Bryan Boussaer (°1996) uit het Oost-Vlaamse Ertvelde is een beloftevolle wielrenner bij Illi Bikes die gespecialiseerd is in voorjaarskoersen, goed uit de voeten kan op kasseien, graag in de aanval gaat en ook degelijk zijn streng trekt in de strijd tegen de klok. Bovendien doet hij het meer dan prima op de piste: individuele achtervolging, ploegenachtervolging, ploegkoers en puntenkoers. Hij krijgt veel steun van thuis uit, en dan vooral van vader Mario, een wielerpa uit de duizend. Maar die mannen moeten er wat voor over hebben. Chapeau!
Mario Boussaer: “Toen Bryan 11 jaar was, kwam hij op een dag thuis van school. Zegt hij tegen mij: pa, ik wil wielrenner worden. Ik zeg tegen hem: jongen, het is een zware en harde sport, maar als je echt wilt, dan mag je het van mij het proberen. Ik naar een fietswinkel om hem een tweedehandsfiets te kopen voor 200 euro, dan moet je als vader zijnde hem nog inschrijven voor een wieleropleiding in Gent. Vervolgens rijden we iedere week naar de opleiding. Ik moet wel zeggen dat het voor mij als vader een kinderdroom was die uitkwam. Ik koerste destijds ook 5 jaar, maar meer dan volgen zat er niet in, en ik hoopte dat Bryan misschien wel uit het goede wielerhout gesneden zou zijn. Ik wou hem uiteraard optimaal steunen in zijn start als wielrenner, maar het begin van zijn carrière was moeilijk. Op een zeker moment was er een begeleider en Volvo-collega van mij die kwam zeggen dat mijn zoon nooit renner zou worden. ‘Het zit er niet in, want hij is niet stuurvaardig genoeg’, zei hij droog. Mocht hij nu Bryan aan het werk zien, hij zou anders praten, denk ik. Daarmee wil ik zeggen dat je laag aan de ladder kan beginnen en door wilskracht en training wel je doel kan bereiken.”
“Je kan laag aan de ladder beginnen en door wilskracht en training wel je doel bereiken”
Mario Boussaer: “Een renner heeft zijn hoogtepunten maar ook zijn dieptepunten. Als vader was ik soms op de achtergrond bij de hoogtepunten, want dan heb je massa’s supporters en ben je als vader alleen maar nodig om ze met de voeten op de grond te houden. Maar als hij weer eens een dieptepunt had, door pech of een banale valpartij, dan was ik er als pa om hem te steunen. Want in mindere periodes zijn de supporters ook vaak de eersten die de renner laten vallen, alleen de echte blijven over.”
“Het leven als vader van een renner is soms zwaar. Bryan is nogal gekend als pechvogel en als er gevallen wordt of pech bij gemoeid is, dan is Bryan er vaak bij. Het is niet leuk als hij weer eens naar de spoed moet worden overgebracht na een zware valpartij. Dan zit je daar bang af te wachten of je zoon geen breuken of ernstige verwondingen heeft. Gelukkig kwam Bryan er tot nog toe telkens vanaf met schaafwonden.”
“Wij hebben een eigen restaurant, dus het is wel wat plannen om alles in goede banen te leiden als hij naar de koers moet”
Mario Boussaer: “Als pa sta ik in voor het onderhoud van de fietsen en het materiaal. Ik mag gerust zeggen dat wij hem verwennen op materiaalgebied. Ik mag van Bryan in samenspraak met zijn trainer Jon Wiggins zijn koersprogramma opstellen en de club bepaalt welke grote wedstrijden hij mag rijden, Bryan hoeft zich zo enkel op zijn trainingen en koersen te concentreren. Wij hebben een eigen restaurant, dus het is wel wat plannen om alles in goede banen te leiden als hij naar de koers moet. Mijn vrouw wil dat ik op de koersen zoveel mogelijk aanwezig ben om Bryan bij te staan, voor, tijdens en na de koers.”
