De Britse auteur en fietser Peter Cossins wilde graag de mooiste fietsroutes van Europa verzamelen in een grote ‘Ronde van Europa’. Hij combineerde allerlei soorten etappes van bestaande koersen en maakte zo een rondje rond Europa waarbij hij 25 fietsroutes als het ware aan elkaar lijmde. Als je zelf graag fietst, is dit een boek om van te watertanden!
Cossons begint zijn tocht in eigen land in York, met een 1e etappe richting Sheffield. Hier passeerde de Tour de France in 2014 en op dit heuvelachtige terrein werd ook het WK van 2019 gereden. Weinig gecategoriseerde klimmen, maar dat je benen pijn zullen doen, staat nu al vast. In het zuiden van Engeland blijft het op en af gaan tussen Camberley en Brighton, met de moordende Ditchling Beacon uit de Ronde van Groot-Brittannië van 2014. Rit 3 brengt je van Utrecht baar Zeeland en het vervolg biedt een tegenovergestelde soort parcours: van Maastricht naar Valkenburg, de route van de Amstel Gold Race. Ook etappe 5 Wanze-Arenberg heeft weinig geheimen voor ons, net als nummertje 6 Brugge-Meerbeke, de oorspronkelijke route van de Ronde van Vlaanderen.
Met 108 km/u van de Sustenpas
Na route 7, de wegen van La Doyenne, gaat het richting Frankrijk voor Tro Bro Léon, bijgenaamd de ‘Parijs-Roubaix van Bretagne’. Deze gravelwegen lonken toch naar een bezoekje, wanneer we weer de grens over mogen. Etappe 9 voert ons door de Vogezen, van het prachtige Gérardmer, bekend van zijn ‘Lac’, naar Mulhouse. Met de cyclosportieven L’ Alsacienne, Les Trois Ballons en die van La Planche des belles Filles zijn er genoeg mogelijkheden om hier zeker eens te komen verkennen zonder dat je een plekje mist.
Vervolgens tekent de auteur zijn route door Duitsland (Zwarte Woud, Hamburg) en Oostenrijk (met Europa’s hoogste aankomst in Sölden). Etappe 13 toert door Zwitserland, van Bellinzona naar Grindelwald, langs de Via Tremola, een van de mooiste bergwegen ter wereld. Ook de Sustenpas, door Maurizio Fondriest ooit afgedaald met topsnelheid 108 km/u, zit in dit parcours. Etappe 14 brengt ons in de Ronde van Romandië en vervolgens gaat het van Chamonix naar Alpe d’Huez, van Merano-Aprica naar Valtellina (Mortirolo en Stelvio) en van San Gimignano over de witte Toscaanse wegen naar Siena.
Luchon-de-Bagnères
Etappe 18 van Chiavari naar La Spezia stuurt voor een mooi deel langs de Ligurische kust, waar in het verleden geregeld de Giro d’Italia langskwam. Corsica is de volgende aangrenzende locatie, met de Touretappe van 2013 tussen Ajaccio, waar Jan Bakelants daags voordien won, en Calvi, ook wel de etappe met 10.000 bochten genoemd. De verbindingen op het Franse vasteland Brignoles-Cannes en Marseille-La Grande-Motte in de Camargue voeren ons via Mazamet naar Plateau de Beille in de Pyreneeën, waar Jelle Vanendert in 2011 een Touretappe won.
De killer van Wiggins
Het slot is voor Spanje. Maar een absolute to do is eerst nog de rit van Luchon-de-Bagnères naar Bayonne in het westen van de Franse Pyreneeën. Het is een klassieker, met ook Peyresourde, Aspin, Tourmalet en Aubisque op het programma. Etappe 24 gaat van Avilés naar de legendarische Alto del Angliru, mogelijk de zwaarste col in de wielersport, die in 2011 ook de killer was van Sir Bradley Wiggins in rit 15 van de Vuelta. De slotrit gaat door Spaanse hoogvlakten met hier en daar zicht op de Madrileense hoofdstad. Na de Alto de Navacerrada is er de aankomst op Bola del Mundo, waar de antennes van televisiestations het landschap kleuren.
Schitterende hardcover is het van Peter Cossins, in 2016 uitgegeven door Veltman Uitgevers, met veel en mooie foto’s en vooral ook duidelijk cijfermateriaal van de beklimmingen als toevoeging op de boeiende verhalen. In het boek staat ook aangegeven dat de routes online terug te vinden zijn, maar die links werken blijkbaar niet meer. Een minpuntje.
