Terwijl Wout van Aert afgelopen zaterdag de show verzorgde in de veldrit van Essen, fietste Thomas Verheyen (24) in de achtergrond naar een knappe 6e plaats. Heel wat liefhebbers volgden het modderspektakel op televisie en zagen de veldrijder uit Vlimmeren voor het eerst live aan het werk. “Ook voor mij was het een enorme verrassing”, lacht hij. “Ik dank die ereplaats aan mijn groot loopvermogen.”
Thomas Verheyen draait al jaren mee in het veldritcircuit. Hij was altijd goed voor ereplaatsen bij de jeugd, doorgaans ergens tussen de 10e en de 30e plaats. Dit jaar deed hij het meer dan behoorlijk met onder meer een 22e plek in Meulebeke en een 31e plaats in Merksplas. Als hij niet gedubbeld wordt, heeft hij het goed gedaan. Iedereen die ooit zelf aan een veldrit heeft deelgenomen, weet dat je dan fysiek in orde bent.
Toch is een 6e plaats in Essen nog van een ander kaliber. Verheyen eindigde er achter Van Aert, Thijs Aerts, Pim Ronhaar, Lander Loockx en Lennert Belmans en voor Thomas Mein (Tormans-Circus), toch een gevestigde waarde. “Ik was nochtans zonder veel ambitie naar de wedstrijd afgezakt”, vertelt de twintiger. “Ik was net terug van een 12-daagse stage in Spanje en dan is het afwachten hoe een wedstrijd loopt. Eigenlijk hoopte ik op een plekje rond plaats 15. Na 1 ronde kwam ik door als 21e. Daarna schoof ik enorm snel op en halverwege belandde ik op de 6e plaats, die ik vasthield tot de meet.”
Zilver of brons?
Voor Verheyen was het wel leuk om eens volop in de picture te rijden. “Het is plezant om tussen de grote jongens te rijden, ja”, lacht hij. “Vorig jaar waren er enkel A-crossen en toen moest ik elke week vechten om de wedstrijd te kunnen beëindigden, meestal lukt dat net wel. Dit jaar waren er opnieuw B-crossen en dat ging zeer goed. Ik reed 5 keer podium op 6 wedstrijden en won in Koningshooikt. Na een passage in de A-wedstrijden en in het buitenland reed ik nog 4 keer podium en won ik in Dippach. Ik ken ondertussen mijn plaats wel in elk type wedstrijd.”
Verheyen werd in het verleden al eens 3e op het BK bij de eliterenners zonder contract. Alhoewel? “Blijkbaar ben ik nu 2e geworden”, vraagt hij aan ons. “Kampioen Wietse Bosmans liet achteraf afwijkende waarden noteren en ik heb van collega Kenneth Van Compernolle vernomen dat hij niet in beroep gaat in zijn dossier. Kenneth zou dus de trui krijgen en ik zou zilver ontvangen. Zelf vernam ik nog niets van de bond.”
Postronde
Kan hij dit jaar opnieuw het podium halen? “Mijn ambitie ligt in elk geval hoog”, geeft Verheyen mee. “We zijn met een aantal jongens die elkaar waard zijn. Ik wil mezelf geen druk opleggen, want alles moet kloppen die dag, je moet goede benen hebben en mag geen pech hebben. Het podium moet in principe haalbaar zijn.”
Voor Verheyen zit een profcontract er niet in. Inmiddels werkt hij al 6 jaar als postbode. “Na verloop van tijd kan ik dat goed combineren met de cross. Dat dank ik ook aan de steun van mijn collega’s, waardoor ik in de late namiddag kan gaan trainen. Veel mensen op mijn postronde volgen mij en na mijn 6e plaats werd ik daar vaak op aangesproken. Ook mijn familie staat helemaal achter mij in het veld, een enorm pluspunt! En dan zijn er nog de privésponsors die ik ook erg dankbaar ben voor de steun.”
Koffiestop met van Aert
In het wereldje krijgt Thomas Verheyen dan ook veel respect, ook van de grote jongens. “Vorig jaar kwam ik op een vakantiedag op training mijn trainer Jens Adams tegen. Wat later pikten Daan Soete en Wout van Aert aan. Dat was een toffe bende, hoor, allemaal vriendelijke jongens. We deden een koffiestopje in Herentals, ik babbelde met Daan en Wout feliciteerde me met mijn regionale overwinning het weekend ervoor. Sindsdien is mijn bewondering voor Wout enkel gegroeid. Op de wedstrijden laat ik die jongens evenwel hun ding doen.”
1 comment
Van Compernolle bravo met 2e titel en Verheyen bravo met zilver !!!