van Kwiatek in tien etappes.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=eCcAIPqj6uQ&w=560&h=315]Etappe 1 : Trofeo Serra de Tramuntana
Tot dusver stond Michal Kwiatkowski niet bekend als een veelwinnaar, maar toen heeft hij zijn criticasters eventjes lik op stuk gegeven, met de ene trui na de andere victorie. Daar had hij behoorlijk hard voor gewerkt. “Het seizoen werd mooi afgesloten met de winst van de ploegentijdrit op het WK in Firenze”, opent de kersverse wereldkampioen onze terugblik op het voorbije seizoen. “Daarna volgde een break en in november (2013, red) ben ik meteen heel hard beginnen trainen. Mijn doel was om meteen topfit te zijn aan de start van het nieuwe seizoen.” Dat lukte aardig want begin februari (2014) volgde al zijn eerste winst in de derde etappe van de Challenge Mallorca, de Trofeo Serra de Tramuntana. De topvorm kwam wel heel vroeg op het seizoen, niet té vroeg? “Ik heb verschillende weken hard getraind in Calpe en ik had meteen de goede vorm te pakken. Het was niet per se de bedoeling om meteen zo scherp te staan, maar ik was nog jong en had op het hoogste niveau nog niet zo veel ervaring met het voorbereiden van mijn lichaam. Wellicht kan ik de komende jaren nog beter pieken. Maar goed, het was in ieder geval erg positief voor mijn vertrouwen. Ik wist dat ik de goede weg op was, en het is altijd leuk om het seizoen met een overwinning te starten.”
Etappe 2 : Volta ao Algarve
Met die stijgende vormcurve trok de renner van het toenmalige Omega Pharma – Quick-Step naar het zuiden van Portugal. Niet zonder specifieke doelstelling. “De Ronde van de Algarve is een mooie koers om je benen te testen”, meent Kwiatkowski. “Er zijn een aantal ritten met aankomst bergop en dan zie je al snel waar je staat. Er is geen betere koers om te weten te komen hoe goed je winter is geweest.” De tweede etappe bleek voor hem gesneden koek. In de straten van Monchique reed hij in het slot weg van Alberto Contador en Rui Costa. “Dat ik namen als Contador en Costa achter me kon laten, was mooi meegenomen, maar uiteindelijk speelde dat niet zo’n grote rol. Als je in de finale zit, race je tegen het hele peloton. Je wil winnen en dan maakt het niet uit wie er naast je rijdt. Ik heb wel veel respect voor hen, maar in de koers is het ieder voor zich. Dat was toen ook al zo.” Door stand te houden in de vierde etappe pakte hij de eindzege. “Sowieso een topmoment voor mij, want het was op professioneel niveau mijn eerste zege in een ronde van dat kaliber.”
Etappe 3 : Strade Bianche
Na een wereldtitel verwacht je niet dat iemand nog lyrisch spreekt over zijn winst in de Strade Bianchi, maar Kwiatkowski kijkt er wel met zo’n gevoel op terug. “Het was geweldig om een race te kunnen winnen op de prachtige Piazza del Campo van Siena”, beseft Kwiatkowski, die het shirt van Pools kampioen deed floreren in de straten van deze middeleeuwse stad in Toscane. “Vooral ook de manier waarop kon veel wielerliefhebbers bekoren.” En of. In de laatste kilometer knalde Kwiatek weg van zijn eeuwige rivaal in de jeugdreeksen: Peter Sagan. “Toen ik wegsprong, wist ik dat het binnen was, een geweldig gevoel. De winst gaf me een optimistisch gevoel over wat komen zou, met name de Tirreno. Het deed de verwachtingen wel toenemen, zowel van mezelf uit als vanwege het team.”
Etappe 4 : Tirreno-Adriatico
De Tirreno-Adriatico opende in Donoratico met een ploegentijdrit naar San Vincenzo. Omega Pharma – Quick-Step was één van de favorieten en maakte die rol waar. Puur individuele eer viel er weinig te rapen, maar voor Kwiatkowski betekende het toch een belangrijke afspraak in de agenda. “Het is een teamgebeuren en als je in de rol van wereldkampioen aan de start komt, is het mooi om als competitief renner te kunnen winnen.” Maar een gigantisch succes werd de Tirreno niet voor Kwiatkowski. Volgens OPQS-manager Patrick Lefevere was het allemaal iets te intens begonnen voor zijn supertalent, en dat durft de Pool zelf niet eens te ontkennen.
