Als je eenmaal de pracht van het Meerdaalwoud op de gravelbike of mountainbike hebt ervaren, raak je eraan verslaafd. We kamden het in alle windrichtingen uit en kwamen uiteindelijk tot 3 routes. Afhankelijk van je gemoed kies je voor brons, zilver of goud. Rijd je ze alle 3 deze herfst en winter, dan heb je de Meerdaalwoud-challenge volbracht.
Bekijk hier onze volledige fotospecial van de Meerdaalwoud-challenge!
Herfstheimwee: het gemis van ‘thuis’ aan het begin van de herfst. Het Meerdaalwoud, 1 van de mooiste bossen van België op 10 km van Leuven, is onze echte thuis in dit seizoen. Als we de roep van het bos voelen, vertrekken we bij het 1e ochtendgloren. Het meest houden we van ijzig koude zonnige ochtenden in het bos. In het Meerdaalwoud ben je dan getuige van de wonderlijke penseelstreken van de zonnestralen die door de bomen priemen en over de ochtendmist heen een goddelijk schouwspel creëren.
In die setting nu eens vollen bak door de bossen crossen en dan weer de remmen dichtgooien om stil te staan bij het schouwspel, dat is pure adrenaline. Je ruikt de geuren van verkleurende bladeren en natte bodems. Je rijdt in afgesloten kamers van een feeëriek verlichte kathedraal of paleis binnen, met de dikke laag bladeren als tapijt. Je proeft dat ongrijpbare, ondefinieerbare ingrediënt dat de dageraad van elk nieuw seizoen uniek maakt.
Het grootste deel van het huidige Meerdaalwoud is al sinds de 12e eeuw bos. Ooit zou een stukje ervan deel zijn geweest van het duizenden jaren oude mythische Kolenwoud dat België bedekte.
Wat voelen we ons als Leuvenaar gezegend. Zo veelzijdig, afwisselend en uitdagend zijn de bospaden hier. Je hebt alles wat de offroad racefietser zich in het bos kan wensen: brede grindpaden waarop je aan 40 km/u kunt vlammen, steile klimmetjes over uitdagende ondergronden (zoals boomwortels, takken, zand, aarde met putten, kasseien…), smallere single tracks bergop en bergaf, occasionele exits in de velden waar je met een aha-gevoel van de dichte bossen de leegte induikt,… Het Meerdaalwoud is een totaalervaring.
De 3 routes (Brons, Zilver en Goud; zie onderaan) zijn verschillend op vele vlakken. Ze volgen andere richtingen, komen op andere plaatsen, geven andere sensaties en ervaringen. Ze zijn het waard om alle 3 gereden te worden. Maar ze hebben ook deze 10 vaste ingrediënten.
10 vaste ingrediënten
1. Start in Leuven
De start is aan het station van Leuven.
2. Bosbeklimmingen
Het Meerdaalwoud ligt op een sterk golvende ondergrond. Tussen het laagste punt aan de mysterieuze Paddenpoel waar de Hertebron ontspringt in een dal op 35 meter hoogte, en het hoogste punt op de Tomberg op 105 meter hoogte, liggen heel wat stevige bosbeklimmingen. Zelfs in de Bronzen route kan je er niet omheen, al blijven ze in die route op brede grindpaden.
3. Panorama’s in Mollendaalbos
Naast de Tomberg snijdt de Naamsesteenweg het Meerdaalwoud doormidden. Aan de andere kant heet het bos ‘Mollendaalbos’. Hier krijg je mooie panorama’s aan de rand van het bos.
4. Arboretum en dreven in Heverleebos
Heverleebos is deel van het eeuwenoude bos. Het is minder grillig, meer volgens een strikte dambordvorm. Je kan dus hoge snelheden blijven aanhouden op kilometerslange, kaarsrechte beukendreven. Je rijdt ook langs een arboretum.
5. Monumentale bomendreven
Kathedralen van bomendreven met brede grindpaden, in de herfst volledig bedekt met een dik bladerdek.
