Het lijkt erop dat de wieler-Belgen de Franse draad opnemen waar de voetbal-Belgen hem hebben laten liggen. Statistieken hebben we niet meteen voorhanden, maar zelden is de eerste Tourweek zo succesvol geweest. Rit en geel voor Van Avermaet, wit en top 5-plaatsen voor Theuns, 3 dagen Stuyven in de bollen – die nu naar De Gendt doorrollen – en ook nog de prijs van de strijdlust voor Naessen en opnieuw De Gendt. Het bergklassement wordt zowaar aangevoerd door 3 Belgen, een unicum. De landgenoten presteren zowel in de breedte als in de punt erg sterk, iets wat de Rode Duivels niet konden in La Douce France.
Heeft u tijdens de raid van Greg ook voortdurend gedacht dat het alsnog zou mislopen? Dat hij opnieuw zou afgestopt worden door een nieuwe episode in het boek ‘De pech van Greg’? Een lekke band, een uitschuiver, een valpartij, een onhandige motard, een wegvergissing, een ‘fringale’, een overijverige koerscommissaris die de rit stillegt om een duistere reden, een kettingprobleem, een onvoorzichtige sportbestuurder, een zot in het publiek, een overstekende koe, een hond van een mevrouw die eens naar de koers komt kijken en niet beseft dat honden niet in dat decor passen, een fotograferende agent,… of één van de vele andere denkbare manieren van malchance die een renner kunnen overkomen? Ik ben geen doemdenker – zoals je misschien zou verwachten – maar zowat elk van deze opties doorkruiste mijn gedachten toen Greg zijn gele droom najoeg.
Van Avermaet heeft in die zin iets van de betreurde Rudy Dhaenens. Een schitterende renner met een prachtig palmares, mocht hij niet zo vaak voor schut worden gezet door Mister Bad Luck. Legendarisch is de rit naar Blagnac in de Tour van 1989, toen Dhaenens alleen op weg was naar een zekere overwinning. In de laatste bocht loopt het mis: een klapband verpest het al opstijgende feestgedruis. Dhaenens ziet het peloton voorbij zoeven en voor de winst sprinten. Een klapband… inderdaad, dat ik daar niet aan gedacht had tijdens de zegetocht van Van Avermaet.
Het weze hem enorm gegund. Vorig jaar, in zijn prangende sprint tegen Sagan in Rodez, had hij amper de tijd om te genieten en zich te verdrinken in zijn eigen succes. Nu lukte het wel: borstgeklop, een eerbetoon aan de sponsor en gebalde vuisten in de lucht.
Terecht!
Fotomateriaal: Davy De Blieck.