Lang nadat Remco Evenepoel zijn feestje had ingezet langs de Rennweg in Innsbruck, kwam op plaats 34 de 1e Nederlander binnen. Casper van Uden kwam over de meet gebold in het zog van de Noor Holter en de Oekraïner Shchypak, precies 12 minuten en 22 seconden na de Belg. De beste Nederlandse prestatie bij de jongens, maar de 1e jaars junior had op veel meer gehoopt.
“Ik heb dit jaar in de Nations Cup bewezen dat ik dit niveau goed aankan”, zegt Van Uden. “Met name in de Trofeo Saarland viel ik maar net buiten de top 10. Ik werd ook 2e in de 1e rit van de Valromey Tour en 4e in La Philippe Gilbert voor junioren. Dat klimwerk in Innsbruck was dus echt wel op mijn maat. Daarom was ik ook niet verrast met de selectie voor de Nederlandse ploeg. In principe zou ik hier altijd meestrijden voor een plaats bij de beste 10, of misschien zelfs meer, wie weet. Dus ja, het is zuur om er niet aan te pas te komen, net op zo’n moment als het wereldkampioenschap. Feit is: het motiveert me ook om er vol voor te blijven gaan en misschien kom ik volgend jaar in Yorkshire als 2e jaars wel een heel stuk dichter.”
Het zag er nochtans goed uit in het begin van de koers. Op het moment dat Evenepoel, de uitgesproken topfavoriet die eigenlijk niet kon verliezen, aan de kant stond, reed een groep weg. Daar zat Van Uden lekker bij. “Het ging hard, maar dat was niet omdat Remco er even uit was”, duidt de jongeman uit Schiedam. “Iedereen rijdt gewoon zijn koers en dan is het logisch dat je niet wacht op anderen. Evenepoel of niet, de wedstrijd ging gewoon door. Ik was zelf ook goed gestart en kon vlotjes mee. Maar ik heb er altijd rekening mee gehouden dat Remco nog kon terugkeren. Het was nog heel ver van de finish (zo’n 72 km, red), en dat op een zwaar parcours. Zelfs toen hij op en over me ging, veranderde er in principe weinig voor mij.”
Acrog
“Uiteindelijk 34e worden, dat is niet wat ik ervan verwacht had. Langs de andere kant kan ik het wel relativeren. Begin dit seizoen verloor ik m’n vader – waar ik voor de rest liever niet op inga wegens het persoonlijke karakter hiervan. Maar zoals je kan verwachten had en heb ik het daar nog steeds moeilijk mee. Al geldt dat voor iedereen die iemand moet afgeven. Het begin van mijn seizoen was ook wel goed, dus ik wist meteen dat ik erbij hoorde.”
Hoewel hij van boven de Moerdijk komt, rijdt Van Uden al een tijdje voor een Belgische ploeg. “Tot vorig jaar was dat Spie-Douterloigne, maar toen die ophielden te bestaan, heb ik voor Acrog-Balen BC gekozen, de opleidingsploeg van Pauwels Sauzen-Vastgoedservice. Acrog was 1 van de teams die interesse toonden, en net als Spie boden ze mij een mooi programma aan. Ik kende Remco Evenepoel dan ook al een beetje”, knipoogt hij.