Diep geraakt ben ik door het bericht dat Daan Myngheer momenteel voor zijn leven vecht. Opnieuw een jonge, talentvolle wielrenner die een dergelijk drama meemaakt. “Houdt het dan nooit eens op?”, spookt het in mijn hoofd en ongetwijfeld ook in dat van vele wielervolgers. De minzame West-Vlaming staat in het peloton bekend als een vechter. Een karaktermens die nooit opgeeft. Laat ons hopen dat hij de koers van zijn leven wint… Houd vol, Daan!
Samen met de halve wielerwereld leer ik Myngheer kennen op 27 juli 2008. Op het Belgisch kampioenschap voor eerstejaars nieuwelingen schittert hij in zijn eigen Hooglede. Uiteindelijk behaalt hij zilver. Dat heet toen nog een verrassing, maar de hardrijder is allesbehalve een eendagsvlieg. 3 jaar later verovert hij de tricolore dan toch. Op het BK voor junioren in Wielsbeke haalt hij het na een machtssprint. Daan is er eentje van weinig woorden en veel daden. Een ouderwetse flandrien. In het peloton heeft iedereen tonnen respect voor hem. Nu bidden we ongetwijfeld met z’n allen voor een goede afloop.
Hoewel Daan niet de grootste spreker is, is hij toch altijd bereid om mee te werken aan een interview. Wanneer ik hem in mijn tienerjaren uitoep als ‘renner van de maand’ – tussen jongens als Florian Sénéchal, Wout Van Aert en Amaury Capiot – antwoordt hij vriendelijk op mijn mailtje. “Het was echt gevaarlijk in het peloton, dus ging ik maar wat voorop rijden”, vertelt hij. Het typeert de krachtpatser. Op kampioenschappen zet hij steevast zijn landgenoten uit de wind door voor de lange aanval te gaan. Daan is gemaakt om wielerprof te worden.
Anno 2015 spreek ik hem opnieuw. Het valt mij op hoe zelfzeker en matuur hij is geworden. De robuuste aanvaller zit bij Vérandas Willems tussen enkele kleppers en bewijst wedstrijd na wedstrijd zijn nut. Uiteindelijk kan de superknecht zelf ook de Mémorial Noël Soetaert op zijn naam schrijven. Hij dwingt in extremis een WK-selectie af en wordt wat hij moest worden: prof. Roubaix Lille Métropole wordt de ploeg die hem terecht een kans geeft. Geen enkele collega die daar ook maar één vraagteken bij plaatst. Met Daan kan je naar de oorlog.
Het is nu allemaal ontzettend relatief. Het gaat niet over de carrière van een talentvolle wielrenner, maar over het leven van een jongeman. Blijf alstublieft bij ons, Daan. We zagen de laatste jaren al veel te veel jongens te vroeg naar de eeuwige wielerwegen vertrekken. Doe wat je altijd hebt gedaan: vecht en win!
Sterkte aan alle vrienden en familie,
Birger – ook namens de voltallige redactie van WielerVerhaal.
Lees de nieuwsfeiten op Sporza.
Lees ook: deze sterren schitteren aan de wielerhemel.
