Alex Vandenbulcke had voor het WK in Yorkshire een sterretje achter zijn naam gekregen op FirstCycling.com, en werd zo gebombardeerd tot kanshebber op de wereldtitel. Dat was misschien net iets te hoog gegrepen, maar van het vooraf besproken plan werd niet afgeweken. Vandenbulckes trainer Youri Bultynck geeft tekst en uitleg.
Youri Bultynck: “Donderdag rond half 2 in de middag stroomde de 1e sms’jes en whatsapp-berichten binnen. Iedereen leek zich af te vragen wat Alex van plan was, zo vroeg in de aanval, dat was toch zijn eigen kruit verschieten? Ik bekeek die berichten met een glimlach, want Alex hield zich perfect aan het plan dat we al weken vooraf hadden doorgesproken. Dat plan was: er vanonder muizen voor Kidstones Bank. Want: Alex kan aardig bergop rijden, maar als ze daar van aan de voet koersen en je zit als renner iets verderop en er valt een gaatje, is het meteen game over.”
Kidstones Bank
Youri Bultynck: “Daags voordien was al duidelijk dat het een uitputtingsslag zou worden in Yorkshire. Alex sms’te me toen al: ‘Het is hier loodzwaar, veel zwaarder dan gedacht. En het is ook nog heel gevaarlijk met de regen. Het parcours voor de juniores is een pak zwaarder dan dat van de elites en de beloften, meer hoogtemeters per km.’ Ook bondscoach Carlo Bomans zag de vlucht vooruit voor Vandenbulcke als de beste oplossing. ‘Gas open en we zien wel hoe ver het hem brengt’, leek die zijn gedachte. De bedoeling was om valpartijen en de beklimming te ontlopen.”
“En zo gebeurde het ook. Van bij de aanvang gooide Alex de beuk erin. Het peloton begon nerveus te doen, vooral door zijn toedoen. De salvo’s van Rambo verbleken bij degene die Alex afschoot in The Moors, een hoogtegebied in het noorden van Yorkshire. Na aanval elvendertig kreeg hij 4 man mee, met onder meer Heissman en Walker. Een aanval met alle sterke blokken, behalve het sterkste blok, dat van de Amerikanen. Een mooi scenario. Hij moest over de Kidstones Bank geraken met een select groepje van maximaal 50 man.”
Vuurlinie
Youri Bultynck: “De Amerikanen waren er niet gerust in, want het 5-tal had intussen anderhalve minuut en er was geen Amerikaan bij. De superieure Amerikanen begonnen aan een helse achtervolging die de boel deed ontploffen. De Nederlanders en Fransen verslikten zich in het helse tempo en hielden nog een enkeling over. Het was chaos troef met valpartijen en gelosten. Favorieten sneuvelden 1 voor 1, was het niet tijdens de beklimming dan wel door een valpartij in de achterste regionen van het peloton. Na Kidstones Bank kregen 60 man aansluiting bij de groep van Alex.
Volgend obstakel was Blubberhouses. Intussen nog maar eens een uitval van Alex, maar men liet hem niet meer begaan. Op de beklimming naar Blubberhouses gingen de Amerikanen verder met hun slooptocht en kregen we nog 35 man voorin, met, jawel, nog altijd Alex. Net voor Harrogate zagen we hem jagen met de Duitsers op de kopgroep met de latere winnaar Simmons. We waren dan 100 km ver en ‘Bulkie’ was nog niet uit de vuurlinie weggeweest. Maar dan ging ook het licht uit. Krampen tot achter de oren. Pas na 106 km kon hij zijn 1e bidon aannemen. Te laat dus.”
Uitvoering
Youri Bultynck: “Maar wat dan nog? Met drank had hij het misschien een ronde langer uitgezongen. Moest hij economisch rijden, kon hij misschien anoniem 25e worden. Neen, hij streed als een leeuw in zijn typisch aanvallende stijl. Hij reed nog 45 km moederziel alleen om voor het 2e peloton te blijven in de gietende regen om nog 43e te eindigen. 2 uur lang had hij het publiek kunnen vermaken en hij had mee de wedstrijd doen ontploffen door de Amerikanen tot actie te dwingen. Hij veroverde de harten van menig wielerliefhebber. Die jongen met die wapperende manen herkende iedereen een halfuur na de wedstrijd. De 6e en de 7e kende niemand nog. 5 namen werden er onthouden na het WK: de 3 medaillewinnaars, de Colombiaanse pechvogel en de aanvaller van de dag: Alex Vandenbulcke.
“Het siert Alex dat hij zijn sterktes kent maar ook zijn zwaktes kan inschatten. ‘Hier kan ik geen medaille halen, ik wil en zal me in de kijker fietsen.’ Een scenario uittekenen is 1, het ook uitvoeren op wereldniveau is een andere zaak. Hij was duidelijk super maar wist dat hij tekort ging komen voor een top 10-plaats en dan ben je beter dat je iemand als Vandenbulcke zijn ding laat doen. Dat had Bomans goed gezien. Aan Alex zeggen van ‘Kijk, je mag niets doen tot aan km 120 en misschien kan je dan 15e worden’. Het is als gaan wandelen met een Deense dog in een park vol katten. Dat doe je beter niet. Het is beter om hem zijn ding te laten doen in dergelijke situaties en zien waar het schip strandt. Denk maar aan de Classique des Alpes, waar hij 7e werd. Nog een detail: was Alex Vandenbulcke 6 weken later geboren, dan was hij nog 1e jaars geweest.”
Onderscheiding
Youri Bultynck: “Straks zwaait hij af bij de jeugd met de allergrootste onderscheiding: 3 Westsprint-zeges, 13 zeges, ontelbare podiumplaatsen en selecties voor de nationale ploeg. Een regelmaat in zijn prestaties als de precisie van een Zwitserse klok. Hij verhuist voor zijn trainingen en trainingsbegeleiding zoals voorzien naar trainer Arne Wallays, waar hij als belofte in goede handen zal zijn. Alex start dan pas met wattagetraining en Arne heeft ervaring genoeg met talentvolle beloften. Alex blijft op zijn uitdrukkelijke vraag onder de Legend-vlag. We blijven hem dan ook bijstaan als vertrouwenspersoon en bij eventuele contracten.”
“Net als wij weten wat we kunnen en wat we niet kunnen, mogen we zeggen dat Alex dat de voorbije 2 jaar ook geleerd heeft. Zijn WK-koers was perfect, het maximale werd eruit gehaald. Was het parcours iets minder zwaar, dan deed hij mee voor de medailles. Maar sowieso: we zijn trots op Alex. Op naar de volgende halte: de beloften.”