In het shirt van Pauwels Sauzen-Bingoal, met wie haar crossteam Vondelmolen-De Ceuster samenwerkt, finishte Ellen Van Loy (40) als 11e op het BK op de weg in Waregem. Daarmee was de Kempische veldrijdster de 1e renster van een clubteam en zo mocht ze dus op het hoogste schavotje van het podium. Opvallend, zeker omdat ze er zelfs in de finale niet mee bezig was.
“We hadden het er vooraf wel over gehad, maar in de koers zelf wist ik niet goed wie nu clubrenster was en wie niet”, bekent Van Loy meteen. “Ik ben er verder eigenlijk helemaal niet meer mee bezig geweest. Zelfs in de finale niet. Ik ben gewoon vol in de sprint gegaan om zo hoog mogelijk te eindigen. Het was een echte afvallingskoers en dan kan ik meestal lang mee, maar hadden ze in de slotronde nog een keer meer aangevallen, weet ik niet of ik er nog bij zou zijn geweest. Het was pittig, maar ik heb gewoon mijn koers gereden. Dat ik dan uiteindelijk 1e clubrenster ben, is wel leuk, ja.”
Maar een doel is het nooit geweest, 3 maanden voor haar 41e verjaardag. “Absoluut niet”, bekent de Herenthoutse. “Ik was zelfs slecht voorbereid, want ik wist dus van sommige deelneemsters niet eens of ze voor een UCI-ploeg of clubteam reden. Dat had ik kunnen uitdokteren, maar ik ben iemand die gewoon graag koerst en probeert aan te vallen. Dat laatste is me ook 1 keer gelukt met een demarrage. Die heeft niet lang standgehouden, maar ik heb ze toch gedaan. Daar ben ik blij mee.
Economisch meeschuiven
Na de laatste keer Nokereberg moest ik wel alles bijzetten om niet te kraken. Maar het deed bij iedereen pijn, denk ik. In je persoonlijke beleving doet het bij jezelf nog altijd iets meer pijn, maar dat is niet zo. Qua positionering en economisch meeschuiven is me dat allemaal goed gelukt, waardoor ik bij de beste 15 mee de laatste rechte lijn kon indraaien. Het resultaat is gekend.” (lacht)
Van Loy stond op de hippodroom in Waregem ook al niet op haar beste niveau aan de start. “Ik heb een zomer gehad met een coronabesmetting en mede als gevolg daarvan weinig wedstrijden gereden. Ik ben dus zeker niet op mijn best, maar blijkbaar kan ik naar een kampioenschap toe altijd iets meer. Vandaag was dus weer zo’n dag. Sowieso wil ik mijn beide ploegen bedanken voor de samenwerking en de keuzes. Ik ben niet de beste wegrenster, maar je ziet toch dat er heel wat crosssters het toch niet zo slecht doen op de weg. Dat zegt veel over het veldrijden, vind ik. .”
Trui dragen?
Mag Ellen Van Loy de Belgische tricoloretrui dragen? “Ik zou hem met plezier willen dragen, maar ik vrees ervoor. Ik ga me zeker eens informeren”, besluit ze, waarna op dat moment Shari Bossuyt voorbijfietst. Volgens haar mag het mogelijks wel als de Belgische kampioene Lotte Kopecky niet rijdt. En gezien die deze zomer voor het baanwielrennen gaat op de Olympische Spelen in Tokio, lijkt er perspectief voor Van Loy om die 3-kleur ook effectief te dragen in een aantal kleinere (kermis-)koersen. “De zomer is van mij”, lacht ze uitbundig. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
De Lotto Belgium Tour rijdt Van Loy door werkomstandigheden komende week niet, laat ze nog verstaan, maar wel de Baloise Ladies Tour en een reeks kermiskoersen die ze de voorbije seizoenen ook aandeed. “De Baloise Ladies Tour rijd ik heel graag, daar kijk ik elk jaar naar uit. En daarna is het weer gewoon zoveel mogelijk koersen, want ik voel dat ik dat nodig heb op mijn leeftijd”, beseft ze.
2 comments
Hartstikke leuk voor deze bewonderingswaardige nog steeds goed presterende vrouw.Chris
heb veel respect voor Ellen
en dat nog kunnen op die leeftijd dat is fantastisch
zag ze graag rijden op het veld tis een sport vrouw
en als mens top mooi dat ze er voor beloond is met
deze titel top