Hij maakt indruk als superknecht, spreekt hardop zijn ambities uit om wereldkampioen te worden, kan volgens sommigen ooit de Tour winnen en werd tussendoor ook nog eens 26 jaar. Geen renner ter wereld is vandaag vaker het onderwerp van gesprek dan Wout van Aert. Dat Wout ‘something special’ is, zal iedereen onderstrepen. In de veldritwereld weet men dat al langer. Sinds 12 januari 2014, om precies te zijn. Die dag toonde Wout – niet eens door te winnen – zijn unieke sportkarakter.
Van Aert was destijds nog niet volgroeid, maar over zijn talent was toen al geen discussie. Als 1e jaars belofte was hij in 2013 3e geworden op het WK veldrijden in Louisville. Een jaar later bevestigde hij week na week. Aan het begin van het seizoen verzamelde hij podiumplaatsen en ereplaatsen, later volgden overwinningen in onder meer Asper-Gavere, Namen, Loenhout en Baal. Op het BK kon Van Aert niet verliezen. Met die grote vorm zou hij ook op de hippodroom in Waregem het sterkte renpaard zijn.
Valse start
Bij de start liep het echter helemaal mis. 1 voor 1 kleurden de bollen van het elektrische startbord rood, maar toen ze alle 5 rood waren, duurde het seconden voor het groen werd. Seconden die op dat moment voor een renner onder spanning eindeloos duren. Helemaal links klikte al iemand in de pedalen, Van Aert reageerde en werd als grote schuldige aangeduid. Hoewel er heel wat renners mee vertrokken, werd enkel Van Aert uit koers gezet voor de zogenaamde valse start.
Volgens de overlevering werd uiteindelijk aan de andere renners gevraagd wat ze met hun collega moesten doen. Enkelen wilden Van Aert wel aan de start, anderen – de naam van Gianni Vermeersch wordt hier steevast genoemd – zagen hun kans schoon en gaven negatief advies.
Achter de hekken
Daar stond hij dan, met zijn benen waarmee hij niet kon verliezen. Moedeloos en verloren achter de dranghekken. Van Aert schreeuwde nog in het rond, maar werd niet meer gehoord. Hij stelde nog voor om als allerlaatste te starten, maar de jury bleek onverbiddelijk. Wisten zij toen veel dat de boze belofte 6 jaar later zowat de beste wielrenner ter wereld zou worden.
En dan gebeurde het: op een onbewaakt moment na de start sprong Van Aert toch op zijn fiets en ging hij de groep achterna. 1 voor 1 haalde hij zijn concurrenten in en in geen tijd kwam hij al kijken in de kop van de wedstrijd. Uiteindelijk werd Van Aert toch uit koers gehaald, maar niet vooraleer hij aan iedereen had getoond dat hij en alleen hij die dag Belgisch kampioen had moeten worden. Daar toonde hij zich de karaktermens en winnaar die we vandaag nog steeds aan het werk zien. De Kempenaar vindt het nog steeds onterecht wat er die dag is gebeurd. Het is een titel die hem werd afgepakt.
Groen licht
Een dag na het voorval won Van Aert zijn 1e wedstrijd bij de profs in Otegem. De 1e van een lange lijst overwinningen. Later zouden 3 wereldtitels in het veld volgen. Daar komen inmiddels onder meer 3 etappezeges in de Tour bij, aangevuld met de Strade Bianche en een monument in de vorm van Milaan-Sanremo. En straks ook de regenboogtrui? Als Wout in Imola kan wachten tot het licht op groen staat, kan het allemaal! Maar bij zichzelf zal de sportman nog altijd vinden dat in zijn kast die tricolore had moeten hangen.