De Ardennen brachten de mythe van de kleine David tegen de reus Goliath terug tot leven. De kleine David bleek zowat het hele peloton te zijn, de reus Goliath zat verscholen in het pezige lijf van Alejandro Valverde. Enfin, verscholen. Als een gigantische Hulk barstte de Spanjaard tot 2 maal toe uit zijn groene Movistar-tenue en weerklonk een monsterachtige schreeuw richting firmament. In Hoei sprong een dolgelukkige Valverde een paar barsten in de Muur. Tranen van geluk. In Ans wees Valverde naar hemel en betrok hij zijn overleden vriend Scarponi in de emotionele hulde. Tranen van verdriet. Deze Valverde is een beest… maar bovenal een mens.
Dylan Teuns was te braaf op weg naar Ans. In de steile laatste kilometer offerde hij zijn kansen op een podiumplaats op voor kopman Greg van Avermaet, terwijl die op Saint-Nicolas al duidelijk moest passen. Toch sommeerde Van Avermaet hem om tempo te maken, waarschijnlijk in de hoop dat een tot dan toe onzichtbare Valverde niet goed genoeg was. Dat bleek ijdele hoop. De 1e keer dat Valverde zijn zadel verliet en zijn krasse 37-jarige lijf naar de meet powerde, bleek voldoende om het veld uiteen te slaan. Dan Martin stribbelde nog een beetje tegen, maar je zag de kinderlijke angst in zijn ogen toen de Spanjaard zich losrukte uit de meute. Enkel een valpartij van Martin in de laatste bocht kon Valverde nog hinderen. Martin bleef recht, maar Valverde wees hem meteen terecht.
BMC moet keuzes maken
Voor BMC is voorjaar 2017 1’tje met een gouden rand, een Grand Cru van de zuiverste makelij. Van Avermaet won zowat alle grote kasseikoersen waar hij startte, op De Ronde na. Hij is daarmee stevig leider in de WorldTour. Dylan Teuns werd 3e in de Waalse Pijl en bleek ook een bijzonder betrouwbare patriot in de finale van LBL. Laat ons ook Daniel Oss niet vergeten die een geniale Parijs-Roubaix reed. En ‘niet zo lang geleden maar het lijkt een ver verleden’, lukte Ben Hermans een schitterend pre-voorjaar. Een welgemeende felicitatie voor de beste ploeg van de wereld, toch op dit moment.
En toch moeten ze de juiste lessen trekken uit deze succesrijke campagne. Alle bewondering voor het ongeziene parcours van Van Avermaet. Wát een renner. Maar ook voor hem is trop te veel. De Keutenberg in de Amstel was al een duidelijke vingerwijzing, Saint-Nicolas en vooral de helling in Ans deden hem helemaal de das om. Van Avermaet is wel degelijk in de wieg gelegd voor zowat alle klassiekers tussen de Omloop en Luik… maar niet in 1 jaar. Hij moet goed beseffen dat er naast hem nog ploegmaten zijn met kwaliteiten die Greg niet heeft.
Teuns heeft een betere punch, zeker toekomstgericht, en dus is hij de beste optie om de volgende edities van de Waalse Pijl en LBL als kopman aan te vatten. Van Avermaet mag in dat opzicht niet de nieuwe Philippe Gilbert worden. Zo sterk zijn op alle terreinen, dat de innerlijke slokop ontwaakt en geen brokjes gunt aan opkomende concurrentie binnen de eigen ploeg. Nèt dat is wat Van Avermaet in het verleden deed wegvluchten van Gilbert. Nèt dat is wat Gilbert deed wegvluchten van Van Avermaet. En nèt dat is wat Teuns ook zal doen als Van Avermaet volgend seizoen opnieuw het kopmanschap opeist van eind februari tot eind april.
Bij BMC moeten ze volgend jaar even Babbelen Met Collega’s om alle neuzen in dezelfde richting te laten wijzen. De richting van een nieuw successeizoen.
Fotomateriaal: Davy De Blieck.