“De felle seizoensstart begon zijn tol te eisen. De vermoeidheid stak al de kop op en dat was te zien in de resultaten. Mijn Tirreno was niet goed, maar ook in Sanremo kwam ik er niet aan te pas en moest ik opgeven. Ik was in elke koers die ik reed heel gretig om te winnen en dat kon m’n lichaam op een bepaald moment niet meer aan.”
Etappe 5 : Ronde van het Baskenland
Een korte break deed Kwiatkowski deugd. In de Ronde van het Baskenland zagen we hem weer naar zijn oude vorm toegroeien. Geen ritzege maar wel tweede in de eindranking en winnaar van het puntenklassement. “Ik voelde dat de conditie weer beter werd en dat vertaalde zich ook naar de praktijk. In vijf van de zes etappes finishte ik bij de eerste drie. Logisch dat ik erg blij was met die tweede plaats overall.” Het beste zat er duidelijk nog aan te komen.
Etappe 6 : Ronde van Romandië
De Ardennenklassiekers kwam Kwiatkowski heel goed te boven. Hij liet zelfs zien talent te over te hebben om ook in het eendagswerk te oogsten. Vijfde in de Amstel, derde in de Waalse Pijl en andermaal brons in Luik-Bastenaken-Luik, het kon tellen. Met een goed gevoel trok hij naar Zwitserland, waar eind april 2014 in Ascona de Ronde van Romandië van start ging met een proloog over 5,570 kilometer. Dan kwamen namen als Tony Martin en Rohan Dennis naar voren als favoriet, maar Kwiatkowski snoerde ze allen de mond. “Ik was blij verrast, want op zich had ik het niet verwacht om sneller te zijn dan hen. Het was bovendien mijn eerste zege in de World Tour, een belangrijke stap in mijn carrière.”
Etappe 7 : Pools kampioenschap tijdrijden
Kwiatkowski werd ook voor het eerst Pools kampioen tijdrijden bij de elite. “Een teken dat ik als renner bleef evolueren, want in de jaren voordien werd ik steeds tweede achter Maciej Bodnar, die nu op zijn beurt tweede werd op bijna een halve minuut. Ik had de kans om de nationale trui te vertegenwoordigen op internationaal niveau. Hoe dan ook bleef ik heel hard trainen op dit onderdeel, want ik wil – nog steeds – zoveel mogelijk wedstrijden winnen. Daarom ben ik wielrenner geworden. Geregeld ga ik op de piste trainen en ik zit ook vaak samen met de mensen van Specialized om mijn fiets en de positie in het zadel te verbeteren. Ik geloof er echt in dat ik nog progressie kan maken.”
Etappe 8 : Tour de France
De Tour de France zou Kwiatkowski opnieuw uitrijden, maar er had veel meer ingezeten. “Het eindresultaat was teleurstellend, want ik werd pas 28e in Parijs”, weet hij. “Terwijl ik het jaar voordien met een elfde plaats dicht bij de top tien kwam. Ik had geen echte doelen vooropgesteld, want op die leeftijd moet je vooral veel willen leren tijdens zo’n grote ronde. Maar de verwachtingen waren desalniettemin vrij hoog, daar kan ik niet om heen. Ik had mijn zinnen gezet op een aantal etappes en wilde ook opnieuw een goed klassement rijden. Wellicht heb ik in aanloop naar de Tour gewoon te veel wedstrijden gereden om nog top te zijn. En wellicht was ik opnieuw iets te gretig om weer een topprestatie neer te zetten. Die lessen heb ik nu wel geleerd. Na de Tour heb ik er met mijn coach en de ploeg over gesproken en we beslisten om in aanloop naar het WK eerst een iets langere rustperiode in te lassen. Daar was ik achteraf erg blij om, want het heeft zijn vruchten afgeworpen.” In de strijd om de witte trui van beste jongere troefden de Fransen Bardet en Pinot hem af. “Maar daar heb ik nooit van wakker gelegen”, bekent Kwiatkowski. “Het enige dat telt, is winnen.” Niet alleen etappes, maar ook grote rondes. Patrick Lefevere bekende destijds in een interview in een Belgische krant dat Kwiatkowski hem gezegd had in 2016 alles op eindwinst in de Tour te willen zetten. Zo ver zal het dus duidelijk niet komen.