6. Zoet Water
Achter de vijvers van het Zoet Water kan je je drinkbus bijvullen in het ‘natuurlijke café’ de Minnebron, de enige natuurlijke bron met drinkbaar water in de streek. Het is altijd open, ook tijdens de lockdown.
7. Kasteel van Arenberg en Abdij van Park
Geen Meerdaalwoudroute is volledig zonder passage langs het Kasteel van Arenberg, de Duitse adellijke familie die van 1618 tot 1918 eigenaar was van het Meerdaalwoud en Heverleebos. Het kasteel is een doel op het einde van de 3 routes. Abdij van Park, de best bewaarde norbertijnenabdij van Europa, komt in de 3 routes steevast helemaal in het begin, op amper 2 km na het vertrek aan het station van Leuven.
8. Modder
Bij overvloedige regenval veranderen de paden in modderbanen. Wat profiel op de banden is opnieuw geen overbodige luxe. Een uitgeregend bos heeft iets mythisch, het is de natuur in volle glorie. En het maakt elke sportprestatie heroïsch.
De modder is iets minder prominent aanwezig op de Bronzen route, met bredere dreven. Op de Gouden route daarentegen, is het bij regen ploeteren geblazen. Tijdens deze route draai je best de knop om: of je nu verandert in een moddermonster of niet, het maakt uiteindelijk weinig uit eenmaal je in de mentale toestand komt waarin je eeuwig had kunnen trappen en ploeteren.
9. Ormendaalpad en Doode Bemde
Op het Ormendaalpad kan je kilometerslang aan duizelingwekkende snelheid, als de wind goed zit, over perfect grind langs de Dijle vlammen. Het is 1 van onze absolute klassiekers onder de grindwegen van deze streek.
De Bronzen (in het begin) en Gouden route (op het einde) kronkelen na het Ormendaalpad nog een stukje verder langs de Dijle, door de Doode Bemde. Het pad verandert hier wel van heerlijk bollend grind naar een smal hobbelpaadje. De Doode Bemde is een mooi natuurgebied van akkers, populieraanplantingen, broekbosjes en weilanden. In een brede omtrek geen betonnen gebouw te zien. Alleen maar groen, grazende koeien in velden omzoomd door bomen en daardoorheen de meanderende Dijle.
Het is zo mooi dat het wel kunstmatig aangelegd lijkt, zeker op een koude ochtend als de zon zijn stralen door een dichte mist over de velden laat vallen en damp uit de Dijle opstijgt.
10. Aankomst in het oude stadscentrum van Leuven
Via de Naamsestraat, de Grote Markt en de Bondgenotenlaan kom je weer bij het station. Maar vergeet eerst de innerlijke mens niet te belonen. Onze favoriet: een stuk heerlijke taart met een koffietje in Noir Coffeebar in de Naamsestraat. Begin tegen de eigenaar zeker eens over het fietsavontuur dat je in de benen hebt.
De 3 routes: brons, zilver en goud
MEERDAALWOUD BRONS
‘Makkelijke’ route van 65km
We waren al langer van plan om eens een makkelijke ‘recuperatieroute’ te maken in het bos. Met zoveel mogelijk lange, rechte stukken en dreven van boomkathedralen.
Verdict: geen al te moeilijke rit; kilometerslang rechtdoor van noord naar zuid, zuid naar noord, oost naar west, west naar oost. Maar een vlakke recuperatierit is het niet. Het Meerdaalwoud gaat nu eenmaal constant op en neer.
In de Bronzen route komt er voor het Ormendaalpad en de Doode Bemde nog Langestaart, een mooi grindpad vanaf het Kasteel van Arenberg. Zo krijg je 10 km langs de Dijle van Heverlee tot Sint-Joris-Weert. 5 km vlammen over perfect grind, 5 km hobbelen over een smal paadje naast de rivier.
Download GPX Meerdaalwoud Brons!
