Nee, 2017 is niet het jaar van Sean De Bie. De 25-jarige renner van Lotto Soudal wou het dit jaar over een andere boeg gooien en richtte zich voor het eerst op de heuvelklassiekers. Na 3 jaar gedokker over de kasseien vond hij het tijd voor iets anders. Maar ondanks een goed seizoensbegin, kon hij dit jaar nog geen potten breken.
Talent heeft de ex-crosser zeker. Anders word je geen Europees beloftenkampioen, nota bene voor klasbakken als Vakoc, Skujins en Alaphillipe. Het duurde een tijdje voor het er ook bij de profs uitkwam. Als neoprof (in 2014) kende hij een moeilijk seizoen, maar het jaar daarop ging het al een pak beter. Hij reed het grootste deel van het Vlaamse voorjaar en werd zelfs knap 5e in het eindklassement van de 3-daagse De Panne-Koksijde. Begin juni boekte hij zijn 1e profzege met ritwinst in de Ronde van Luxemburg en op het Belgisch kampioenschap snelde hij naar een 5e plek. In het najaar leek De Bie echt door te breken: andermaal 5e in de GP Stad Zottegem, 3e in de Druivenkoers in Overijse en met de Primus Classic Impanis-Van Petegem won hij ook zijn 1e semi-klassieker.
Goed begonnen in 2016
De Bie kon met een goed gevoel de winter in en trok de goede lijn gewoon door in het voorjaar van 2016. Mede gestuwd door de goede prestaties van de andere ‘Jonge Benen’. Zo won Jasper Stuyven Kuurne-Brussel-Kuurne en boekte Tim Wellens een etappezege in Parijs-Nice. De Bie kon niet achterblijven: met eindwinst in de 3-daagse van West-Vlaanderen was ook hij uitstekend aan het nieuwe seizoen begonnen. In de Vlaamse 1-dagskoersen stond hij zijn mannetje en met de Giro mocht hij ook voor het eerst starten in een grote ronde.
En bijna won hij zelfs een etappe! In de allerlaatste rit van de Ronde van Italië probeerde hij onder de vod van de laatste kilometer nog een massasprint te ontlopen. Hij sloeg meteen een gaatje en leek het te gaan halen, maar werd uiteindelijk nog net geremonteerd. Het werd een 5e plaats, maar hij toonde wel dat hij de 3 weken koers goed verteerd had.
Dat bewees De Bie ook in de volgende koersen. Hij werd 5e in de Heistse Pijl, 2e in het eindklassement van de Ster ZLM Toer en 6e op het BK tijdrijden. Na dit drukke voorjaar viel de allrounder van Lotto Soudal wel wat stil. Door kleine kwaaltjes kreeg hij nooit meer het gevoel 100% in orde te zijn. Echt spraakmakende resultaten bleven dan ook uit.
Ommezwaai in 2017 geen onverdeeld succes
Vorige winter besliste de ex-crosser om het roer om te gooien. Na 3 jaar in de Vlaamse voorjaarskern te hebben gezeten, had hij het wel gezien met die kasseien. Het gevoel dat hij ooit zou kunnen meespelen voor de zege in de grote kasseiklassiekers bleef uit en vanaf nu zou hij zich meer richten op het werk bergop, met de Brabantse Pijl als hoofddoel van het voorjaar. Daarvoor zou hij enkele rittenkoersen van World Tour-niveau betwisten, zoals de Abu Dhabi Tour, de Ronde van Catalonië en de Ronde van het Baskenland. Geen Vlaamse koersen dus, maar wel een interessant programma. En De Bie was meteen ambitieus. Een World Tour-koers winnen was dit jaar het doel en in de toekomst hoopte hij te kunnen meespelen in de Ardense klassiekers.
Omdat zijn seizoen al startte in de Tour Down Under legde hij er op de ploegstage in Mallorca al duchtig de pees op. Daarna trok hij ook nog eens naar Girona, waar hij een huis huurt met de ‘Jonge Benen’ om er goed door te trainen.
De Bie arriveerde met een goede conditie in Australië en vond er ook zijn snelle benen terug. Hij sprintte naar een 10e, een 7e en een 5e plaats. Een mooi begin dat het beste deed verhopen. In Catalonië moest hij jammer genoeg al vroeg opgeven met symptomen van een voedselvergiftiging, maar in het Baskenland leek de topvorm toch nog te komen. Hij behaalde er een 5e en een 3e plaats. Geen zege, maar het gaf hem wel het nodige vertrouwen voor de 1-dagskoersen.
Die brachten echter niet wat we ervan verwachtten. In de Brabantse Pijl kwam hij niet verder dan een 41e plaats, weliswaar in het grote pak. In de Amstel Gold Race werd hij toch wat teleurstellend 69e, op meer dan 7 minuten van Gilbert. En in de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik haalde hij de eindstreep niet. Het was dan wel zijn eerste deelname in die koersen, maar we hadden toch gehoopt iets meer te zien.
In de Giro dan maar? Daar waar hij vorig jaar nog knap werk leverde in dienst van Greipel, die 3 ritten wist te winnen, en waar hij zelf nog bijna wist te zegevieren op de laatste dag? Maar ook in Italië wou het deze keer niet echt vlotten. Greipel wist slechts 1 rit te winnen en zijn sprinttrein stond niet altijd op de rails. Al na de 1e rit maakte de ploegleiding zich kwaad. Ook De Bie zelf reed een eerder onopvallende Giro. Al reed hij natuurlijk vooral in dienst van de snelle Duitser. Maar toch, het mocht wel ietsje meer zijn. Hij beleefde bovendien een roemloze exit: in de 16e rit gaf hij op met rugklachten.
Ondanks een veelbelovend begin kunnen we dus niet echt spreken van een geslaagde 1e seizoenshelft. De zomer rest nog. Misschien krijgt hij op het Belgisch kampioenschap nog een kans. Het is een vlak parcours en De Bie heeft al voldoende bewezen dat hij niet traag is aan de meet. De tricolore zou zijn jaar in ieder geval een pak meer kleur geven.