Ze komt uit Maccabim, tussen Jeruzalem en Tel Aviv, en geraakte in haar jeugdjaren verslaafd aan de fiets. Om haar droom te verwezenlijken trok Rotem Gafinovitz op haar 17e helemaal alleen naar Nederland. Ze trok uiteindelijk in bij een Nederlandse familie, koerste voor een Belgische en Nederlandse ploeg en bereikte in 2017 haar ultieme doel: een profcontract bij een wereldploeg.
“Wielrennen is in Israël allesbehalve een grote sport. Het is voetbal dat er op nummer 1 staat”, vertelt Gafinovitz. Toch kreeg ze in haar tienerjaren de wielermicrobe te pakken. “M’n vader fietste, met hem ging ik er in het weekend regelmatig op uit. Ik vond het al snel leuk en heb me daarom aangemeld voor wielerclinics. Daardoor kreeg ik de smaak alleen maar nog meer te pakken.”
Op haar 15e kwam ze met haar Israëlische club voor een stage en wedstrijd naar het Nederlandse Assen. “Dat was een geweldige ervaring. Ik zag om me heen allemaal meiden die net zoveel passie voor fietsen hebben als ik. Ook viel het me op dat de condities hier uitstekend zijn om jezelf te kunnen ontwikkelen als wielrenster. De infrastructuur is op geen enkele manier te vergelijken met de wegen in Israël. Hier heerst bovendien een professioneel topsportklimaat. Ik besefte: als ik mijn wielerdroom echt wil verwezenlijken, moet ik naar Nederland.”
Ze trok haar stoute schoenen aan en stuurde een e-mail naar Eric Verstraten, destijds betrokken bij het Dura Vermeer Cycling Team. Ze had tijdens haar uitstap naar Nederland met hem en zijn familie contact gelegd. Bij Verstraten informeerde Gafinovitz naar een plaats in zijn clubteam. Ze kon haar geluk niet op toen ze al snel te horen kreeg dat ze meer dan welkom was.
Faliekante OS-poging
“Dan moest ik natuurlijk nog een plaats hebben om te verblijven. Een appartement was zeker een optie voor mij, maar ik kon ook gewoon bij hem verblijven in Roosendaal. Ik kwam dan in januari 2010 met mijn vader naar hier om eens te kijken. Het was heel koud, herinner ik me, maar het voelde goed en ook mijn vader stond erachter. Kort daarna kwam ik terug met mijn moeder en zijn vertrok al na 2 dagen terug naar Israël, zo gerust was ze erin. Ook al was de cultuur hier heel anders. Het was natuurlijk niet makkelijk voor mijn ouders om me zo snel los te laten, maar ze steunden me wel.”
“Na Dura Vermeer kon ik naar Topsport Vlaanderen-Ridley, in 2013 was dat. Dat gebeurde op vraag van de CEO van Ridley, die de ploeg sponsorde en me er graag bij wilde. Maar na een seizoen ben ik daar vertrokken omdat ik me in het mountainbike wilde kwalificeren voor de Olympische Spelen van Rio 2016. Daarvoor ging ik terug naar Israël, want daar kon ik in de bergen beter trainen. Helaas draaide dat op niets uit. Begin 2015 crashte ik. Ik verloor kostbare tijd met mijn revalidatie en geraakte niet door de kwalificaties.”
“Begin 2016 keerde ik terug naar de Lage Landen en kon ik bij Jos Feron Lady Force gaan koersen. Teammanager was daar opnieuw Eric Verstraten, vandaar. Dat was geen slecht jaar, maar toch was ik wat verrast dat ik voor 2017 een profcontract kreeg aangeboden bij WM3, wat nu WaowDeals Pro Cycling is. Ik heb nu opnieuw onderdak bij de familie Verstraten, mijn lieve Nederlandse ouders. Zij ondersteunen me in alles en hebben me wegwijs gemaakt in de Nederlandse cultuur. Roosendaal voelt als een vertrouwde plek, ik begin tussen de Nederlanders zelfs al wat van de taal te begrijpen.”
Bij WaowDeals Pro Cycling is Rotem Gafinovitz een gewaardeerde, stille kracht, een renster met een sterk teamgevoel. Voorafgaand aan de teampresentatie, begin februari, reikte ze al haar collega’s een Hamsa uit. Het is een handvormig amulet dat volgens het volksgeloof in het Midden-Oosten bescherming zal bieden. Gafinovitz had de Hamsa’s, voorzien van een persoonlijke boodschap, meegenomen uit Israël. “Als ze willen, mogen ze de Hamsa in de portemonnee of onder het zadel dragen. Dat moet iedereen voor zichzelf bepalen. Ik wil alleen duidelijk maken dat ik als team zo ver mogelijk hoop te komen.”
In de schaduw van rensters als Marianne Vos en Anouska Koster hoopt Gafinovitz zich te ontwikkelen tot een steeds sterkere renster. Op het trainingskamp in Spanje heeft ze de afgelopen 2 weken de laatste puntjes op de i gezet voor het klassieke voorjaar. “Wat mij wel ligt zijn de 1-dagswedstrijden met de korte, steile beklimmingen. De heuvels waarop je een minuut of 2 in het rood moet”, zegt ze. “Ook op de nationale kampioenschappen in Israël, net als in België en Nederland in juni, wil ik me laten zien.”
Fotomateriaal: GripGrab.