Met de 3 grote rondes en 3 monumenten op zijn naam is Vincenzo Nibali zonder twijfel 1 van de meest complete wielrenners van deze eeuw. Toch zal de Italiaan na afloop van zijn carrière met een wrang gevoel naar enkele gaten op zijn erelijst kijken. Neem nu 2012, de Haai van Messina verdronk met de aankomst in zicht in Luik-Bastenaken-Luik.
Nibali verloor daar van Maxim Iglinsky, die behalve die zege nooit top 20 reed in La Doyenne en 2 jaar later met een positieve dopingplas zijn carrière beëindigde. Nibali won 2 keer de Giro, 1 keer de Tour en 1 keer de Vuelta. Ook Lombardije (2 keer) en Milaan-Sanremo pronken op zijn palmares, dat zelfs nog mooier had kunnen zijn. Zijn temperament heeft Nibali niet alleen zeges opgeleverd, maar ook gekost. In 2016 viel hij op de Spelen in Rio toen een medaille al binnen handbereik was. Bovendien zijn er ook de gemiste rondes. De Vuelta van 2013 verloor hij van de 41-jarige Chris Horner en vorig jaar ging de Giro verloren aan Richard Carapaz, terwijl Nibali enkel oog had voor Roglic.
De meest bittere pil was wellicht de Luik-Bastenaken-Luik van 8 jaar geleden. Nibali deed alles perfect: hij reed – zoals wel vaker in zijn carrière – weg in de afdaling van La Roche aux Faucons en leek solo naar de overwinning te rijden. Tot Iglinsky plots driekwart minuut dichtreed op de Italiaan. De Kazach kletste met Joaquim Rodriguez – 4 dagen eerder nog winnaar in de Waalse Pijl – zijn laatste gezel uit zijn wiel en ging op en over Nibali. Nu kon Iglinsky wel eens ooit over een stel wonderbenen beschikken. De getalenteerde pocketrenner reed door de jaren heen naar etappezeges in de Dauphiné, Romandië, Duitsland en de Baloise Belgium Tour. In 2010 won hij prompt de Strade Bianche en in 2012 werd hij op de witte wegen in Toscane 2e na Cancellara. Een jaar na zijn zegetocht in Luik werd Iglinsky bij Astana meesterknecht van… Vincenzo Nibali.
Haaienmaag
Met Iglinsky aan zijn zijde won Nibali in 2014 de Tour. 5 dagen na de Ronde van Frankrijk legde Iglinsky een positief plasje af. 2 weken eerder was zijn broer Valentin reeds betrapt op het gebruik van EPO. De Kazachen zouden nooit meer terugkeren in het peloton en Nibali zal nog wel eens stevig gevloekt hebben bij de herinnering aan Luik. Of hem daar een overwinning is ontnomen, zal nooit blijken. Het geurtje ruikt u waarschijnlijk wel tot achter uw computer.
Ook zonder Luik, wereldtitel of Olympische titel blijft het palmares van Nibali indrukwekkend ogen. Samen met Valverde behoort hij tot de meest veelzijdige toppers van het hedendaagse wielrennen. Doodzonde dat de Italiaan pas in 2018 Vlaanderen ontdekte, want ook daar had hij kunnen scoren. Getuige daarvan zijn aanval op het ideale moment in 2018. Terpstra zou uiteindelijk counteren en winnen. Nibali wordt in november 36. Zijn tanden zijn niet meer zo scherp als in zijn hoogdagen, maar met zijn haaienmaag kan er zeker nog wel een kers op de taart bij.