Terwijl het wielerseizoen overal in de wereld al volop begonnen is, zijn er een aantal bekende renners die nog steeds niet over een contract beschikken. De plekjes in het peloton zijn natuurlijk duur en het einde van Qhubeka-NextHash heeft daar ook geen goed aan gedaan. Vinden deze 5 renners nog onderdak, of moeten ze in mineur hun fiets aan de haak hangen?
Marcus Burghardt: dan maar skiën?
Het lijkt een eeuwigheid geleden dat Marcus Burghardt met zijn felle witte bril en in het knalroze T-Mobile-shirt naar de overwinning in Gent-Wevelgem reed. Een grote toekomst leek voor hem weggelegd, maar het is met zijn carrière een andere richting uitgegaan. De Duitser won een jaar later wel nog een etappe in de Tour, al is hij vooral een steengoede knecht geworden. Burghardt assisteerde in de trein van Cavendish, was jarenlang een gewaardeerd lid van de klassieke kern bij BMC (naast onder meer Ballan, Van Avermaet en Gilbert) en kwam vervolgens 5 jaar uit voor BORA-hansgrohe, waar hij vooral Sagan hielp. De Duitser heeft 11 deelnames aan de Tour achter zijn naam en startte zelfs 16 keer in de Ronde van Vlaanderen! Vorig jaar werd hij daarin overigens nog fraai 14e. En of hij nog van nut kan zijn in een voorjaarsploeg. De laatste tijd blijft het echter stil rond hem. Zelf geniet hij momenteel vooral van het sporten op de latten.
Logan Owen: terug naar de cross?
Ooit was de Amerikaan Logan Owen de grote veldrithoop van de Verenigde Staten. Op het WK bij de junioren in Louisville viel hij maar net naast het podium waarop Mathieu van der Poel als primus stond. Hij eindigde daarmee wel voor onder meer Quinten Hermans, al zou zijn veldritcarrière nooit echt van de grond komen. Op de weg was hij succesvoller en een zege in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften hielp hem aan een profcontract. Na 4 jaar in de stal van EF Education-Nippo werd zijn contract niet verlengd. Vorig jaar werd hij nochtans nog 13e in de Benelux Tour. De Amerikaan klopte zelf aan bij een aantal ploegen, maar er was niet veel interesse. Op Instagram mijmert hij momenteel over zijn carrière tot dusver en zelfs een terugkeer naar het veld lijkt niet uitgesloten.
Maurits Lammertink: volledig hersteld, maar…
De Nederlander van 31 beleefde in 2016 de doorbraak met de eindzege in de Ronde van Luxemburg. Een jaar later volgde een transfer naar de Katusha-ploeg, etappewinst in Ans in de Baloise Belgium Tour en deelname aan de Tour. Helaas ging het daarna bergaf met zijn carrière, die ontsierd werd door een zwaar ongeluk. Deze zomer kwam hij namelijk in aanrijding met een scooter met een schedelbasisfractuur en hersenbloedingen tot gevolg. Gelukkig herstelde de onfortuinlijke Lammertink van het ongeval, al is topsport een onzekerheid. Vraag is of hij ooit weer 100% wielrenner kan worden en terug naar het peloton keert.
Sergio Henao: Europa of finito?
Toen hij in 2017 Parijs-Nice won, leek hij op zijn 30e eindelijk zijn top te hebben bereikt, maar niets bleek minder waar. Eigenlijk was de eindzege in de Koers naar de Zon zijn laatste hoogtepunt. Henao reed in totaal 7 jaar voor het befaamde Team Sky en eindigde onder meer 12e in de Tour en 9e in de Giro. Vervolgens trok hij 2 jaar naar UAE, waar hij wel werd ingezet in de Grote Rondes, maar nooit meer echt opviel. In 2021 kwam hij uit voor Team Qhubeka NextHash. Hij werd 19e in Parijs-Nice en 21e in de Tour. Geen slechte resultaten, maar het is ooit beter geweest. In de Vuelta gaf hij net voor het einde op, sindsdien reed hij geen wedstrijd meer. Het wordt afwachten of de 34-jarige nog ooit terugkeert in het peloton. Zelf is hij hierover duidelijk: een Europese ploeg of einde van zijn carrière.
Domenico Pozzovivo: gemeld bij Intermarché, maar…
Als er iemand een mooier einde van zijn carrière verdient, is het wel deze 39-jarige Italiaan. La Pulce di Policoro wordt gemeld bij Intermarché-Wanty-Gobert, wat eigenlijk perfect voor hem zou zijn. Een overeenkomst is er voorlopig helaas niet. Pozzovivo heeft een stijl die bij zijn carrière past, je merkt aan hem dat hij al ettelijke keren zwaar gevallen is. Toch is het vooral zijn palmares waarmee hij indruk maakt. Hij won etappes in de Giro, Zwitserland en Catalonië, reed maar liefst 21 Grote Rondes en eindigde in de Giro 6 keer bij de eerste 10. 2021 was niet zijn geluksjaar, al werd hij tussendoor toch nog 6e in de Ronde van Zwitserland. Een jaar eerder stond hij aan het begin van de slotweek nog 4e in de Giro. Pozzo moet het dus zeker nog in zich hebben om van waarde te zijn voor eender welke ploeg.