“Als vader heb ik ook al enkele zware momenten meegemaakt met Bryan. Toen hij 2e jaars junior was op de piste sloeg het noodlot toe. Hij was aan zijn laatste training bezig toen een renner de piste opkwam zonder te kijken. Bryan reed er in volle snelheid op, schoof ver over de piste en werd overgebracht naar het ziekenhuis met massa’s splinters in zijn lichaam. De artsen haalden er vele splinters uit maar besloten de dag nadien de rest operatief te verwijderen, Bryan wou 2 dagen later echt starten op het Vlaams Kampioenschap omnium, waardoor ik hem steunde maar hem ook wees op de gevaren. Met zoveel verwondingen starten was niet slim, maar een renner kan je op geen andere gedachten brengen. Hij had enorm veel pijn maar wou niet opgeven en als je hem dan na 6 onderdelen en een pechweek met de bronzen medaille op het podium ziet staan, dan doet dat wel iets met je als vader. Door zo’n momenten kweek je een echte vader-zoon band.”
“Aan de ontbijttafel met Kenny de Ketele, Moreno De Pauw en een icoon als Michel Vaarten en aan de tafel naast jou een klasbak als Filippo Pozzato. Dat zijn momenten die ik niet snel zal vergeten”
Mario Boussaer: “Op 6 April 2014 kreeg onze familie het nogmaals zwaar te verduren toen Bryan in de koers zat in het Limburgse Dilsen. Mijn schoonvader, de pépé van Bryan, kwam op amper 56-jarige leeftijd te overlijden ten gevolge van een hartaderbreuk. Dan moet je dat als pa vertellen na de koers tegen je zoon. Ik kan je verzekeren dat er leukere dingen zijn. Maar als na zo’n emotionele gebeurtenis Bryan een week later alleen zegevierend met de vingers naar de lucht wijzend, zijn eerste wedstrijd wint door alleen over de finish te rijden in Bachte-Maria-Leerne, dan komen er veel emoties los. Hij reed over de finish en kwam naar mij gereden en vloog in mijn armen en zei: ‘Deze zege is voor mijn pépé, hij reed vandaag met mij mee naar de overwinning.’ De dag erna legde hij de bloemen op het graf van zijn overleden pépé.”
“Ik kon als begeleider van Bryan in de winter ook al zeer mooie dingen beleven, zoals de jeugdzesdaagsen van Gent, Rotterdam, Bremen en Berlijn, die hij reed aan de zijde van Lorenzo Blomme. Telkens mag je dan als renner en als begeleider van de organisatie genieten van hotel en ontbijt en middagmaal en soms is er ook een VIP-badge voorzien van de organisatie. Je komt dan in een wereld terecht waar je vroeger van droomde. In Rotterdam aan de ontbijttafel zitten met Kenny de Ketele, Moreno De Pauw en een icoon als Michel Vaarten en aan de tafel naast jou een klasbak als Filippo Pozzato. Dat zijn momenten die ik niet snel zal vergeten.”
“Geweldig om hem dan als 19-jarige te zien glunderen op het podium tussen 2 renners van Topsport Vlaanderen-Baloise”
Mario Boussaer: “Op het BK individuele achtervolging stond ik op het middenplein te supporteren voor mijn zoon die de race voor brons aan het rijden was. Dan heb ik zoveel stress en sta ik naar de chrono te staren. En dan volgt de opluchting wanneer je ziet dat je zoon gebalde vuisten in de lucht steekt en brons behaalt. Ongelofelijk. Bryan slaagde er afgelopen winter na 5 onderdelen en uit verloren positie toch nog in om tijdens de afsluitende puntenkoers zilver te pakken op het BK Omnium voor elites. Wanneer hij dan van van de piste komt en al wenend in mijn armen valt, dan denk je als pa: hiervoor doen we het allemaal. Geweldig om hem dan als 19-jarige te zien glunderen op het podium tussen 2 renners van Topsport Vlaanderen-Baloise. Dat is echt kippenvel, dan weet je even niet waar je het hebt.”
“Als vader heb ik al veel geluk gehad dat ze bij de ploegen waar Bryan reed enorm respecteerden dat ik ook altijd klaar sta om te helpen. Zo zorg ik ook regelmatig voor pasta voor de jongens van de ploeg. Ik heb in het wielrennen met enkele mensen al een mooie vriendschapsband gecreëerd, en dat is heel leuk. Ik hoop dat Bryan nog veel mooie momenten mag meemaken en misschien kan doorgroeien tot een goede renner, want daar geniet je als vader dubbel van.”
Fotomateriaal: via Mario Boussaer.