WielerVerhaal
  • Disciplines
    • Weg
    • Veld
    • Gravel
    • Mountainbike
    • Baan
    • Vrouwen
    • Mannen
  • Zelf fietsen!
    • GPX Fietsroutes
    • Cols en Hellingen
    • WielerVerhaal Fietsroutes
  • Tech zone
    • Materiaal
    • Reviews
    • Reviews vrouwen
  • Weddenschappen
  • Extra
    • Nieuwsbrief
    • Columnisten 2023
    • Boekenshop
    • Leestips
    • Podcasts
    • Fotospecials
    • Events
      • Talkshow Jelle Vanendert en Milan Paulus 2021
      • Talkshow Jasper Philipsen 2021
      • Fietsvakantie Ardennen 2021
      • Toertocht Heuvelland 2021
    • Mediapartner
    • Meet the TEAM
    • Contact
    • Cookies
WielerVerhaal
WielerVerhaal
  • Disciplines
    • Weg
    • Veld
    • Gravel
    • Mountainbike
    • Baan
    • Vrouwen
    • Mannen
  • Zelf fietsen!
    • GPX Fietsroutes
    • Cols en Hellingen
    • WielerVerhaal Fietsroutes
  • Tech zone
    • Materiaal
    • Reviews
    • Reviews vrouwen
  • Weddenschappen
  • Extra
    • Nieuwsbrief
    • Columnisten 2023
    • Boekenshop
    • Leestips
    • Podcasts
    • Fotospecials
    • Events
      • Talkshow Jelle Vanendert en Milan Paulus 2021
      • Talkshow Jasper Philipsen 2021
      • Fietsvakantie Ardennen 2021
      • Toertocht Heuvelland 2021
    • Mediapartner
    • Meet the TEAM
    • Contact
    • Cookies
  • België
  • Beloften
  • Elite
  • Mannen
  • RIP
  • Talent
  • Wielrennen op de weg
  • Antoine Demoitié
  • Daan Myngheer
  • Igor Decraene
  • RIP
  • Roubaix Lille Métropole
  • Wouter Weylandt

Rest in peace Daan Myngheer, jij krijgt de eeuwige prijs van de strijdlust

  • Birger Vandael
  • maart 29, 2016
  • 2 minute read

Sleurend aan de kop van het peloton, in zijn ietwat robuuste stijl, maar wel bijzonder hard. Zo zal ik Daan Myngheer onthouden. Het was een naam die ik niet graag door de luidsprekers hoorde galmen, want als hij op kop reed, wist ik dat het pijn zou doen en pijn zou blijven doen. Daan was een renner die de koers wou maken, maar hem regelmatig ook nog won. De eeuwige aanvaller is nu voor altijd aan ons ontsnapt. Rust zacht, Daan. Ik hoop dat je daarboven verder zweeft over de kasseien. Met Igor Decraene, Wouter Weylandt en Antoine Demoitié, maar ongetwijfeld op kop.

DaanMyngheer SPORZADe wielerwereld is opnieuw in diepe rouw. Met Daan Myngheer verliest het peloton een bijzonder getalenteerde renner. ‘Ongeloof’ is een gevoel dat overheerst. Daan Myngheer was voor mijn generatie, die van 1993, de renner die symbool stond voor onverzettelijkheid, kracht, karakter en vechtlust. De flandrien van onze leeftijdscategorie. Een trofee die hij trouwens ook won in 2011, nadat hij dat jaar naar de Belgische titel fietste en elfendertig keer ten aanval trok. Of het nu een wereldkampioenschap, een Ardennenkoers of een waaierrit was, Daan reed vooraan. Hij was een begrip in de koers. Dat juist hij degene is van wie we vandaag afscheid moeten nemen, kunnen we nauwelijks vatten.

Mokerslagen

Ik weet nog dat ik in augustus 2014 uren wezenloos voor mij uit staarde toen Igor Decraene om het leven was gekomen. Nauwelijks een jaar eerder was ik immers ontzettend blij toen zo’n ‘gewone’ jongen naar de wereldtitel tijdrijden reed. “Houdt het dan nooit eens op?”, vroeg ik me af, toen ik het vreselijke nieuws vernam. Blijkbaar niet. Het Hooglede van Daan ligt amper enkele kilometers verder. En in dezelfde buurt verloren we zondagnacht al Antoine Demoitié. Het zijn stuk voor stuk mokerslagen. Als renners naar de hemel wijzen, weten we zelfs niet meer wie ze willen eren. Maar de koers gaat altijd door, zo zou Daan het ook gewild hebben.

Mijn gedachten gaan uit naar de naasten van Daan. Naar zijn talrijke supporters, naar zijn vrienden en naar zijn familie. Zijn vader die veel betekende voor het wielerteam uit Roeselare, zijn zus die altijd wel ergens langs de Vlaamse wielerwegen stond, zijn ‘schoonbroer’ die ooit zelf nog met Daan streed voor de overwinning, en alle anderen. Woorden schieten tekort. Niemand die begrijpt waarom zo’n jonge renner nu al in de bezemwagen moet stappen. Van mij krijg je de eeuwige prijs voor de strijdlust. Die heb je wel verdiend. ‘Daantje forever’.

Birger

 

De redactie van WielerVerhaal wenst alle familie, vrienden en zijn Franse team Roubaix Lille Métropole heel veel sterkte in deze onwezenlijk zware periode. Ons oprechte medeleven.

 

Fotomateriaal: Sporza.


Lees meer artikels

Het ultieme eerbetoon aan Antoine: Italiaan won met de Amstel 6 jaar geleden de 1e WorldTour-wedstrijd voor Wanty-Gobert
LEES MEER

 

Het Scheldepeloton, de nieuwste docureeks over de koers: “Zolang hij maar niet gevallen was”
LEES MEER

 

9-jarig talent uit Emblem wint zijn 1e koersen in het peloton: “Met de paplepel meegekregen”
LEES MEER

 

Share
Tweet
Share
Birger Vandael

Birger maakte zelf 8 jaar lang deel uit van het peloton. Nu is hij een wielerromanticus die tonnen inspiratie haalt uit de emotie op de fiets. De koers is voor hem de dansende klimmer die tussen een mensenzee naar boven klautert, maar evengoed de bedroefde aanvaller die bij een overwinning naar een overleden vriend in de hemel wijst. De schrijver heeft standaard een miniatuur wielrenner op zak, omdat het hem herinnert aan de schoonheid van de koers, de ultieme strijd van mens versus natuur.

2 comments
  1. Pingback: 9-jarig neefje van overleden Daan Myngheer wint zijn 1e koersen in het peloton: "Met de paplepel meegkregen" - WielerVerhaal
  2. Pingback: 9-jarig talent uit Emblem wint zijn 1e koersen in het peloton: "Met de paplepel meegekregen" - WielerVerhaal

Geef een antwoord Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.



Onze gratis nieuwsbrief
WielerVerhaal logo bingoal

Input your search keywords and press Enter.