Zaterdag is het van dat, de jongste klassieker in een tijdloos kader! Hij is slechts een 10-tal jaar oud, maar heeft in die paar jaar een erelijst bij elkaar gekregen om U tegen te zeggen. Gilbert, Cancellara, Stybar, Kwiatkowski…. Het is dus niet zomaar dat de Italiaanse wedstrijd de stempel ‘Klassieker’ zich al mag toegewezen krijgen.
L’Eroica, een race over de wegen tussen de platanen op de Toscaanse heuvels, kronkelend over de Strade Bianche, de typische witte grindwegen. Start in Siena en de finishlijn 190 loodzware kilometers verderop, aan het einde van de smalle klim bij de intrede van het fantastische Piazza Del Campo in het historische centrum van dezelfde Toscaanse stad. Koers zoals koers hoort te zijn. Een mooi, selectief en indrukwekkend parcours, een genot voor het oog, met dat tikkeltje meer!
Greg droomt al jaren van de Ronde van Vlaanderen, maar ook hiervan, van deze Strade Bianche, wees daar maar zeker van. Die erelijst, daar zou hij zijn naam maar ooh zo graag tussen zien staan. Als 2e Belgische winnaar, opvolger van oermens Philippe Gilbert.
En dan hebben we Wout van Aert. Jawel, sterke Wout uit de Omloop Het Nieuwsblad. Zou hij niet uit het juiste hout gesneden zijn? Zou hij niet heer en meester kunnen zijn op de onverharde wegen in Toscane? Tuurlijk, Wout zal hier zegevieren. Is het niet dit jaar, dan zal het volgend jaar zijn, of op zijn minst in het seizoen dat hij die belangrijke knoop doorhakt en zich volledig op het wegseizoen zal smijten. Wout kan alles, of op zijn minst toch heel veel in wielerland, zolang zijn (grind)pad niet gekruist wordt door ene Mathieu, want die kan nog net dat tikkeltje meer.
Het is bijna zover, wielerschoonheid op de buis.
De hel van het Noorden in het Zuiden.
Pure magie!