16 keer de Tour, waarvan 5 keer een eindklassering in de top 10 als resultaat. Dat is de indrukwekkende reeks die Haimar Zubeldia de voorbije 19 jaar heeft gerealiseerd. Toch was zijn pensioen hooguit een voetnoot in het verslag van de Clásica San Sebastián. Het resultaat van een carrière in de schaduw van de schijnwerpers.
Op enkele Basken na, is iedereen hem nu al vergeten. Zubeldia liet voor het eerst van zich spreken in 2000 toen hij in het truitje van Euskaltel-Euskadi – welk truitje anders – naar een 2e plaats in de Dauphiné Libére en een 10e plaats in de Vuelta reed. Zijn internationale doorbraak volgde in 2003 toen hij knap 5e werd in de Tour. Toch ging er veel meer aandacht naar zijn ploegmaat Iban Mayo, die onder meer een solo op Alpe d’Huez afrondde. De gevleugelde klimmer met de zonnebril in de wapperende haren moest en zou de grote uitdager van Armstrong worden.
Zubeldia ging voor het grote publiek meteen de vergeetput in. Hoewel je automatisch aan doping denkt wanneer Iban Mayo en de Tour van 2003 aan bod komen, werd Zubeldia nooit betrapt op doping. Toen Eurosport een nieuwe uitslag van de Tour in de dopingjaren wilde opmaken, stelde het dan ook vast dat Zubeldia de rechtmatige winnaar van de Tour 2003 moest zijn. Armstrong, Ullrich, Vinokourov en Hamilton ontspringen de dans immers niet. Ook Nardello (2 keer), Kivilev, Sastre (2 keer) en Evans zouden volgens dit onderzoek Tourwinnaars geweest zijn. Na het tijdperk van Armstrong zou Zubeldia zijn hele seizoen afstellen op de Tour, vaak met succes.
Trek
Het was zo’n renner die je in de 1e week niet ziet, in de 2e week volgt en in de 3e week weinig krachten verspilt door met een grote groep mee te gaan om zo nog een paar plaatsjes op te schuiven. Zubeldia werd 9e in 2006, 4e in 2007, 6e in 2012 en toen iedereen dacht dat het voorbij was nog eens 8e in 2014. Intussen was hij al lang knecht geworden bij Team RadioShack, later omgevormd tot Trek Factory Racing en andere afkooksels. Eind september besloot Zubeldia er nog een jaartje bij te doen, zodat hij 20 jaar als prof zou rondrijden.
Even leek het een afscheid in mineur te worden, toen bleek dat hij niet werd geselecteerd voor de Tour. Maar toen Cardoso betrapt werd, mocht Zubeldia met Trek-Segafredo toch nog mee naar La Grande Boucle. Voor de 16e keer, slechts 1 keer minder dar recordhouders Hincapie, O’Grady, Voigt en Chavanel. Op de rustdag vertelde de Bask dat het op was. Het werk was af. En zo stond Zubeldia zaterdag voor het laatst aan de start van een wielerwedstrijd. Niet toevallig de Clásica San Sebastián, de 1-dagswedstrijd van het Baskenland. Mollema gunde hem rugnummer 1. Nog 1 keer bracht hij in de finale zijn kopman naar voor en uiteindelijk bolde hij netjes als 29e over de meet. Voor de laatste keer.
Uiteindelijk behaalde Zubeldia slechts 2 profzeges. Een proloog en het eindklassement van de Tour de l’Ain. Zijn armen gooide hij met andere woorden nooit in de lucht. Het was een carrière in de schaduw van de schijnwerpers, maar eerlijk is eerlijk: was hij een Belg geweest, dan noemden we hem de beste ronderenner van de eeuw. Felicitaties voor een prachtige carrière, Haimar!