MEERDAALWOUD ZILVER
‘Gematigde’ route van 75km
In de Zilveren (en Gouden) route maak je ergens in het midden een uitstapje naar het gravelwalhalla van Bierbeek en Boutersem, ten oosten van het Mollendaalbos. Van de dichtbegroeide bossen duik je de weidse velden in, met prachtige uitzichten en heerlijke witte Toscaans aandoende grindwegen.
Wie kent het euforische gevoel van eens goed door te trekken over licht dalende, kronkelende grindwegen met links en rechts uitgestrekte vergezichten?
Download GPX Meerdaalwoud Zilver!
MEERDAALWOUD GOUD
‘Moeilijke’ route van 100km
Dit is de ultieme Meerdaalwoudrit. Ze wordt al na 20 km episch. Het is een ware uitputtingsslag om 3 redenen: de afstand, de ondergrond en de hellingen. Deze route, waarbij we vetrokken van een route van Bart Timmermans, komt bijna overal waar je mag fietsen in het Meerdaalwoud.
We willen niemand ontmoedigen, maar wel waarschuwen. Hoe zuidelijker je gaat in het Meerdaalwoud, hoe meer het een ravage wordt. Van bosmateriaal losgerukt en opgewerkt door tractoren. We konden niet uitmaken of dit ‘normaal’ was, maar grote stukken geven een vernielde indruk, vernield door houtkap.
Zo goed als alle paden – op de brede boulevards na – zijn ook een hobbelparcours waar je non-stop totaal door elkaar geschud wordt door de putten van opgedroogde modder en uitstekende boomwortels. En over dit terrein: zware beklimmingen en technische afdalingen.
Je zal uiteindelijk scheel zien van de snelle opeenvolging van steile beklimmingen en afdalingen. En opnieuw: hoe zuidelijker je gaat, hoe steiler. Het zuidelijke deel van het woud ligt bezaaid met 3 clusters van hellingen. De ondergrond is bovendien zanderig. Bij Nethen krijg je zo’n loodzware, maar prachtige zandbeklimming onder je wielen.
Na bosreservaat De Heide en de Tomberg daal je af naar een tweede dal in het Meerdaalwoud: het Warandedal. Daarna is het bosklimmen over de Waalse grens, boven Hamme-Mille. Verder rijd je door het bosreservaat Everzwijnbad. In dit reservaat, dat nu al een kwarteeuw volledig aan de natuur wordt overgelaten, staan een aantal uitzonderlijk dikke beuken op een kleine oppervlakte samen.
Download GPX Meerdaalwoud Goud!
Waar de mooiste grindpaden van het Zoniënwoud je na stevige beklimmingen over egale ondergrond voortdurend belonen met heerlijke afdalingen, gaan de beklimmingen hier over een hobbelend parcours, en de afdalingen zijn geen beloningen.
Integendeel. Ze zijn steil en gaan over hetzelfde hobbelparcours waar je voortdurend moet opletten dat je euforie het niet overneemt van je alertheid en voorzichtigheid. Want voor je het weet knal je aan hoge snelheid in een put of over een hoge boomwortel.
De hele route is door de vele moeilijke bospaadjes beter geschikt voor mountainbike of een stevige gravelbike met dikkere banden. Vering is geen overbodige luxe. De zware kasseistroken maken dat het flandriengevoel nooit ver weg is. Stoempen, duwen, trekken, puur genieten.
Goud moet je verdienen. Je zal tijdens het afzien merken hoe fantastisch mooi dat Meerdaalwoud is. Je rijdt door bospaleizen en sprookjestaferelen. Dat maakt het voor ons de moeite waard.
Bekijk hier onze volledige fotospecial van de Meerdaalwoud-challenge!
WIN de Lezyne-favorieten van Brent Van Moer!
Win tickets voor Lumberjack, de meest formidabele gravelride van het jaar!
Win 5 ‘Cycling Edition’-horloges van Rodania!
