Het zou binnen 20 jaar een kwisvraag kunnen zijn: wie is de enige renner die 5-voudig Tourwinnaar Remco Evenepoel kon kloppen als wereldkampioen bij de juniores? Antwoord: Fabio Van den Bossche. De bewering van die 5 Touroverwinningen in de vraag is nog heel voorbarig, maar voor de rest klopt dit helemaal.
Remco Evenepoel reed met zijn juniores regenboogtrui rond de lenden nog 1 wegkoers, in Heestert bij Zwevegem, en het was de 2 weken ervoor 18 geworden Van Den dossche die in oktober 2018 Remco naar de 2e plaats verwees. Het mag dan maar een junioreskoers geweest zijn, Evenepoel reed toen al op profniveau, dus het was zeker niet iedereen gegeven om hem op het podium naar de Poulidortrede te verwijzen.
De piste
Door die uitslag was mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd en bleef ik Fabio volgen. Voor hetzelfde geld was die zege een eenmalige uitschieter en verdween hij daarna roemloos van het wielertoneel. Enkele maanden later echter stond hij als pistier aan de start van de Gentse wieler Z6sdaagse. Niet abnormaal om op die leeftijd de Toekomstzesdaagse betwisten, zou je denken. VdB stond echter met de profs aan de start, met routinier Nick Stöpler als ploegmaat. En ze werden daar allerminst naar huis gereden. Want ook als pistecoureur is Fabio niet van de minste. Hij behaalde meerdere Europese en Belgische titels in de meest uiteenlopende disciplines. Die adelbrieven zorgden ervoor dat hij op zijn 19e bij Sport Vlaanderen-Baloise een profcontract mocht ondertekenen, na amper 1 jaar belofte te zijn. Dat zullen hem er weinig nadoen.
De genen
Die kerel wou ik wel eens van dichtbij zien en dan nog liefst op de fiets. We spraken af om samen een kort ritje te maken en om elkaar daarvoor te treffen in zijn woonplaats, het mooie Laarne, aan de winkel waar zijn ma samen met haar broer zaakvoerder is van een bedrijf gespecialiseerd in wielerkledij. Nonkel Gino De Geest was zelf een niet onaardig wielrenner bij de liefhebbers en ook mama Peggy reed koers in de jeugdcategorieën. De Geest, die naam deed bij mij een belletje rinkelen en mijn vermoeden bleek correct te zijn want Fabio’s opa is Willy De Geest.
Willy was zelf van eind jaren ’60 tot begin jaren ’80 van vorige eeuw een oerdegelijk profrenner. Hij won onder meer 2 etappes in de Ronde van Zwitserland, werd 2e in de Amstel Gold Race en 3e in Parijs-Tours. Ook Fabio’s vader Gunther, verzorger bij Sport Vlaanderen- Baloise, was een meer dan verdienstelijk amateurwielrenner. Dat alles maakt duidelijk dat Fabio een appel is die niet ver van de boom is gevallen. Met wielergenen aan zowel moeders als vaders kant word je geen snelwandelaar of beroepsschaker. Nee, dan ga je vol om een wielercarrière uit te bouwen.
TT-fiets
Ik vertrok thuis met meewind richting Laarne en arriveerde een 10-tal minuten te vroeg op de afspraak. Toen Fabio buiten kwam, klopte ik fier op mijn borst dat ik aan dik 32 gemiddeld van thuis naar daar was gefietst en wat overmoedig voegde ik er nog aan toe ‘dat ik in vorm was’. Had ik dat laatste maar verzwegen, want dat klonk bij Fabio als muziek in de oren. Hij wou van de gelegenheid gebruik maken om met zijn Eddy Merckx-tijdritfiets te rijden om af en toe ‘een blokje’ af te werken. Ja, ook tijdrijden is zijn dada. Vorig jaar werd hij als 1e jaars belofte met een gemiddelde van dik 46km/u nog 5e op het BK tijdrijden binnen de minuut van sterke beren zoals Brent Van Moer en Ilan Van Wilder, nu beiden prof in de WorldTour.
Monseré
Onze trainingsrit begon rustig via de statige Kasteeldreef waar we op het einde het prachtige kasteel mochten aanschouwen. Maar eens naast de Schelde ging het tempo de hoogte in en hoe meer Fabio blokjes afwerkte met mij in het wiel, hoe minder adem er voor me restte om de nodige vragen te stellen. Happend naar adem, zoals een vis op het droge, vroeg ik wat zijn eerstvolgende koers op het programma zou kunnen zijn. Wegens de huidige coronamaatregelen is het echter ook voor hem koffiedik kijken. De Scheldeprijs had zijn laatste koers moeten zijn van een hele reeks wedstrijden. Iedereen weet onderhand dat van de meeste voorjaarskoersen niks in huis is gekomen, ook al behaalde Van den Bossche op de valreep nog een mooie 16e plaats in de Grote Prijs Jean-Pierre Monseré in Roeselare.
In de maand juli staat het EK baanwielrennen U23 in het Portugese Anadia op het programma, maar het is nog onduidelijk of dat zal kunnen doorgaan. Zelfs voor de Olympische Spelen in Tokio had Fabio Van den Bossche kunnen worden geselecteerd om als reserve mee te gaan. In de ploegkoers zijn Kenny De Ketele en Robbe Gys normaal de certitudes, maar als mogelijke reserve lag hij in de weegschaal met Lindsay De Vylder. Op het WK in Berlijn dat begin maart nog net kon worden verreden, was Fabio voor het omnium ook reserve maar door het uitvallen van diezelfde De Vylder mocht hij alsnog aantreden.
Zoals de Blonde Pijl
Met Elia Viviani en Roger Kluge aan de start kon hij van het hoogste niveau proeven. We weten nu al dat de Olympische Spelen met een jaar zijn uitgesteld en mogelijk krijgt hij in die periode te horen of hij mag afreizen naar de Japanse hoofdstad, of toch niet. Het is alvast de bedoeling om in de toekomst weg en piste te blijven combineren. Zijn dorpsgenoot, de Blonde Pijl van Laarne Etienne De Wilde, deed heel zijn wielerloopbaan niks anders, én met succes.
Hopelijk wordt het coronabeest binnenkort volledig gemuilkorfd en kan Fabio Van den Bossche samen met al zijn wielercollega’s snel terug koersen. 1 ding is zeker, als er 1 iemand staat te popelen om zijn kunnen op de fiets te laten zien, dan is het Fabio Van den Bossche. Ik blijf hem alvast volgen.
