In wielerjargon spreekt men in het klassieke werk over ‘de dubbel’ wanneer een renner in hetzelfde seizoen zowel de monumenten Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix op zijn naam schrijft. Een aartsmoeilijke opdracht, 2 zondagen na elkaar met de bloemen huiswaarts keren in een loodzware wedstrijd. Het is niet verwonderlijk dat in de meer dan 100 jaar oude geschiedenis slechts 10 verschillende renners dit huzarenstukje klaar speelden.
8 Belgen en 2 Zwitsers. De allerstrafsten zijn zij die dit 2 keer voor elkaar kregen. De heren Boonen en Cancellara, kasseispecialisten van de zuiverste soort! Door hun dubbel in ‘de dubbel’ is het dus 12 keer gebeurd dat de tandem RvV-PB tot een goed einde werd gebracht.
Suter en Gijssels
De allereerste keer dat een renner de dubbel behaalde is ondertussen al bijna een eeuw geleden. Het was in 1923 dat de Zwitser Heiri Suter (1899-1978) in het shirt van Gurther-Hutchinson deze prestatie verrichtte. Hij was hiermee de 1e ‘niet-Belg’ die met de bloemen aan de haal ging in Vlaanderens Mooiste. In zijn carrière wist Suter ook Parijs-Tours (1x) en het kampioenschap van Zurich (5x) te winnen. Een podiumplaats in de koers van de vallende bladeren, officieel de Ronde van Lombardije, was verder nog 1 van zijn mooiste resultaten.
9 jaar later, in 1932, was het de beurt aan onze landgenoot Romain Gijssels (1907-1978) om zich als eerste Belg op de dubbel-erelijst te plaatsen. Hij behaalde de dubbel in het shirt van Dilecta-Wolber. Romain wist in zijn loopbaan 2 keer Vlaanderens Mooiste te winnen en dus ook 1 keer een Helleklassieker. Verder stond hij nog op het podium in Parijs-Tours en Parijs-Brussel.
Rebry en Impanis
De volgende dubbel liet niet lang op zich wachten. 2 jaar later, in 1934 was het de beurt aan Gaston Rebry (1905-1953). Rebry was lang voor Roger De Vlaeminck de allereerste renner die de naam ‘Monsieur Paris-Roubaix’ mocht dragen, en wel omwille van zijn 3 zeges en 2 podiumplaatsen in de Helleklassieker. De dubbel realiseerde Gaston Rebry, ook wel de Buldog, Tempobeul of Locomotief genoemd, in het shirt van Alcyon-Dunlop. Verder zegevierde Rebry in zijn loopbaan ook nog in 4 etappes in de Tour, waarin hij in 1934 net naast het podium viel met een 4e plaats in het eindklassement.
Exact 20 jaar na Rebry, in 1954, is het Raymond Impanis (1925-2010) die zich de wielergeschiedenis in fietst. Impanis, ook wel ‘bakkertje van de berg’ genoemd, doet dat in het shirt van Mercier-Hutchinson. Naast de dubbel heeft Impanis een groots palmares bij elkaar gefietst met onder meer zeges in Gent-Wevelgem, Waalse Pijl, Dwars door Vlaanderen en 4 2e plaatsen in Luik-Bastenaken-Luik. Ook het rondewerk was bestemd voor het ‘bakkertje van de berg’. Zo won hij 2 keer Parijs-Nice, werd hij 3e in de Vuelta en zegevierde hij in 3 Tourritten.
Fredje en Keizer Rik II
1957, het middelpunt van de carrière van Fred De Bruyne (1930-1994). Fred wint klassiekers bij de vleet en in ’57 slaagt hij in de dubbel. Feest bij zijn toenmalige werkgever, Carpano-Coppi. Naast de dubbel werd Fred in zijn loopbaan ook nog laureaat in Milaan-Sanremo, 3 maal in Luik-Bastenaken-Luik, Parijs-Tours, Kuurne-Brussel-Kuurne en nam hij 3 maal de eindzege op de wielerranking. In de Tour was hij met 6 etappezeges niet minder succesvol. Fred greep net naast het 5e wielermonument en werd 2e in de Ronde van Lombardije.
Wie Fred De Bruyne niet kent door zijn palmares zal hem zeker herinneren als 1 van de belangrijkste sportjournalisten uit de Belgische geschiedenis. Omwille van zijn inbreng in het Vlaamse sportleven, zowel sportief als journalistiek, kreeg hij na zijn overlijden zelfs een straat naar hem vernoemd in zijn geboorteplaats Berlare. Na zijn journalistieke carrière probeerde Fred het nog als ploegleider bij verscheidene wielerteams, met succes!
De volgende in het rijtje ‘dubbelaars’ is 1 van de allergrootste ooit. De keizer van Herentals, Rik Van Looy, zegevierde in 1962 in zowel Vlaanderens Mooiste als in de Hel van het Noorden. Rik II fietste na de Kannibaal, Eddy Merckx, het grootste aantal zeges op de weg bij elkaar. 397 keer mocht Van Looy met de armen in de lucht de eindmeet van overschrijden. De dubbel behaalde hij in het legendarische shirt van de Flandria-equipe. Een greep uit zijn palmares: 2 maal wereldkampioen bij de profs, Milaan-Sanremo, 2 maal Ronde van Vlaanderen, 3 maal Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik, Ronde van Lombarije, 3 maal Gent-Wevelgem, 2 maal Parijs-Tours, Waalse Pijl, 2 maal BK, 12 ritten in de Giro, 18 in de Vuelta en 9 etappezeges in de Tour. Indrukwekkend! Niet onterecht kreeg hij dus een standbeeld in de stad waar hij tot Keizer gekroond werd, Herentals.