Etappe 9 : Tour of Britain
Na zes weken competitieve inactiviteit kwam Kwiatkowski als kopman van Omega Pharma – Quick-Step aan de start in de Tour of Britain. “De ideale race om na een rustperiode weer op te starten en voor mij eigenlijk de beste manier om de voorbereiding te beginnen voor het wereldkampioenschap. Er stonden bij elke rit heel wat toeschouwers langs de kant van de weg. Dat maakte het extra aangenaam om te koersen. Het bewijs dat ik mijn goede vorm nog niet kwijt was, volgde in de vierde etappe, toen ik in de laatste kilometer nog een eindspurt kon plaatsen en zo de dagzege kon pakken. Voor het vertrouwen richting WK was mijn tweede plaats in het eindklassement een belangrijke zaak. De Vuelta was voor mij veel te lang en te zwaar geweest om dan eind september nog top te kunnen presteren.”
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=VyG7cBxBtKU&w=560&h=315]Etappe 10: WK Ponferrada
In de voorbereiding naar het wereldkampioenschap dacht Kwiatkowski nog verre van een hoofdrol te gaan spelen in de wegwedstrijd. Zijn gedachten zaten verrassend genoeg elders. “In mijn hoofd was ik alleen bezig met de ploegentijdrit. We hadden daar onze titel van Firenze 2013 te verdedigen.” Op dat bewuste WK loste Kwiatkowski beurten af met Sylvain Chavanel, Tony Martin, Niki Terpstra, Kristof Vandewalle en Peter Velits. In Ponferrada kreeg de Pool Martin, Terpstra, Tom Boonen, Pieter Serry en Julien Vermote rondom zich. BMC en Orica-GreenEdge hielden Kwiatkowski en co van een derde wereldtitel op rij. “Op zich was die TTT zeker niet belangrijker dan de wegrace, maar het was mijn eerstvolgende wedstrijd, dus daar ging voor mij automatisch de meeste aandacht naartoe.” Minder focus, maar meer succes. Zo zou de wegrace uitdraaien. Kwiatkowski: “Polen zijnde hadden we weinig troeven om uit te spelen. Onze tactiek was simpel: de koers al heel vroeg hard maken. Zeker toen het begon te regenen gingen we daar vol voor. De ganse ploeg hield me een volledige dag uit de wind, waardoor ik fris naar de finale kon.” Op zeven kilometer van de meet sprong hij naar de kopgroep. Het bleek het juiste moment om te gaan. “Het doel was om energie te sparen en toch wat voorsprong te vergaren op de top van de beklimming. Van dan af wilde ik absoluut niet meer rekenen en gewoon zien waar ik zou stranden.”
Kwiatkowski reed een ijzersterke afdaling en laatste kilometer waarin hij zijn tijdritcapaciteiten ten volle kon uitspelen. “Het verschil met mijn grootste concurrenten was dat ik vanaf kilometer nul op ijzersterke ploegmakkers kon rekenen die de ziel uit hun lijf wilden rijden voor mij. Ik moest een hele dag niks doen, niet alert zijn, niet op kop rijden, geen achtervolging inzetten,…. Het team had dus zeker een wezenlijk verschil gemaakt. Mijn overwinning vind ik trouwens heel belangrijk voor de ontwikkeling van het wielrennen in Polen. Jongens als Rafal Majka en Przemysław Niemiec doen het heel goed. Ik ben blij dat ik mijn steentje heb kunnen bijdragen door de eerste Poolse wereldkampioen op de weg te worden. Voor mezelf was die WK-titel de kers op de taart van een prachtig seizoen.”
Fotomateriaal: Davy De Blieck.