De Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik voor vrouwen maken niet langer deel uit van de WorldTour. Zo deelde de Belgische Wielerbond vandaag mee. Dat het geld kost, dat weten we. Maar hoe relatief is dat voor een mastodont als ASO? Geloof ons: het gaat over macht.
WorldTour-wedstrijden moeten vanaf 2020 minstens 45 minuten live-beelden van de vrouwenwedstrijd aanbieden aan televisiezenders, zo luiden de regels van de UCI. Maar ASO, de organisatie achter de Tour de France, die ook de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik organiseert, kondigde zonder omwegen aan dat ze niet van plan zijn aan die voorwaarde te voldoen, en meldde hun wedstrijden doodleuk niet aan voor de Women’s WorldTour (WWT).
Tegen de trend in kregen we ook dit jaar geen beelden van beide wedstrijden. Vooral tijdens en na een prachtige editie van La Doyenne kwam er een stroom van kritiek over de halsstarrige houding van ASO (lees HIER). ‘Ach, komt wel goed. Volgend jaar moeten ze’, reageerde iemand op mijn boze stukje over de achterhaalde beslissing. Niet dus.
Stil in wielerland, of wat had u gedacht?
Vrouwelijke renners uitten hun boosheid en ontgoocheling. Wielercommentatoren die het vrouwenwielrennen volgen zijn scherp. Maar verder blijft het behoorlijk stil in wielerland. WorldTourploegen zelf onthouden zich voorlopig van commentaar. Niemand wil ASO
natuurlijk voor het hoofd stoten. De machtigste koersorganisatie van de wereld deelt namelijk de wildcards uit voor de Tour de France. De kans dat grote ploegen die ook een vrouwenteam hebben zoals Trek of Movistar kritisch reageren is dus klein.
‘Maar waarom willen ze niet?’, vragen verbaasde Twitteraars zich af. Bij ASO bleef het het oorverdovend stil. Er kwam niet eens een keurige persmededeling, laat staan een argumentatie. Journalisten die graag meer wilden weten over de beweegredenen kregen een bondig ‘no comment’. Dat het over geld gaat, luidt het alom.
Geld, geld en…?
De verantwoordelijkheid voor het produceren van live-beelden wordt dan ook integraal bij de organisatoren gelegd. Sommigen vinden het niet kunnen dat de UCI niet bereid is om mee te investeren. Je zou denken dat er overleg en onderhandeling voorafgaat aan belangrijke beslissingen met een reële impact op wedstrijden. Dat blijkt echter niet echt het geval.
Dat live-beelden maken geld kost, is natuurlijk geen nieuws. Maar waarom zou iemand überhaupt vrouwenwedstrijden organiseren om ze vervolgens niet op televisie te willen krijgen? Dat houdt toch geen steek? Het organiseren van een wedstrijd kost ook geld. Waarom zou je dat geld spenderen zonder er ook de nodige publiciteit voor te zoeken?
Je kan je ook afvragen of dat 1e uur van de mannenkoers, waar volgens de alarmerende berichten over de kijkcijfers hooguit 3 man en een slaperige hond naar kijken, koste wat kost in beeld moet, terwijl de vrouwenwedstrijd gewoon genegeerd wordt. Dat 1e uur slaapverwekkende mannenkoers kan ook vervangen door een uurtje vrouwenwedstrijd. Dat kost niet (veel) meer, en de kijkcijfers zouden wellicht de hoogte in gaan, gezien de kortere spanningsboog in het vrouwenwielrennen.
Voorts is geld natuurlijk een relatief begrip voor een machtige en rijke organisatie als ASO. We hebben het hier namelijk niet over een noodlijdend vzw’tje dat een kermiskoers organiseert, maar over de organisator van de Tour de France, het grootste wielercircus van de wereld. Het heeft er veel schijn van dat ASO zich vooral als een weerspannige puber wil afzetten tegen de top-down regelneverij van de UCI. Een rondje spierballen rollen dus, met het vrouwenpeloton als slachtoffers.
Meer overleg, graag
Misschien is het hoog tijd voor wat minder (spier)ballen aan de top van de wielerwereld, en wat meer hedendaags, vooruitziend en constructief overleg. Al het optimisme over de evolutie van de jongste jaren ten spijt: er valt nog een lange en bochtige weg af te leggen vooraleer het vrouwenwielrennen echt ernstig wordt genomen. De manier waarop media over de sport berichten is helaas exemplarisch. Wielrenster Puck Moonen uitte scherpe kritiek op Twitter over de beslissing van ASO. De Telegraaf presteerde het om daar een stukje aan te wijden, getiteld: ‘Wielerbabe verbijsterd over beslissing ASO’. Het stukje was overigens langer dan het gemiddelde verslagje van een vrouwenwedstrijd. Dat dan weer wel.
