“Hier geldt de wet van de sterkste, van degene met de luidste claxon en van wie het meeste lef heeft”

Flashback naar juli 2016. De West-Vlaamse crossster Joyce Vanderbeken krijgt van Christine Vardaros de vraag of ze met haar naar China wil gaan om deel te nemen aan 2 crossen. Aangezien alles al geregeld was voor deelname aan de wereldbekers in Amerika moest ze met spijt in het hart afzeggen. April 2017. Deze keer stelde Vanderbeken Vardaros zelf de vraag of ze met haar mee kon naar China. Naast het feit dat het een uitgelezen kans was om UCI-punten te sprokkelen, werd het ook een mooi avontuur, iets wat ze in haar actieve veldritcarrière zeker nog wilde meemaken.

Joyce Vanderbeken: “Donderdag 31 augustus vertrokken we voor een 10 uur durende vlucht naar de Chinese hoofdstad Beijing, waar we de een dag later in alle vroegte aankwamen. Daar voegden ook Reza Hormes-Ravenstijn en Geerte Hoeke zich bij ons gezelschap. We werden er opgewacht door de organisatie, die ons met zijn allen per bus naar het hotel bracht.”

“In het hotel maakte ik kennis met mijn Estse kamergenote Greete Steinburg. Nadat we geïnstalleerd waren en ook onze fietsen werden opgebouwd, was het al tijd voor het middagmaal. Er was een enorme keuze aan eten, vaak ook dingen die ik niet kende. Ik was klaar om me volledig in de Chinese cultuur onder te dompelen. Dat betekende dat ik ook een onhandige inspanning deed om met die stokjes te eten, wat tot de nodige hilarische taferelen leidde.”

“In de namiddag trokken we met de fiets naar het parcours voor een 1e kennismaking met wat me op zondag te wachten zou staan. Het verkeer in China is echt chaotisch, zebrapaden betekenen niet dat je automatisch voorrang hebt en ook bij een rood licht wordt er niet altijd gestopt. In China geldt de wet van de sterkste, van degene met de luidste claxon en van wie het meeste lef heeft. Op een gegeven moment stonden we met zijn allen midden op het kruispunt en leek het of iedereen groen had.”

Selfies

Joyce Vanderbeken: “Zaterdag bezochten we de Beijing gardens, we zagen er fantastische Chinese gebouwen en adembenemend mooie tuinen en vergezichten. Van de uitleg in het museum, waar ze het hadden over de Mingdynastie en die van Sjang heb ik niet veel opgestoken, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt met al het mooie dat we te zien kregen. Na een ruimere parkoersverkenning in de namiddag was er dan ‘s avonds het welkomstdiner. We zagen er enkele Chinese acrobaten aan het werk en kregen er een uitgebreide maaltijd voorgeschoteld. Gelukkig kon ik tegen die tijd al voldoende met stokjes eten want van mes en vork was niks te bespeuren.”

“Zondag klokslag half 2 werd dan de 1e cross op gang geschoten. Ik nam de beste start en al snel reden we met een 4-tal rensters voorop. Na opgave van Ceylin Alvarado door ademhalingsproblemen werd het met 3 een felbevochten strijd die tot de laatste ronde bleef duren. Uiteindelijk kon ik op het laatste stuk nog een kloofje slaan om onbedreigd naar mijn eerste UCI C1 winst ooit te rijden. Made in China! Het was tevens ook mijn 1e wedstrijd in de kleuren van het Mahieu-Kona-Vandermeeren team. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen hoe ontzettend blij ik hiermee was. De Amerikaanse dames Serena Gordon en Emily Kachorek vergezelden me op het podium.”

“Als Belgische ben ik wat publieke belangstelling en fototoestellen betreft wel 1 en ander gewoon, maar hier was het nog 10 keer zo erg. Ik kan de selfies die ik de voorbije dagen heb moeten nemen gewoon niet meer tellen, maar ik heb van al deze blijken van waardering enorm genoten!”

De Muur

Joyce Vanderbeken: “Maandag was dan verhuisdag. Dat betekende dat ik op zondagavond nog beide fietsen opnieuw moest afbreken en ik in hun reistas moest steken. Het ganse peloton, de verzorgers en de organisatie werd met 3 bussen naar de andere locatie gebracht. De fietsen deden de overtocht in 5 kleine vrachtwagens. Maandagavond zijn we dan de stad ingegaan om even de sfeer op te snuiven. We bezochten er wat winkeltjes en stelden vast dat het leven hier relatief goedkoop is.”

“Dinsdag kwam dan eindelijk het moment waar ik al de ganse week naar uitkeek, het bezoek aan de Chinese muur. Het is niet mogelijk met woorden te beschrijven hoe indrukwekkend die is. Het uitzicht is er adembenemend mooi. Het is wel lastig om de muur te bedwingen, maar aangezien alle rensters hier aanwezig waren stonden we een dag later allemaal met dezelfde vermoeide benen aan de start. Dit was echt wel het topmoment van de ganse week. Ik kan iedereen aanraden om dit bouwwerk te gaan bezoeken.”

2 op 2

Joyce Vanderbeken: “Woensdag stond dan de 2e cross op het programma. Opnieuw was het behoorlijk warm en voelde ik al in de 1e ronde hoe die stoffige lucht mijn mond volledig droog maakte. De vele bochten en het razendsnelle tempo maakten dat er geen tijd was om te drinken. Net zoals in de eerste cross wachtte ik ook hier mijn moment af om een kleine kloof te slaan en zo alleen richting finish te rijden.”

“Met een 2 op 2 en al het mooie wat ik hier de afgelopen dagen gezien heb en de leuke mensen die ik heb leren kennen, was dit een prachtig avontuur!
Ik wil nog Christine Vardaros, Geerte Hoeke, Reza Hormes-Ravenstijn, Nele Breyne, Kate Jayden en Karin Tobiasson bedanken voor alle mooie momenten die we samen hebben beleefd, voor de steun die ik van hen heb gekregen en de vriendschap die eruit gegroeid is!”

“Ondertussen ben ik alweer in België en is mijn jetlag reeds verteerd. De mooie week is, voorbij maar de herinneringen blijven voor altijd!”

Fotomateriaal: Joyce Vanderbeken.