‘Ne speciale’
15 jaar later, in 1977 boekt Roger De Vlaeminck de dubbel. Monsieur Parijs-Roubaix zegeviert gedurende zijn carrière 177 keer op de weg en 74 keer in het veld. In 1962, het jaar van zijn dubbel, rijdt Roger voor Brooklyn, misschien wel het mooiste shirt uit de geschiedenis. Naast zijn bijnaam gelinkt aan de Hel van het Noorden wordt Roger de Vlaeminck ook nog omschreven als ‘Tsjéte’ of ‘Le gitan’ – de zigeuner. Roger was een specialist in het klassieke werk. Als hij niet op het hoogste schavotje te vinden was, dan stond hij vaak links of rechts naast de winnaar op het
podium.
Ereplaatsen bij de vleet, maar ook zijn reeks overwinningen is fenomenaal. 3 maal Milaan-Sanremo, Ronde van Vlaanderen, 4 maal Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik, 2 maal Ronde van Lombardije, Waalse Pijl, 2 maal Belgisch kampioen, 2 maal Omloop Het Volk, 2 maal Kuurne-Brussel-Kuurne, de E3 Prijs, 22 ritten in de Giro, in Tour en Vuelta telkens 1 ritzege en liefst 6 keer de eindzege in Tirreno-Adriatico. De Vlaeminck draagt in zijn veldritloopbaan ook nog 3 seizoenen de nationale 3-kleur en gedurende 1 seizoen de regenboogtrui. Roger is dan misschien wel ‘ne speciale’ maar een fantastisch renner was hij zonder twijfel.
De Zwarte, de Tornado en Spartacus
Meer dan een kwarteeuw is het vervolgens wachten tot nog eens een renner erin slaagt om de dubbel te verwezenlijken. 26 jaar na De Vlaeminck is het dan toch het geval. Peter van Petegem lukt de dubbel in 2003. De Zwarte van Brakel is een specialist in de kasseiklassiekers. In het Lotto-kamp wordt dan ook duchtig gevierd na zijn dubbelzege. Van Petegem zette zijn naam op de erelijst van verschillende mooie Vlaamse koersen, onder andere 3 maal Omloop het Volk, 2 maal e Driedaagse De Panne, 2 keer Ronde van Vlaanderen, E3 Prijs en Parijs-Roubaix. Op het WK stond ‘de Peet’ 2 keer op het podium: zilver in Valkenburg (’98) en brons in Hamilton (’03). Heden ten dage is Van Petegem nog steeds in het koersgebeuren actief, onder andere als koersdirecteur in de wedstrijden van Flanders Classics.
2005, het tijdperk Boonen is al enkele jaren aangebroken. Nu wint hij wint zijn 1e Ronde van Vlaanderen en een week later ook zijn 1e Parijs-Roubaix. Zijn 1e dubbel is een feit. Een huzarenstukje dat hij in 2012 nog eens herhaalt. Jarenlang is de Bom van Balen het uithangbord van het team van Patrick Lefevere. Tom heeft alles: de flair, de looks, de eerlijke babbel, de benen. Kortom, hij is de beste Vlaamse renner die we de laatste 20 jaar gekend hebben.
Vlaanderen, België, Europa en de rest van de wereld hangt aan zijn voeten. Zijn palmares is dan ook indrukwekkend. Hij behoort in het klassieke werk tot de allergrootsten. 3 maal Ronde van Vlaanderen, 4 maal Parijs-Roubaix, 3 maal Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars Door Vlaanderen, 5 maal E3 Prijs, 3 maal Gent-Wevelgem, 2 maal Scheldeprijs, 2 maal Parijs-Brussel, 2 maal de Belgische titel. Als sprinter was hij succesvol in de Tour de France, 6 etappezeges en een groene trui. De meest begeerde trui, de regenboogtrui, hangt eveneens in zijn kleerkast. In Madrid in 2005 sprintte hij als ‘Tommeke’ naar de gouden medaille. Superlatieven schieten tekort voor Tornado Tom.
De laatste ‘dubbelaar’ in het rijtje is Spartacus. Fabian Cancellara slaagde er, net als zijn generatiegenoot Boonen, liefst 2 keer in om de tandem Ronde-Roubaix tot een goed einde te brengen. Fabian verwezenlijkte dat in 2010 en in 2013 in het shirt van Team Saxo Bank en Radioshack-Leopard. Naast klassiekerspecialist staat Spartacus ook bekend als een groot tijdritkampioen. Hij behaalde 4 wereldtitels en 2 Olympische titels in deze tak van de wielersport. Hij vierde zeges in Milaan-Sanremo, 3 maal de Ronde van Vlaanderen, 3 maal Parijs-Roubaix, 3 maal Strade Bianche, 3 maal de E3 Prijs. Hij droeg 29 dagen de gele trui in de Tour de France en won er 8 etappes, net zoals hij 3 maal zegevierde in een Vueltarit.
En nu een Slovaak?
Dubbelen, makkelijker in de school dan in de wielersport. Enkel de grootsten zijn hiertoe in staat. Vaak is het een ‘net niet’, maar voor deze renners was het een ‘net wel’-verhaal. Met de bijhorende eeuwige roem in hun kielzog. Benieuwd wie de volgende zal zijn. Belgen, die behoren tot het kransje kanshebbers, maar een nieuwe Zwitser? Die zien we de komende jaren niet opdagen. Dan zal het eerder een Slovaak worden…