2 grote wereldbekerwedstrijden reden de vrouwen afgelopen week. Maar die werden niet uitgezonden. “Een gemiste kans”, baalde Annemiek Van Vleuten luidop voor de camera’s. En of ze gelijk heeft!
ASO (het Franse bedrijf dat naast de Waalse Pijl en L-B-L ook de Tour de France organiseert) kreeg een bescheiden standje van David Lappartient, opperhoofd van de UCI. Volgens de UCI-reglementen moeten WordTour-koersen bij de vrouwen vanaf volgend jaar minstens 45 minuten aan live beelden beschikbaar stellen voor uitzending. Bolwassing of niet, ASO had geen zin om dit jaar al aan die vereiste te voldoen, in tegenstelling tot de meeste andere koersorganisatoren, die wel begrepen hebben dat we in de 21e eeuw zijn beland.
Dus volgen we de vrouwenkoers op Twitter, zoals wel vaker, en met dank aan de talloze twitter-accounts van mensen en collectieven die weten dat het vrouwenwielrennen de moeite waard is. Dat volgen valt niet mee. Het is lastig het overzicht te bewaren in een niet chronologische veelheid aan tweets en foto’s. Afstanden inschatten en de kansen van de talloze aanvallen en ontsnappingen beschouwen is een taak die concentratie vraagt. Indommelen is niet aan de orde.
Hoop bij Peter
“We give you names as soon as we can”, lees ik over een zoveelste aanval. Terwijl ik snak naar beelden van een schijnbaar hectische wedstrijd, kan ik alleen maar “F*** you, ASO” denken en tikken. Veel twitteraars zijn het met me eens. Het regent klachten richting ASO. “Annual tweet to @amaurysport to be less backward with women’s cycling. You suck!”, lees ik.
Ik leg mijn hoop op overzicht in de chaos zoals wel vaker bij Peter van der Veen, een Nederlandse Twitteraar die ons gratis en degelijk op de hoogte brengt van wat er gaande is. Ik heb geen idee hoe hij het doet, maar hij is doorgaans een van de eersten die met correcte namen en feiten komt. Peter is mijn redding op beeldvrije vrouwenkoersdagen.
Beeld of geen beeld: het wordt een barkoude en natte koers, en die hadden we nog niet gehad dit voorjaar. Wielerfans zouden zich ernstig zorgen moeten maken over de opwarming van de aarde, gezien het ondermaatse aantal natte modderwedstrijden van de laatste jaren. Waar is de tijd van de besmeurde en onderkoelde hoopjes coureur na de aankomst? Van het hopeloze gepriegel met flapperende regenjasjes? Vandaag is de dag voor de schaarse renners die gedijen op de fiets wanneer iedereen liever onder een dekentje op de sofa kruipt. Het is hooguit 6 °C aan de start en de regen stroomt gul uit de hemel.
Revanche
In dat herfstweer onptlooit zich een razendspannende achtervolgingsrace met een ontketende Van Vleuten die La Redoute op haar 1’tje bestormt, en daarachter een jagend luxegroepje met toppers Van der Breggen, Langvad, Spratt, Niewiadoma, Ludwig, Vollering, Novolodskaya, Paladin, Van Dijk, Deignan en Longo Borghini, een groepje waar nog schoon volk bij komt aansluiten. De kwaliteit van de jagers ten spijt loopt Van Vleuten indrukwekkend uit. Genoeg 2e plaatsen gesprokkeld de afgelopen weken. Tijd voor revanche.
Strijd
De frustratie over het ontbrekende beeld stijgt met de spanning. Van Vleuten komt eenzaam en met ruime voorsprong over de Roche-aux-Faucons. Ze kan ‘op haar chique bijten’ als geen ander. Ik mompel ‘gaaaaaan, Annemiek!’, tegen mijn smartphone. Het duurt welgeteld minuten voor de verlossende tweet komt: Van Vleuten wint na een bewonderenswaardige solo bergop van 37 km. Koerspetje af. Geen idee met wat voor grijns ze over de meet kwam.
Terwijl deze heldinnenstrijd aan ons voorbijgaat, gebeurt er bij de mannen bijzonder weinig, op de opgave van wat doorweekte en verkleumde renners na. Welgeteld 1 minuut na het begin van de uitzending zien we wereldkampioen Valverde in de auto stappen. Elke illusie op die historische en glorieuze 5e overwinning kan meteen de vuilnisbak in.
Beleefd antwoord
Op 75 km van de finish vallen voorts in hoofdzaak vertrokken gezichten en binnensmonds vloekende renners op te tekenen. Dat we uitgerekend een prachtige koersfinale van de vrouwen moeten missen terwijl we naar traag fietsende en afstappende mannen zitten te kijken, ik krijg het maar moeilijk verteerd.
Het goede nieuws is: ik ben niet de enige. Wielerfans (m/v/x) uit de hele wereld maakten zich druk over de idiote beslissing van de dinosaurussen van de ASO. Een beetje koerskenner heeft al even door dat de vrouwen beklijvend koersen. De tijd dat organisatoren ongestoord met dit soort onzin wegkwamen is voorbij, zo blijkt. Al hebben sommigen dat zelf nog niet helemaal begrepen.
Op de vraag van journalisten waarom de ASO geen beelden beschikbaar wilde stellen, hadden de heren enkel ‘no comment’ in huis. Als u me vraagt wat ik denk inzake de visie van de ASO over het wielrennen van de toekomst, dan is ‘no comment’ allicht mijn beleefdste antwoord.